«Εξοπλισμένοι με φως»

Πάμε άλλη μία απ’ την αρχή, στον συνωστισμό των ημερών με τις γιορτινές τους διαθέσεις, τις άτακτες προετοιμασίες που τρέχουν να προλάβουν. Να προλάβουν θέση τα γλυκά στο τραπέζι, ενδιάμεσα από τις γιρλάντες, να σπάνε προσωρινά το κακό φενγκ σούι της πίκρας που βρίσκει πάντοτε την ευκαιρία, να περάσει να μας δει.

Αν και εδώ που τα λέμε, όλα τα σπίτια έχουν λάβει τα μέτρα τους κι είναι εξοπλισμένοι.

Είναι εξοπλισμένοι με φως. Έχουν στολίσει τις εισόδους τους, τα μπαλκόνια τους, τις τζαμαρίες, τα σαλόνια τους, με πολύχρωμα φωτάκια, αστέρια, αγγέλους κι άλλα διάφορα γιορτινά που φαντάζονται ή σκαρώνουν μέσα στη μέρα, για να ενισχύσουν το κάστρο τους.

Δεν είναι το έθιμο, είναι η απόφαση της αντεπίθεσης με πίστη, με περισσότερη πίστη. Να προσευχηθούν, να γαληνέψουν. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που εργάζονται σ’ αυτές τις προετοιμασίες, θέλουν να πείσουν για λίγο το καλό και το αθώο να τους υπερασπίσει. Αντιδρούν, είναι πολεμιστές, τοποθετούνται φρουρά, να διαφυλάξουν την θαλπωρή που τους έχει απομείνει.

Κι όσο μπορούν τη διανθίζουν. Κάνουν την μικρή τους επανάσταση, έχοντας πεισματικά αναμμένα τα στολίδια τους που συμβολίζουν τις αντοχές τους. Αυτές είναι που τρεμοπαίζουν. Τις ρίζες τους φωταγωγούν. Είναι αποφασισμένοι όμως.  Αποφασισμένοι όχι να τηρήσουν τα έθιμα, αλλά την αξιοπρέπεια τους.

Που διαπλάθεται, αναμετριέται με τον εαυτό της και ανανεώνεται. Με την φάτνη τους που είναι η ελπίδα τους, πως κάτι θα πάει στραβά να βρούνε την ευθεία τους. Με το αστέρι τους στην κορυφή που προπονούνται να το φτάσουν, απλώς ενδυναμώνουν, τίποτα δεν ζητάνε. Έχουν ξύσει τα μολύβια τους και γράφουν γράμμα στην τύχη τους.

Για την πραγματικότητα μιλάμε, οι υπερπαραγωγές των μύθων,έχουν ολοκληρώσει τη θητεία τους προ πολλού.

Ο στολισμός, είναι η ψυχή μας που το ρίχνει έξω με αγάπη. Τα γλυκά στο τραπέζι, είναι λέξεις τρυφερές πασπαλισμένες με άχνη ζάχαρη. Και να τις προσφέρουμε τώρα που είναι ανάγκη, να μας πουν κάποιοι τα μυστικά τους. Οι γιρλάντες είναι ευχές, είναι κουράγιο… μέχρι να σβήσουν τα φώτα… ν’ αργοσβήσουν πιστά. Με μόνα ενθύμια τα δώρα δύναμης που πήραμε, τραβήξαμε τις κορδέλες τους και τα καταφέραμε…!