Ενας πολιτικός διασκεδαστής όμως είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός

Του Γιώργο Σιακαντάρη 

Στις 7 Απριλίου, στη δυτικόφιλη πλέον Πολωνία, είχαν δημοτικές εκλογές. Ταξιδεύοντας, οδικώς από το Βερολίνο, εκεί πριν απ’ αυτές και μπαίνοντας στο πολωνικό Στσέτσιν είδα μια διαφημιστική πινακίδα ενός υποψηφίου δημάρχου της πόλης. Στην πινακίδα μαζί με τη φωτογραφία και τ’ όνομα του υποψηφίου αναγραφόταν και το σύνθημα «Μακριά από τους πολιτικούς, κοντά στους πολίτες». Σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συμπύκνωση για το τι σημαίνει μεταπολιτική.

Μεταπολιτική είναι η κρυφή ή φανερή «απαίτηση» για υποβάθμιση των αντιπροσωπευτικών θεσμών και η αποθέωση της άμεσης και αδιαμεσολάβητης σχέσης του ηγέτη με τους πολίτες. Μεταπολιτική είναι ένας ηγέτης που υπόσχεται να κάνει πολιτική, χωρίς να είναι ο ίδιος πολιτικός, χωρίς να έχει σχέσεις με τους άλλους πολιτικούς. Ενας μη πολιτικός πολιτικός που βγάζει σέλφι με τους πολίτες που συναντά στον δρόμο. Πηγαίνει σε σχολείο που δεν έχει κλιματιστικά και τους τ’ αγοράζει ο ίδιος.

Δείχνει με το χέρι στα «απλά μέλη», τα «μεγαλοστελέχη» του που κάθονται στα πρώτα καθίσματα και δεν τον χειροκροτούν και ζητά να τα αποδοκιμάσουν. Ενας πολιτικός διασκεδαστής όμως είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός. Μην πείτε πως όλα αυτά δεν σας θυμίζουν κάτι και κάποιον δικό μας.

Μα τι επικίνδυνο μπορεί να έχει ο Κασσελάκης, ο οποίος όντως είναι περισσότερο διασκεδαστής – δείτε τον που πήγε με δυο βαλίτσες για να υπηρετήσει 15 μέρες, δείτε που παρέλασε σαν να πήγαινε στον πόλεμο – παρά πολιτικός; Το 2015 το κατεστημένο των ΗΠΑ με επικεφαλής τη Χίλαρι Κλίντον γελούσε με τα καμώματα του Τραμπ. Ποιος θα φοβηθεί αυτόν τον κλόουν; Είπαν. Και δεν φρόντισαν να αγγίξουν την ψυχή του «μέσου» Αμερικανού.