Όταν η σελήνη «σβήνει» τον ήλιο
Το αστρονομικό φαινόμενο που συμβαίνει όταν η Σελήνη περνά ανάμεσα στον Ήλιο και την Γη, είναι εξαιρετικά επιβλητικό, αλλά όχι σπάνιο
Η θέαση μιας πλήρους εκλείψεως του ηλίου γίνεται από συγκεκριμένους τόπους κάθε φορά, ανάλογα με την τροχιά των τριών ουρανίων σωμάτων, γής, ηλίου και σελήνης που μπαίνουν σε ευθυγράμμιση. Φέτος το Μεξικό συγκέντρωσε πλήθος επιστημόνων από όλο τον κόσμο, αλλά και χιλιάδων ανθρώπων που θέλησαν να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία.
Μεταξύ αυτών και έλληνες επιστήμονες, που παρατήρησαν το φαινόμενο, το οποίο διήρκησε 2,5 ώρες ενώ η πλήρης έκλειψη κράτησε τέσσερα λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα. Η ολικότητα όπως λέγεται, επέφερε πτώση της θερμοκρασίας κατά περίπου πέντε βαθμούς Κελσίου και αποκάλυψε τα διπλανά άστρα, των οποίων η λάμψη καλύπτεται από την κυρίαρχη παρουσία του ήλιου.
Έτσι, ο Δίας έγινε ορατός δια γυμνού οφθαλμού, ενώ η Αφροδίτη, που είναι συνήθως ορατή μόνο τις πρωινές ώρες έλαμψε με την πλάνα ομορφιά της. Οι παρατηρήσεις της ελληνικής αποστολής θα καθορίσουν μελέτες και επιστημονικά συμπεράσματα για το μέλλον.
Η τελευταία ολική έκλειψη που παρατηρήθηκε από την Ελλάδα ήταν το 2006 από το Καστελλόριζο και η επόμενη αναμένεται το 2088. Οι επιστήμονες είναι σε θέση να προβλέψουν την μεγαλύτερη σε διάρκεια έκλειψη, διαρκείας επτά λεπτών στο μακρινό για τα ανθρώπινα δεδομένα έτος 2186. Σε αυτές τις τόσο μεγάλες χρονικές περιόδους ο προγραμματισμός ενός ταξιδιού είναι μάλλον περιττός.
Ελάχιστοι επιστήμονες επωφελούνται από αυτές τις παρατηρήσεις. Ο Αϊνστάιν, ένας από αυτούς, επιβεβαίωσε την θεωρία της σχετικότητας παρατηρώντας μια έκλειψη ηλίου στις 29 Μαΐου 1919, η οποία επιβεβαίωσε την θεωρία του ότι ο χωροχρόνος καμπυλώνεται από την παρουσία μάζας.
Υποστηρίζεται ότι οι εκλείψεις δεν έχουν επιπτώσεις στον άνθρωπο, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί στο μέλλον, αφού κάθε οργανισμός στον πλανήτη επηρεάζεται ως προς τις λειτουργίες του, από την συμπεριφορά του ζωοδότη πλανήτη.
Η σελήνη είναι 400 φορές μικρότερη από τον ήλιο και η γη είναι 400 φορές πιο κοντά στον ήλιο από ότι το φεγγάρι. Τόσο μακριά και τόσο κοντά. Η ανθρωπότητα έκανε άλμα στην σκέψη όταν επέστρεψε στην επιστημονική έρευνα που άφησαν ως παρακαταθήκη οι αρχαίοι έλληνες αστρονόμοι, μαθηματικοί και γεωγράφοι.
Στις 16 Απριλίου του 1178 π.Χ. η έκλειψη που παρατηρήθηκε αναφέρθηκε στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ήταν η πιο εντυπωσιακή που είδαν στην Αρχαία Ελλάδα και πρέπει να διήρκησε περίπου 4½ λεπτά.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Έλληνας φιλόσοφος Θαλής ο Μιλήσιος προέβλεψε την έκλειψη που σημειώθηκε στις 28 Μαΐου του 585 π.Χ.. Οι θρησκόληπτοι λαοί της ανατολής που ζούσαν με τον φόβο αγνώστων δυνάμεων το εξέλαβαν ως άνωθεν εντολή. Έτσι, μια μάχη μεταξύ Μήδων και Λυδών σταμάτησε, και οι δύο πλευρές διαπραγματεύτηκαν μια συνθήκη ειρήνης.
Μεσολάβησαν αιώνες σκοταδισμού και προκαταλήψεων που συνέδεαν τις κινήσεις άστρων, πλανητών και κομητών με θρησκευτικές δοξασίες ασθένειες και πολιτικές αλλαγές. Ανώριμοι λαοί, με άγνοια έπρεπε να εξοικειωθούν με την αλήθεια. Όταν σβήνει ο ήλιος τότε ανακαλύπτουμε τον έναστρο ουρανό.
