Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου: Τα παιδικά χρόνια στα χωριά SOS και η ζωή στο Λονδίνο
Συγκινεί η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου, το κορίτσι που έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα το 2004 στην Αθήνα - Η ζωή στα παιδικά χωριά SOS και η απόφαση να πάει στο εξωτερικό
Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου, το κορίτσι που συγκίνησε όλη την Ελλάδα όταν έσβησε την ολυμπιακή φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα ήταν καλεσμένη στην Ελένη Μενεγάκη.
Η όμορφη κοπέλα μίλησε για τη ζωή της στα παιδικά χωριά SOS και τη ζωή στο Λονδίνο.
«Κοιτώντας πίσω τη ζωή μου νιώθω υπερηφάνεια. Ήμουν σε ένα χωριό που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ιδρύματα, είναι μια οικογένεια με παιδάκια, μαμά. Τα παιδιά που γνωρίζω εγώ, δεν υπήρχε κανένας που να έμεινε πίσω. Το διάνυσμα που έχει διανύσει κάθε παιδί είναι τεράστιο. Το σημαντικό είναι ότι σε αυτόν τον Οργανισμό υπάρχει πολύ στήριξη, εξιδεικευμένοι άνθρωποι. Είναι το ξεκίνημα δύσκολο αλλά από εκεί και έπειτα το πού φτάνει ο καθένας καθορίζεται από τα προσωπικά του ενδιαφέροντα».
«Στα Χωριά πήγα 7 ετών και υπήρχαν και άλλα παιδάκια σαν και εμένα, όλα με διαφορετικές ιστορίες, όλα όμως έχουν ένα δυσκολεμένο backround. Αυτό σε ταπεινώνει στη ζωή και σου μαθαίνει ότι δεν εύκολα τα πράγματα. Να ξεκινάει κάποιος από τέτοια αρχή είναι σημαντικό γιατί δημιουργείς μια άλλη οπτική για τη ζωή».
«Μου αρέσει να μη συγκρίνομαι με τους άλλους, κάνω αυτό που νομίζω ότι είναι σωστό και σκέφτομαι τι συνέπειες θα έχει στο μέλλον. Από τα 20 μέχρι τα 30 ούτε που φανταζόμουνα τι θα συμβεί, εύχομαι στο μέλλον να κάνουμε και άλλα ωραία πράγματα με γνώμονα πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερες τις ζωές και των υπόλοιπων γύρω μας», συμπληρώνει.
Για την απόφαση να πάει στο Λονδίνο ανέφερε: «Δεν έχω ανάμνηση ότι πέρασα δύσκολα όταν πήγα στο εξωτερικό. Με τόσες δοκιμασίες στην παιδική ηλικία, ήμουν έτοιμη. (…) Χρειάζεται εσωτερική αναζήτηση, να παίρνουμε την ευθύνη και όχι να τη ρίχνουμε στους άλλους. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».
Η Φωτεινή αποκάλυψε ότι έχει κρατήσει φιλίες με τα παιδιά που μεγάλωσαν μαζί στα Χωριά αλλά και τις εργαζόμενες «μαμάδες».
«Είναι φοβερό ότι υπάρχουν δωρητές στα Χωριά που στηρίζουν σε βάθος χρόνου, μακάρι ο κόσμος να προσφέρει», ανέφερε στο τέλος.
