Τον Απρίλιο το συνέδριο του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών – Κοινωνικών Επιστημών

Το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, μετά την επιτυχή πραγματοποίηση τεσσάρων πανελλήνιων/διεθνών επιστημονικών συνεδρίων, ανακοινώνει στα μέλη, τους συνεργάτες και τους φίλους του, την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα και κάθε ενδιαφερόμενο, ότι προγραμματίζει την οργάνωση του 5ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, με κεντρικό θέμα:

«Η διεπιστημονικότητα ως γνωστική, εκπαιδευτική και κοινωνική πρόκληση»

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Ηράκλειο, στις 5 -7 Απριλίου 2019.

Κεντρικός σκοπός του Συνεδρίου είναι η διερεύνηση της διεπιστημονικότητας ως σύγχρονης πρόκλησης, πρότασης και πρακτικής στα πεδία της επιστημονικής έρευνας, της εκπαίδευσης, της πολιτικής και της κοινωνίας, στο επίπεδο του ατόμου και της συλλογικότητας.

Βασικά χαρακτηριστικά της επιστημονικής προόδου στη σύγχρονη εποχή είναι η τεράστια διεύρυνση του επιστητού, ο κατακερματισμός της επιστημονικής γνώσης και, συνακόλουθα, η έμφαση στην εξειδικευμένη κατάρτιση. Προβληματισμοί γύρω από την εξέλιξη αυτού του φαινομένου και τις συνέπειές του εμφανίστηκαν ήδη από την εποχή της γέννησης της επιστήμης και συνοδοιπορούν μαζί της, άλλοτε τονίζοντας το αίτημα για αποκέντρωση και εξειδίκευση και άλλοτε προβάλλοντας την ανάγκη για συνεργασία και σύνθεση θεωρώντας κάθε αυτονόμηση ως αλλοτρίωση.

Από την αρχαιότητα, ο Πλάτων στην Πολιτεία του μίλησε για διασύνδεση των γνώσεων μεταξύ τους και πρότεινε «σύνοψιν αλλήλων των μαθημάτων». Στην Αναγέννηση, προβλήθηκε ως ιδανικό πρότυπο ο «καθολικός άνθρωπος» (Homo Universalis), ο οποίος ενδιαφέρεται για όλες τις τέχνες και τις επιστήμες. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, στον χώρο της εκπαίδευσης, ο J. Dewey τόνιζε ότι οι μαθητές δεν ζουν σε πολλαπλούς και χωριστούς κόσμους, αλλά μέσα σε ένα ενιαίο κόσμο, όπου όλα διασυνδέονται. Στην εποχή μας, στο σταυροδρόμι θεωρητικών και πρακτικών προσεγγίσεων, βιώνεται με ένταση η διελκυστίνδα ανάμεσα στο γενικό και το μερικό, τη θεωρία και την πράξη, τη γενική παιδεία και την ειδική κατάρτιση, το τοπικό και το οικουμενικό. Στο πλαίσιο αυτό αναφύεται ο προβληματισμός για περισσότερο συνεργατικές, σφαιρικές και ολιστιστικές προσεγγίσεις, καθώς επίσης προβάλλεται το αίτημα για προώθηση της διεπιστημονικότητας ως αντίδοτου για την υπέρβαση αντινομιών και αντιθέσεων.

Άραγε, η διεπιστημονικότητα μπορεί να οδηγήσει σε αρμονικές και λειτουργικές συζεύξεις ή απλώς είναι αναγκαίο κακό, λόγω της πολυπλοκότητας των κοινωνικών φαινομένων; Μήπως αποτελεί οπισθοδρόμηση έναντι της ενδελεχούς και συγκροτημένης ειδίκευσης; Ποιοι επιστημονικοί και κοινωνικοί λόγοι επιτάσσουν τις διεπιστημονικές προσεγγίσεις; Το ζητούμενο είναι η αλληλογνωριμία και αλληλοενημέρωση μεταξύ των επιστημόνων ή η ανάπτυξη ουσιαστικότερων συνεργασιών και συνθέσεων; Είναι εφικτή η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων; Τι κοινό μπορούν να έχουν οι παιδαγωγοί με τους μηχανικούς, οι βιοεπιστήμονες με τους φιλοσόφους, οι οικονομολόγοι με τους μηχανολόγους, οι φυσικοί επιστήμονες με τους λογοτέχνες κ.ο.κ.; Η συνεργασία επιβάλλεται χάριν ενός χρήσιμου τελικού προϊόντος ή υπαγορεύεται από βαθύτερους υπαρξιακούς και επιστημονικούς λόγους;

Με αφετηρία τους παραπάνω προβληματισμούς, το Ι.Α.Κ.Ε. προχωρεί στην υλοποίηση του 5ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου του, ευελπιστώντας να φωτιστούν επιμέρους πτυχές του θέματος και να αποτελέσει βήμα γόνιμου επιστημονικού, εκπαιδευτικού και κοινωνικού διαλόγου για κάθε ενδιαφερόμενο.

Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση του ΙΑΚΕ και τις θεματικές περιοχές του συνεδρίου