Γιώργος Στειακάκης: «Η σημαντικότερη απόφαση στην ιστορία του συλλόγου το Μαρτινέγκο»
Κομβικής σημασίας είναι για τον επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής του Εργοτέλη ότι η ομάδα έχει τις δικές της ακαδημίες
Γνωρίζει τον Εργοτέλη και τα τεκταινόμενα στον σύλλογο όσο λίγοι. Ο λόγος για τον Γιώργο Στειακάκη, ο οποίος βρίσκεται στα δρώμενα από τον Αύγουστο του 1998 και έχει υπηρετήσει από διάφορους ρόλους.
Είναι πλέον επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής των Κρητικών και ασχολείται κυρίως με το μπάσκετ, όμως, με συνέντευξή του στο «grandsport» αναφέρθηκε σε διάφορα θέματα που αφορούν τους Ηρακλειώτες.
Αναλυτικά:
Για την ενασχόλισή του με τον Εργοτέλη: «Πρωτομπήκα στη διοίκηση τον Αύγουστο του 1998. Ήταν η εποχή που είχε πέσει η ομάδα από τη Γ’ Εθνική και δεν είχε πολλούς παίκτες και είχε ξεκινήσει η προσπάθεια να σταθεί στα πόδια της και να αγωνιστεί, με πρόεδρο τον Γιώργο Πουλινάκη στη Γ’ Εθνική.
Την επόμενη χρονιά έγινε το μεγάλο άλμα με την δημιουργία του πρότυπου κέντρου στο Μαρτινέγκο με πρωτεργάτες τους Νίκο Τζώρτζογλου και Γιώργο Σουλτάτο, οπότε και ακολούθησε η μεγάλη πορεία μέχρι τη Super League. Ήταν η πιο σημαντική χρονιά τότε, καθώς δημιουργήθηκε το κέντρο. Ήταν στη βάση ενός οράματος που υπήρχε, πως ο σύλλογος θα είχε προοπτική και μέλλον, μόνο αν είχε αθλητική ακαδημία.
Αυτό ήταν το κομβικό σημείο και η σημαντικότερη απόφαση που πάρθηκε στην ιστορία του συλλόγου, καθώς δημιουργήθηκαν οι ακαδημίες του, οι οποίες στα πρώτα χρόνια είχε 600 νέους αθλητές».
Για τον ρόλο του πλέον: «Έχω διατελέσει μέλος διοίκησης και επί αείμνηστου Παπουτσάκη για έναν χρόνο, αλλά και μετά το θάνατό του για ένα μικρό διάστημα με τον γιο του Δημήτρη. Και όταν δεν ήμουν όμως στο συμβούλιο, ήμουν σε στενή θέση και πάντα ασχολούμουν και βοηθούσα όποτε και όπως μπορούσα.
Η δική μου φιλοσοφία ανέκαθεν ήταν ότι πρέπει ο Εργοτέλης να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις και οικονομικά και αγωνιστικά. Να αξιοποιήσει τα παιδιά και τα ταλέντα που βγαίνουν από τις ακαδημίες του, ώστε να είναι υγιές οικονομικά σωματείο.
Αυτή ήταν και παλαιότερα η διαφωνία μου με τον αείμνηστο Παπουτσάκη, όπου την εποχή του Καραγεωργίου δεν αξιοποιούνταν τα ταλέντα που υπήρχαν, ώστε να μη χάνει την υπόστασή του ως σωματείο, αλλά και να μπορεί να είναι βιώσιμη η ομάδα. Αυτό θα του έδινε και ταυτότητα και τη δύναμη να σταθεί οικονομικά.
Αντιθέτως γινόταν το αντίθετο με ξένους παίκτες ή από την υπόλοιπη Ελλάδα και δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον του κόσμου όταν στηριζόμασταν σε δικά μας παιδιά που ήταν μεγάλο, ενώ στη συνέχεια μειώθηκε. Αλλοιώθηκε και το στίγμα της ομάδας.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει σε ποια κατηγορία αγωνίζεται ο Εργοτέλης, όχι ότι δεν έχει αξία, καθώς η παραμονή του στη μεγάλη κατηγορία του έδωσε αίγλη. Το να στηρίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις σου δίνει συνέχεια.
Οι περισσότερες ομάδες που είχαν προβλήματα με χρέη και έφτασαν σε σημείο αποχώρησης ή πτώχευσης, ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής που ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορείς να σηκώσεις. Αυτό που θα ήθελα είναι να υπάρχει μια οργάνωση τέτοια που να μπορεί να στηρίζει τη μεγάλη ομάδα, ώστε να μην είναι αναγκασμένη να κάνει μεγάλα οικονομικά ανοίγματα που θα τη φέρει και πάλι σε δύσκολη θέση. Επίσης το ενδιαφέρον των νέων παικτών είναι μεγάλο όταν βλέπουν ότι μπορούν να στελεχώσουν την πρώτη ομάδα».
Για το πώς του ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία αυτής της διοικούσας επιτροπής: «Η ιδέα για τη διοικούσα επιτροπή αφενός ήταν η διάθεσή μου να βοηθήσω στην εκπλήρωση του οράματος και να προσπαθήσω να την υλοποιήσω, που είναι στο πλαίσιο της συνολικής φιλοσοφίας που έχω για τον Εργοτέλη.
Αφετέρου η ανάγκη. Το βαρύ φορτίο που έχει ο Γιώργος Βρέντζος για την πρώτη ομάδα ήταν τόσο μεγάλο, που θα έπρεπε να υπάρξει ένας ακόμα πόλος εξουσίας που θα μπορεί να διαχειριστεί το τεράστιο οικοδόμημα, το οποίο είναι τρεις ομάδες στις κατηγορίες της ΕΠΣΗ, μία γυναικεία ομάδα που μπορεί να γίνουν και δύο το καλοκαίρι και 350 παιδιά στα αγωνιστικά και μη τμήματα.
Και οι οργανωτικές ανάγκες και οι οικονομικές είναι μεγάλες για να λειτουργήσει αυτό το οικοδόμημα και χρειάζονται πολλά άτομα για να εποπτεύουν και να διαχειρίζονται τα δεκάδες θέματα που υπάρχουν. Όταν μετά τα Χριστούγεννα ο κ. Βρέντζος διαπίστωσε πως δεν μπορεί ένας άνθρωπος να στηρίξει και την πρώτη ομάδα και το υπόλοιπο οικοδόμημα, μου ζήτησε να βρούμε ένα άλλο οργανωτικό τμήμα, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους στόχους και της πρώτης ομάδας να ανέβει, αλλά και να λειτουργήσουν οι Ακαδημίες όπως πρέπει.
Αφού συζήτησα με άλλους έμπειρους παράγοντες οι οποίοι έχουν οργανωτικές ικανότητες που μπορούν να συνδράμουν σε όλα αυτά τα τμήματα και διαπίστωσα ότι μπορεί να έχω τη βοήθεια τους, καταλήξαμε ότι διοικητικά θα πρέπει, χωρίς να διασπαστεί το ενιαίο του Εργοτέλη, να γίνει μια ανακατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών, για να μπορούμε να συνεχίσουμε.
Τυπικά ορίσθηκα αντιπρόεδρος με την αρμοδιότητα να σχηματίσω την επιτροπή, η οποία θα έχει όλα τα τμήματα του Εργοτέλη πλην της μεγάλης ομάδας και του τμήματος μπάσκετ».
Για τις προτεραιότητές του: «Οι προτεραιότητες ήταν να καλυφθούν οικονομικά προβλήματα και ελλείμματα τα οποία υπάρχουν από τις παλαιότερες διοικήσεις στον ερασιτέχνη. Να χρηματοδοτείται επαρκώς ώστε να μην υπάρχουν λειτουργικά προβλήματα, αλλά και να υπάρχει εύρυθμη λειτουργία ώστε να επιτυγχάνονται οι στόχοι των τμημάτων για την καλύτερη αξιοποίηση των νεαρών αθλητών που είναι και ο βασικός μας γνώμονας, να έχουν τα παιδιά τις καλύτερες συνθήκες και προοπτική για το μέλλον.
Η αλήθεια είναι όταν έχεις μια πρώτη ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, είναι ταυτόχρονα δύσκολο να επικεντρωθείς και ψυχολογικά και οικονομικά στις ακαδημίες. Αυτή η λύση ήταν αναγκαία και αναπόφευκτη. Ήδη από τους πρώτους μήνες έχει φανεί η διαφορά, καθώς η Επιτροπή έχει δώσει μεγάλο βάρος σε όλα τα τμήματα και τα αποτελέσματα έχουν φανεί ήδη.
Νομίζω ότι ένα τέτοιο μοντέλο διοίκησης, ίσως με κάποιες παραλλαγές θα πρέπει να ακολουθηθεί και στο μέλλον, καθώς οι ανάγκες του Εργοτέλη με τόσα τμήματα είναι τεράστιες. Οι ομάδες που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα είναι πολλές και χρειάζεται η συμμετοχή πολλών περισσότερων παραγόντων για τη λειτουργία τους, απ’ ότι συμβαίνει στα υπόλοιπα σωματεία που έχουν μια ομάδα και κάποιες ακαδημίες.
Ένας άλλος τομέας που θέλω να εξυπηρετηθεί με την παρουσία των παραγόντων και την αναζωογόνηση του Εργοτέλη, είναι να έρθουν κοντά άνθρωποι, ώστε να αυξηθούν και οι φίλαθλοι. Να περάσει μέσα τους το Εργοτελίτικο φρόνιμα, ώστε να υπάρχουν μέσα στη ζωή του συλλόγου. Να ανταποδώσουν συναισθηματικά ότι λαμβάνουν από τη διοίκηση. Να δεθούν συναισθηματικά οι νέοι αθλητές με τον Εργοτέλη. Πρέπει να πιάσει τόπο και η γενικότερη φιλοσοφία που έχει ο Εργοτέλης. Αυτό είναι που πρέπει να αγαπήσουν. Οι σκοποί του έχουν και έναν παιδαγωγικό χαρακτήρα».
Για τα σημαντικότερα προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει: «Εκτός από το οικονομικό το οποίο ήταν σημαντικό λόγω συσσωρευμένων οφειλών, ήταν οργανωτικά διότι είχα διαπιστώσει ότι το ενδιαφέρον για τον Εργοτέλη όλων όσων συμμετείχαν ήταν μειωμένο.
Ήθελα να ζωογονηθεί αυτό, να αποκτήσουν ταυτότητα και το αίσθημα του ανήκειν στον Εργοτέλη και οι μεν εξυπηρετούν τους δε. Ο Εργοτέλης δεν υπήρξε ποτέ “μαγαζί’ με την εμπορική έννοια, αλλά ασπάζεται τη φιλοσοφία που έχει ως σωματείο. Αυτό το δέσιμο είχε διαρραγεί και η παρουσία κάποιων ανθρώπων φαινόταν ως συμπτωματική και τυχαία και όχι κατ’ επιλογή. Θα ήθελα αυτός που είναι εκεί είτε ως προπονητής, είτε ως αθλητής, να είναι εκεί από επιλογή του.
Αυτό θέλει αρκετό χρόνο και μεγάλη προσπάθεια διότι πρέπει η διοίκηση να βρει και τους κατάλληλους ανθρώπους και τις κατάλληλες τεχνικές επικοινωνίας με τους προπονητές και τους αθλητές για να μπορέσει να προωθήσει αυτό το στόχο που τελικά μπορεί να είναι διττός για το καλό των αθλητών πάνω από όλα, αλλά και του ίδιου του Εργοτέλη ο οποίος αυτή τη στιγμή κάνει υπερβάσεις από κάθε άποψη για το καλό και το μέλλον των αθλητών.
Μπορώ να πω ότι δημιουργούνται οι βάσεις, ώστε κανένα άλλο σωματείο να μην έχει ούτε τον αριθμό, ούτε τη διοικητική οργάνωση, ούτε την υποδομή στο επίπεδο που την έχει ο Εργοτέλης. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια και θα μπορέσουν να γίνουν σημαντικές τομές το καλοκαίρι μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής χρονιάς, στη βάση μιας γενναίας αναδιάρθρωσης προσώπων και καταστάσεων. Όμως αυτό εξαρτάται και από κάποιες άλλες παραμέτρους, όπως είναι και η άνοδος κάποιων ομάδων μας σε μεγαλύτερες κατηγορίες».
Να περιμένουμε δηλαδή σημαντικές αλλαγές στο εγγύς μέλλον; «Αν βρει η πρώτη ομάδα στη Football League, τότε θα γίνει πάλι ΠΑΕ και θα πρέπει μετά όλες οι άλλες να είναι υπό τον Ερασιτέχνη. Αλλαγές θα γίνουν αν βγουν οι Νέοι Εργοτέλη στην Α1, το Μαρτινέγκο ήδη βγήκε, οπότε ίσως χρειαστεί μια ακόμα ομάδα για τη Γ’ κατηγορία, αλλά και μιας ακόμα γυναικείας ομάδας.
Θα πρέπει να υπάρχει ορθολογικότερη λειτουργία για να αυξηθούν τα παιδιά που υπάρχουν τώρα στην ακαδημία Αυτά σημαίνουν πως οι δαπάνες θα είναι αυξημένες σε σχέση με φέτος, αλλά και οι διοικητικές και οργανωτικές ανάγκες. Ήδη αυτή τη στιγμή υπό την ομπρέλα του Εργοτέλη, υπάρχουν τρία θυγατρικά σωματεία μετά την πρώτη ομάδα, οι Νέοι, τα Κανάρια και το Μαρτινέγκο».
