Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης μέσα από μία συνέντευξή του – Σκίτσα που άφησαν ιστορία
«…Χριστιανά τά τέλη τής ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά…».
Έτσι ακριβώς ήθελε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο αγαπητός σε όλους σκιτσογράφος της Κρήτης, Γιάννης Ανδρεαδάκης όπως ο ίδιος ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Τόλμη» το 2007.
«Το μόνο που επιθυμώ τώρα είναι τα ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά. Δεν είμαι κανένας μαθουσάλας, να ζει πολλά χρόνια. Το θέμα είναι να φτάσεις σε ένα σημείο να μην επιβαρύνεις κανέναν. Να έχεις το μυαλουδάκι σου σώο κι από εκεί κι έπειτα έχει ο θεός. Καθημερινά βλέπεις και γίνονται τόσα με τους νέους ανθρώπους που χάνονται άδικα και θα κλαιγόμαστε εμείς; Αυτή είναι η φιλοσοφία μου», ανέλυε πριν αρκετά χρόνια ο Γιάννης Ανδρεαδάκης αποδεικνύοντας με τα τελευταία χρόνια της ζωής του πως έφυγε όπως ακριβώς ήθελε.
Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης, που έφυγε από κοντά μας (δείτε εδώ), ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, είχε μία αξιοθαύμαστη ταπεινότητα και μία ευγένεια μίας άλλης εποχής.
Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στα γεγονότα και στις προσωπικότητες που απασχόλησαν το Ηράκλειο τα τελευταία 50 χρόνια μία άλλη οπτική γωνία.
Ασχολήθηκε πολύ με τους πολιτικούς άρχοντες της εποχής, με τα ήθη και τα έθιμα της Κρήτης, με την κοινωνία της αλλά και καθημερινές μορφές του Ηρακλείου που ξεχώριζαν με το πέρασμά τους.
Ο ίδιος πάντα έλεγε πως συνομιλούσε με τα σκίτσα του ενώ ήθελε και τα ίδια να συνομιλήσουν με τους Ηρακλειώτες.
«Το σκίτσο δεν είναι πάντα για να γελάς είναι και για να προβληματίζεσαι. Ακόμη και να κλαις, αλλά και να μαθαίνεις. Εγώ συνομιλώ με τα σκίτσα μου. Με κάποιους τύπους μάλιστα έχω διάλογο μαζί τους, αλλά κυρίως θέλω να μιλάνε στους ανθρώπους. Θέλω αυτό που έχω σκοπό να πω, να φαίνεται από την έκφραση, την κορμοστασιά και τις κινήσεις των ανθρώπων που απεικονίζονται στα σκίτσα μου, χωρίς να χρειάζονται λεζάντα», έλεγε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Ανδρεαδάκης.
Ωστόσο μία από τις κυριότερες ανησυχίες που είχε ο αγαπητός σκιτσογράφος ήταν μέχρι το τέλος της ζωής του να διατηρήσει το μυαλό του.
«Το σκίτσο είναι η ζωή μου. Το σίγουρο είναι ότι εάν τώρα εγώ τα παρατήσω, θα αρρωστήσω, ενώ τώρα που ασχολούμαι διατηρώ το μυαλουδάκι μου» επεσήμανε το 2007 ο Γιάννης Ανδρεαδάκης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι Γιάννης Ανδρεαδάκης είχε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα την Βικελαία ως το δεύτερο σπίτι του.
Όπως αναφέρει και ο ίδιος «Όταν έφυγα από την εφημερίδα «Αλλαγή», ο έφορος τότε της Βικελαίας, ένα εξαιρετικό παιδί, ο Γιανναδάκης είχε μια αγωνία να σώσουμε ότι μπορούσαμε από το τούρκικο αρχείο. Μου πρότεινε λοιπόν να ξεκινήσουμε την προσπάθεια. Εγώ έχω φωτογραφική μνήμη κάτι που μας βοήθησε πολύ στην συγκεκριμένη δουλειά που λίγα χρόνια αργότερα καταφέραμε και περισώσαμε το αρχείο. Μάλιστα, είχα υπογράψει μία σύμβαση ορισμένου χρόνου γι’ αυτήν ακριβώς την εργασία αλλά κι όταν έληξε με κράτησαν στην Βικελαία».
Μία… γεύση από τα σκίτσα του Γιάννη Ανδρεαδάκη
ΤΑ ΕΠΩΔΥΝΑ
ΤΑ ΑΝΩΔΥΝΑ (ΔΗΜΟΤΙΚΑ)
ΤΑ ΑΝΩΔΥΝΑ (ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ)
ΤΑ ΑΝΩΔΥΝΑ (ΠΟΙΚΙΛΑ)
