Στο πλευρό των μελισσοκόμων η Ζωή Κωνσταντοπούλου

Στο Σύνταγμα, στο πλευρό των μελισσοκόμων που έφτασαν στην Αθήνα, βρέθηκε η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία συνομίλησε μαζί τους, ακούγοντας και υιοθετώντας πλήρως τα αιτήματά τους.

Η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, σε δηλώσεις της έξω από τη Βουλή στα τηλεοπτικούς σταθμούς, τόνισε πως «οι μελισσοκόμοι ζητούν τα αυτονόητα και η Πλεύση Ελευθερίας είναι στο πλευρό τους». Στις συζητήσεις που είχε με τους μελισσοκόμους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου διεμήνυσε πως θα κάνει παρέμβαση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για τα αιτήματα τους, πράγμα το οποίο έκανε, αμέσως μετά, ενώ τους προσκάλεσε να τους υποδεχθεί εντός του Κοινοβουλίου, όπως ακριβώς έπραξε και με αντιπροσωπείες των αγροτών, την ημέρα του Παναγροτικού Συλλαλητηρίου.

«Έρχομαι από την Πλατεία Συντάγματος, όπου είναι συγκεντρωμένοι, κύριε Υπουργέ, οι μελισσοκόμοι από όλη την Ελλάδα, διεκδικώντας το αυτονόητο, δηλαδή να μπορούν με αξιοπρέπεια να φροντίζουν τα μελίσσια τους, να παράγουν μέλι, να μην απαξιώνεται ο κόπος τους, να μην απαξιώνεται το μέλι το ελληνικό, που είναι το καλύτερο του κόσμου, το ξέρουμε όλοι, αλλά δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται έτσι από την ελληνική νομοθεσία και από την Ελληνική Πολιτεία. Απέναντι από τους μελισσοκόμους με τις πολύχρωμες κυψέλες τους με την ειρηνική τους συγκέντρωση, με τα μικρά οχήματα που ήρθαν από όλη την Ελλάδα, ήταν παρατεταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ, και, μάλιστα, την ώρα κατά την οποία αποχωρούσα, αλλάζανε οι διμοιρίες των ΜΑΤ, με έναν αρκετά κατά τη δική μου αντίληψη και με την εμπειρία μου επιθετικό τρόπο.

Για να φτάσουν στο Σύνταγμα οι μελισσοκόμοι μας, χρειάστηκε να υπερβούν απαγορεύσεις, αστυνομικά μπλόκα και την κυβερνητική εντολή να μην τους αφήσουν να περάσουν, μολονότι ήταν γνωστό ότι θα έρχονταν να διαδηλώσουν και μολονότι είναι γνωστό ότι τα αιτήματά τους είναι δίκαια. Και, βέβαια, ότι δεν είναι εγκληματίες. Κι όμως, απασχολείται η Αστυνομία για να αποτρέπει τους μελισσοκόμους, τους βιοπαλαιστές, από το να έρθουν εδώ στη Βουλή και να διεκδικήσουν. Απασχολούνται οι Μονάδες της Αποκατάστασης της Τάξης, για να δηλώνουν παρουσία έξω από τη Βουλή μην τυχόν και γίνει τι ακριβώς; Μη και εξαπολύσουν μέλισσες στη Βουλή οι μελισσοκόμοι;

Μην τυχόν και απειλήσουν την τάξη και τη δημοκρατική λειτουργία; Το παράδειγμα αυτό είναι δηλωτικό της συνολικής αναντιστοιχίας που υπάρχει μεταξύ Ποινικής Νομοθέτησης, κατασταλτικής δράσης και πραγματικής ανάγκης της κοινωνίας για Δικαιοσύνη, για άρση της αδικίας, για ισότητα, για πρόσβαση, για διαφάνεια στη δημόσια ζωή.

Όπως τους υποσχέθηκα, παίρνω τον λόγο λοιπόν, και σας ζητώ, δεν είστε ο αρμόδιος για τα θέματα των μελισσοκόμων, είστε όμως ο αρμόδιος εκπροσωπώντας την Κυβέρνηση σε αυτή την αίθουσα, να μεταφέρετε στον Πρωθυπουργό:

Πρώτον, ότι τα αιτήματα αυτά είναι δίκαια και πρέπει να ικανοποιηθούν. Είναι εξάλλου τα ελάχιστα. Τι ζητάνε;

Να μπορούν να κινούνται στις παρόδους και να μεταφέρουν τις κυψέλες και τα μελίσσια τους, γιατί όπως ξέρετε, η μελισσοκομία στην Ελλάδα είναι νομαδική και οι μελισσοκόμοι μας μεταφέρουν τα μελίσσια τους από περιοχή σε περιοχή στις διάφορες εποχές του χρόνου.

Να έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο για αυτές τις μετακινήσεις. Το μέλι τους να μην απαξιώνεται με το να μην προστατεύεται και να μην παίρνουν οι καταναλωτές μέλι εισαγόμενο που βαπτίζεται ελληνικό ή δεν διακρίνεται.

Να προστατευθεί η ονομασία προέλευσης από την Ελλάδα για το ελληνικό μέλι. Να μην αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες-εμπρηστές επειδή έχουν την διαδικασία παραγωγής του μελιού, τη γνωρίζετε, με τα φυσερά, την οποία με πάρα πολλή επιμέλεια ακολουθούν και βέβαια δεν είναι αυτοί οι εγκληματίες.

Και όταν δικάζεται η υπόθεση στο Μάτι χωρίς να έχει κάτσει στο σκαμνί ούτε ένας πολιτικός προϊστάμενος από την Κεντρική Κυβέρνηση και όταν δικάζονται 104 ανθρωποκτονίες ως δήθεν πλημμέλημα, είναι πρόκληση να απειλούνται οι μελισσοκόμοι με εξουθενωτική ποινική μεταχείριση σαν να ήταν εγκληματίες. Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικούν το αυτονόητο. Εμείς και θα το στηρίξουμε και θα τους υποδεχθούμε και μέσα στη Βουλή, όπως έκανα και με τους αγρότες προχθές.

Και νομίζω ότι ο αγώνας τους, που συμπίπτει να συζητείται σήμερα με το νομοσχέδιο τρομακτικών αλλαγών στον Ποινικό Κώδικα, στην Ποινική Δικονομία και σε άλλους ειδικότερους νόμους, υπογραμμίζει την ανάγκη, η Ελληνική Κυβέρνηση και η Ελληνική Πολιτεία, να σκύψουν πράγματι πάνω στις αληθινές αδικίες που συμβαίνουν, να φροντίσουν ώστε οι αδικούμενοι να έχουν πρόσβαση και στο δίκαιο και στη Δικαιοσύνη, και να μην αποτρέπεται η πρόσβασή τους με διατάξεις επιβολής δυσθεώρητων παραβόλων και χαρατσιών για τις προσφυγές, τις εφέσεις, και γενικά τις έννομες ενέργειες ενώπιον δικαστηρίων.

Ο αδικούμενος να μπορεί να βρει δρόμο πρόσβασης στη Δικαιοσύνη και ο διωκόμενος επίσης, να μπορεί να έχει ακώλυτη πρόσβαση στα δικαιώματά του. Θα κάνω, κύριε Υπουργέ, την κυρίως ομιλία μου λίγο αργότερα για το Νομοσχέδιο, θέλησα όμως να κάνω αυτή την παρέμβαση τώρα, για να υπογραμμίσω αυτήν την κραυγαλέα αντίφαση, αλλά και για να σας καλέσω, τέτοια θέματα να τα δείτε αυτοτελώς και εσείς και η Κυβέρνηση, προκειμένου βοώσες αδικίες να αρθούν. Γιατί ένα από τα θέματα που απασχολούν και βασανίζουν την ελληνική κοινωνία, είναι το γενικευμένο, διαδεδομένο αίσθημα αδικίας. Και μια κοινωνία που αισθάνεται την αδικία, δεν μπορεί να ευημερήσει. Η Δικαιοσύνη και το αίσθημα δικαίου κάθε πολίτη, είναι προϋπόθεση ευημερίας».