Ποια η σχέση του Κριστιάν Ντιόρ με τον Δημήτρη Πουλικάκο;

Δύο πολύ επιτυχημένοι άντρες –ο καθένας στον τομέα του- μοιράζονται τα ίδια γενέθλια. Σαν σήμερα 21/01, λοιπόν, ο Κριστιάν Ντιόρ και ο Δημήτρης Πουλικάκος γεννήθηκαν και κατά τη διάρκεια της ζωής τους μεγαλούργησαν.

Ποιος ήταν ο Κριστιάν Ντιόρ;

Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior, 21 Ιανουαρίου 1905 – 24 Οκτωβρίου 1957) ήταν Γάλλος σχεδιαστής μόδας από τους σημαντικότερους στην ιστορία της παγκόσμιας μόδας.

Γεννήθηκε στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. To 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Παρόλο που ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών του να γίνει διπλωμάτης και σπούδασε στο École des Sciences Politiques το διάστημα 1923-1926. Το 1927 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το 1928 μαζί με τον φίλο του Jacques Bonjean και την οικονομική υποστήριξη του πατέρα του άνοιξε μια μικρή αίθουσα τέχνης στην οδό de la Boetie με την επωνυμία Galerie Jacques Bonjean. Το 1931 πεθαίνει η μητέρα του και ο αδελφός του και η οικογένειά του καταστέφεται οικονομικά.

Κατόπιν όλων αυτών των γεγονότων αναγκάζεται να κλείσει την γκαλερί του. Η καριέρα του άρχισε την δεκαετία του 1930 όταν αποφάσισε μετά από παρότρυνση του φίλου του Jean Ozenne να πουλήσει σχέδιά του σε διάφορους οίκους μόδας υψηλής ραπτικής. Κάποια από τα σχέδια του αγοράστηκαν και από την γνωστή κατασκευάστρια καπέλων Agnes. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται και με τον Robert Piguet όπου αγοράζει μερικά σχέδιά του και κάποια δημοσιεύονται στην εφημερίδα Le Figaro.

Με την επιστροφή του το 1941 και μέχρι το 1946 εργάστηκε στον Λυσιέν Λελόν (Lucien Lelong). Το 1946 άνοιξε δικό του οίκο μόδας στο Παρίσι (30 Avenue Montaigne) με την υποστήριξη του οίκου υφασμάτων Boussac (60.000 γαλλικά φράγκα). Ο Marcel Boussac (ονομαζόταν και Βασιλιάς του Βαμβακιού)είχε στην κατοχή του μεταξύ άλλων και τον οίκο Philippe et Gaston. Ο Boussac προσέγγισε τον Dior με σκοπό να τον αναλάβει αλλά τελικά πείστηκε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου οίκου μόδας.

Ο οίκος Ντιόρ στεγάστηκε σε ένα υπέροχο κτίριο στο νούμερο 30 της Avenue Montaigne. Απασχολούσε 85 άτομα και ήταν διακοσμημένο στα αγαπημένα χρώματα του λευκό και γκρι. Διευθυντής ορίζεται ο Jacques Rouët. Η πρώτη του κολεξιόν παρουσιάζεται στις 12 Φεβρουαρίου 1947 και αποτελείται από 90 δημιουργίες φορεμένες από 6 μοντέλα. Η γραμμή του 1947, με τις φαρδιές φούστες και τη στενή μέση, προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και χαρακτηρίστηκε ως το «New Look». Η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν.

Αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Το 1949 τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του. Αυτός ήταν επίσης που συνέλαβε την ιδέα του «τέλους αδείας», που σήμαινε ότι έπαιρνε αμοιβή για καθένα από τα σχέδιά του. Καθιέρωσε μεταξύ άλλων της γραμμές Tulip, Η, Α και Υ. Πέθανε το 1957 σε ηλικία 52 ετών από καρδιακή προσβολή.

Ο Δημήτρης Πουλικάκος

Ο Δημήτρης Πουλικάκος (Αθήνα, 21 Ιανουαρίου 1943) είναι Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός, εκφωνητής διαφημιστικών, συγγραφέας, αλλά και μεταφραστής υπερρεαλιστικής ποίησης και λογοτεχνίας[1][2].

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου του 1943, επί της οδού Πατησίων,[3] από σχετικά εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του επίσης γιατρός (μικροβιολόγος-βιοχημικός). Η αδελφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Ο Δημήτρης Πουλικάκος συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Πάλι μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Μαντώ Αραβαντινού, Κώστα Ταχτσή, Ανδρέα Εμπειρίκο, Γιώργο Μακρή κ.ά., με δικά του κείμενα, καθώς και μεταφράσεις. Για πολλά χρόνια έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, αυτοαποκαλούμενος «Θείος Νώντας» (έτσι συνήθιζε να τον αποκαλεί και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον οποίο ο ίδιος προτιμούσε να αποκαλεί ανιψιό), σε διάφορους σταθμούς (ποτέ δεν χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα σαν ραδιοφωνικός παραγωγός).

Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος MGC, το οποίο οφείλει το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, και αρχηγός του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος και των Αχ-Βαχ (στους οποίους έπαιζαν εκτός των άλλων, μπάσο-φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πλήκτρα ο Άλεξ Σπυρόπουλος, γνωστός από το αγγλικό συγκρότημα των δεκαετιών του 1960 και του 1970 Nirvana). Συνεργάστηκε ως συνθέτης, εκτελεστής, παραγωγός και μουσικός με πολλούς άλλους Έλληνες rockers και συγκροτήματα (Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Βλάσσης Μπονάτσος, Σταύρος Λογαρίδης, κ.ά.).

Έγινε γνωστός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές από τη δεκαετία του 1970 έως και τη δεκαετία του 1990. Κυριότερες εμφανίσεις: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Άρπα κόλλα (1982), Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983), BIOS + πολιτεία (1987), Made In Greece (1987), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θηλυκή εταιρεία (1999), Σαπουνόπετρα (1995) κ.ά. Οι κυριότερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις είναι στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989 – 1991), Οι Μεν και οι Δεν στο επεισόδιο «Εις το όνομα του ανδρός» της δεύτερης σεζόν (1994-1995) όπου παριστάνει τον επικεφαλής κρατούμενο στις φυλακές, Δύο ξένοι (1997), Επτά θανάσιμες πεθερές (2008) κ.ά.

Συνεισφορά

Θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ελληνικού ροκ. Ο δίσκος του Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος αποτελεί τον πρόδρομο της ελληνικής rock ‘n roll δισκογραφίας. Η συναυλία του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στου Ζωγράφου αποτελεί σταθμό στην ελληνική ροκ μουσική ιστορία.

Συνοψίζοντας, αξίζει να αναφερθεί πως οι δύο δημιουργοί τυχαία γεννήθηκαν την ίδια μέρα, όμως καθόλου τυχαία δεν πέτυχαν στον τομέα τους, καθώς και οι δύο εκμεταλλεύτηκαν το ταλέντο τους δουλεύοντας στο σχέδιο μόδας ή στη σύνθεση και μουσική.