Γιατί γίνονται πλέον αποδεκτές οι βρισιές στον καθημερινό διάλογο;
Με αφορμή το επεισόδιο με πρωταγωνίστρια την παρουσιάστρια του BBC, Μισάλ Χουσέιλ, η οποία χρησιμοποίησε μια βρισιά επτά φορές
Η βωμολοχία, το να βρίζεις δηλαδή την ώρα που μιλάς, έχει γίνει ευρύτερα αποδεκτή τις τελευταίες δύο δεκαετίες, επειδή χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως εργαλείο της καθημερινότητας, παρά για να προσβάλλει άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με τους γλωσσολόγους.
Οι λέξεις «fuck» (γαμώτο) και «shit» (σκατά), οι δύο πιο συχνές βρισιές στο Ηνωμένο Βασίλειο, χρησιμοποιούνται περισσότερο πλέον απλά και μόνο για έμφαση, παρά ως εργαλείο προσβολής, σύμφωνα με ακαδημαϊκούς ερευνητές.
Αυτή η διευκρίνιση γίνεται με αφορμή το επεισόδιο με πρωταγωνίστρια την παρουσιάστρια του BBC Μισάλ Χουσέιλ, η οποία χρησιμοποίησε μια βρισιά επτά φορές σε λιγότερο από ένα λεπτό κατά τη διάρκεια συνέντευξης με τον υπουργό Εσωτερικών, Τζέιμς Κλέβερλι, για να τον ρωτήσει αν όντως εκείνος χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη προκειμένου να περιγράψει το σχέδιο απέλασης ορισμένων αιτούντων άσυλο στη Ρουάντα.
Ο δρ. Ρόμπι Λαβ, λέκτορας Αγγλικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Aston του Μπέρμιγχαμ, δήλωσε πως «η βωμολοχία όπως και όλη η χρήση της γλώσσας, εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το πλαίσιο και τα συμφραζόμενα. Το τι κάνεις με τη λέξη και οι διάφορες λειτουργίες της είναι αυτά που την κάνουν αποδεκτή σε μια συζήτηση».
Ο Λαβ σημείωσε ότι οι άνθρωποι συνήθως βρίζουν σε περιστασιακές συζητήσεις για να εκφράσουν την έκπληξή τους, να προκαλέσουν χιούμορ, να δείξουν αλληλεγγύη στους συνομηλίκους τους ή απλά να βρίσουν κάποιον. Ωστόσο, η Χουσέιν δεν έκανε τίποτα από αυτά, είπε. «Αντίθετα, αναφέρεται στη λέξη που ο Κλέβερλι φέρεται να χρησιμοποίησε και ρωτάει αν την είπε. Σε αυτό το πλαίσιο, θα έλεγα ότι είναι πιο πιθανό να θεωρηθεί αποδεκτή, παρά αν ξαφνικά έλεγε στο τέλος της αφήγησης «λοιπόν, αυτό ήταν ένα σωρό μ@@@@ίες, έτσι δεν είναι;». Η επιλογή να πει τη βρισιά ίσως να αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής για να ταρακουνήσει τον Τζέιμς Κλέβερλι. Δεν είμαι σίγουρος αν κάποιος θα προσβαλλόταν πραγματικά ακούγοντας αυτή τη λέξη σε αυτό το πλαίσιο» πρόσθεσε.
Ο Λαβ, ο οποίος έχει δημοσιεύσει μελέτες σχετικά με τις τάσεις της βρισιάς στις ανεπίσημες συζητήσεις, τις δεκαετίες 1990 – 2010 και τη χρήση της λέξης fuck μεταξύ των Βρετανών εφήβων, δήλωσε ότι οι περισσότερες βρισιές γίνονται λιγότερο ταμπού, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι.
Ο ακαδημαϊκός πρόσθεσε ότι αυτή η χρήση της βωμολοχίας συμβαίνει πολύ περισσότερο τώρα απ’ ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες.«Αυτό είναι μια καλή απόδειξη ότι η συγκεκριμένη σημασία της λέξης αυτής υποχωρεί, επειδή όταν οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν, το κάνουν χωρίς κάποιο κακό κίνητρο».
Ο Γεχούντα Μπαρούτς, καθηγητής μάνατζμεντ στη σχολή επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, δήλωσε ότι η έρευνά του με επαγγελματίες όπως δικηγόρους, γιατρούς και ανώτερα στελέχη διαπιστώνει ότι η βρισιά χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ομαδικής συνοχής, ανακούφισης από το άγχος και για να υπογραμμίσουν ένα συγκεκριμένο σημείο.
«Είμαι βέβαιος ότι η Μισάλ το έκανε επειδή ήθελε να τονίσει το θέμα, ώστε να την ακούσουν όλοι. Πριν από 40 χρόνια, δεν θα το έκανε ποτέ. Αλλά δυστυχώς, είναι αποτελεσματικό. Αυτή είναι η νέα γλώσσα και πρέπει να ζήσουμε με αυτή» κατέληξε.
