Ο Μάθιου ΜακΚόνεχι συμπυκνώνει την κοσμοθεωρία του σ’ ένα παιδικό βιβλίο
Μετά τα πρόσφατα απομνημονεύματά του που έγιναν μπεστ-σέλερ, ο διάσημος ηθοποιός επιστρέφει στη συγγραφή με ένα βιβλίο για παιδιά
Οι οπαδοί του «Greenlights» – ή της μακράς καριέρας του ΜακΚόναχι – δεν θα εκπλαγούν από το γνωμικό και γλαφυρό ενίοτε αλλά πάντα προσιτό ύφος του βιβλίου, ούτε από τους φιλοσοφικούς στοχασμούς που διανθίζονται με στιγμές αυτοσαρκασμού.
Ο ΜΑΘΙΟΥ ΜΑΚΚΟΝΑΧΙ βρίσκεται σε συγγραφικό οίστρο τα τελευταία χρόνια. Το 2020 έγραψε το «Greenlights», ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του που έγινε μπεστ-σέλερ – μια περιπλάνηση στο μυαλό του που αποτελείται από στοχασμούς μιας ολόκληρης ζωής. Τώρα ο διάσημος ηθοποιός, ο οποίος ζει με τη σύζυγό του, Καμίλα Άλβες ΜακΚόναχι και τα τρία τους παιδιά στο Όστιν του Τέξας, προσφέρει ένα απόσταγμα της κοσμοθεωρίας του αλλά και της προσωπικότητάς του σε ένα βιβλίο για παιδιά.
Το βιβλίο «Just Because», ο τίτλος του οποίου θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως «Γιατί έτσι» ή «Απλά επειδή», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και εικονογραφήθηκε με παιχνιδιάρικη λεπτότητα από τη Renée Kurilla, αποτελείται από εμπνευσμένα μαθήματα ζωής με τη μορφή δίστιχων. «Απλά επειδή μπορείς να το καταφέρεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνεις», λέει ένα από αυτά. Κι ένα άλλο: «Απλά επειδή απέτυχες, δεν σημαίνει ότι είσαι αποτυχημένος».
Οι οπαδοί του «Greenlights» – ή της μακράς καριέρας του ΜακΚόναχι – δεν θα εκπλαγούν από το γνωμικό και γλαφυρό ενίοτε αλλά πάντα προσιτό ύφος του βιβλίου, ούτε από τους φιλοσοφικούς στοχασμούς που διανθίζονται με στιγμές αυτοσαρκασμού: «Απλά επειδή το έγραψες εσύ, δεν σημαίνει ότι το διάβασα εγώ».
Σε ένα παιδικό βιβλίο μπορεί κανείς να αποδώσει ευκολότερα ορισμένες αποχρώσεις. Χωρίς αμφιβολία. Γι’ αυτό ήταν απελευθερωτικό για μένα να πάω εκεί. Γράφω σαν 8χρονο παιδί γιατί τι πιο αθώο και πιο διασκεδαστικό μέρος υπάρχει για να βρεθεί κανείς.
Κατά κάποιον τρόπο, το «Just Because» μοιάζει με μανιφέστο. «Στα παιδιά μου, στα δικά σας παιδιά και στο παιδί που κρύβεται μέσα μας», γράφει η αφιέρωση-επιμύθιο του συγγραφέα στην τελευταία σελίδα του βιβλίου. «Είμαστε όλοι τόσο νέοι όσο θα γίνουμε ποτέ, οπότε ας συνεχίσουμε να μαθαίνουμε».
Μιλώντας στους New York Times, o 53χρονος ηθοποιός (και συγγραφέας) εξηγεί πώς αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για παιδιά:
«Άκουγα το «Highway 61 Revisited» του Bob Dylan. Ο ρυθμός του ήταν αυτός που με ενέπνευσε μέσα στη νύχτα. Άρχισαν να τριγυρίζουν δίστιχα στο μυαλό μου και σκέφτηκα ότι υπάρχει κάτι καλό εδώ που θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Γράφω καθημερινά, οπότε γράφω για οτιδήποτε με ερεθίζει. Ποτέ δεν έχω πει, «α τώρα θα κάτσω να γράψω». Γράφω ελεύθερα. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να βρεις την πρώτη γραμμή. Μόλις έρθει, τα υπόλοιπα μοιάζουν να κυλάνε φυσιολογικά».
«Σε κανέναν δεν αρέσει να του δίνουν συμβουλές. Προσωπικά δεν αντέχω καθόλου. Αν μου πεις τι να κάνω, αυτός είναι ένας ιδανικός τρόπος για να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Αλλά αν μου το θέσεις με ένα ανοιχτόμυαλο δίστιχο, αυτό αμέσως θέτει μια κατάσταση σε ένα πλαίσιο. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπική, υποκειμενική ιστορία και μπορεί να βάλει τον εαυτό του μέσα σε αυτήν με έναν εντελώς πρωτότυπο τρόπο».
«Κάποια από τα κομμάτια του βιβλίου προέκυψαν από κουβέντες που έκανα με τα παιδιά μου, τα οποία είναι τώρα 15, 13 και 10 ετών. Σίγουρα είχαν μεγάλη συμβολή, εμμέσως έστω Από τότε που έγινα πατέρας, ο τρόπος που σκέφτομαι και ο τρόπος που προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο σίγουρα περνά μέσα από το πρίσμα της δικής τους ζωής».
«Νομίζω ότι όταν περνάμε μια απογοήτευση ή μια σύγχυση, συχνά έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μας, ότι είμαστε οι μόνοι που νιώθουμε έτσι. Κάτι τέτοιες στιγμές ένα δίστιχο μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς ότι δεν είσαι μόνος σου, ότι αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση».
«Σε ένα παιδικό βιβλίο μπορεί κανείς να αποδώσει ευκολότερα ορισμένες αποχρώσεις. Χωρίς αμφιβολία. Γι’ αυτό ήταν απελευθερωτικό για μένα να πάω εκεί. Γράφω σαν 8χρονο παιδί γιατί τι πιο αθώο και πιο διασκεδαστικό μέρος υπάρχει για να βρεθεί κανείς. Σ’ αυτό το μέρος βρίσκεται και η συγχώρεση και η ελευθερία και η δημιουργικότητα».
