Έφυγε από τη ζωή ο λυράρης Γιώργης Κατσαμάς

Στην αιωνιότητα πέρασε ο σπουδαίος λυράρης της Κρήτης Γιώργης Κατσαμάς.

Ο Πρόεδρος του Παγρκήτιου Συλλόγου Κρητών Καλλιτεχνών Κρητικής Μουσικής έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων σε ηλικία 65 ετών μετά από ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τον τελευταίο καιρό.

Ήταν ένα από τα 7 αδέρφια της οικογένειας του Μανώλη και της Αμαλίας Κατσαμά. Αδερφός του αείμνηστου Βασίλη Κατσαμά ενός σπουδαίου λαουτιέρη και τραγουδιστή, του Σήφη Κατσαμά επίσης καλού τραγουδιστή, του Νικηφόρου Κατσαμά με το παρατσούκλι “Νίκος Κρητικός” γνωστού κιθαρίστα στο λαϊκό πεντάγραμμο, της Πόπης Κατσαμά η οποία είχε επίσης τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια με μεγάλη επιτυχία την δεκατία του ’70 και έχει επίσης ακόμη έναν αδερφό τον Ηρακλή και μια αδερφή την μεγαλύτερη σε ηλικία από όλους, την Γιαννούλα.

https://www.youtube.com/watch?v=9H8by4-ZXbM&feature=share

Σε ηλικία 11 ετών το 1964 ξεκινάει να παίζει μπουζούκι. Το 1965 σε ένα γλέντι του πατέρα του δεν κατάφερε να φτάσει ο λαουτιέρης Μίνωας Κοτζαμπασάκης από το χωριό Καλογέρου Αμαρίου και αναγκαστικά τον συνόδευσε με το μπουζούκι του ο δωδεκάχρονος τότε Γιώργος. Το 1967 μεταβαίνει στην Αθήνα όπου εμφανίζεται παίζοντας λαούτο πλέον δίπλα στον πατέρα του και τον αδερφό του Βασίλη στην ταβέρνα “Κισσός” στον Πειραιά κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή βράδυ. Το 1970 σε ηλικία 17 ετών εμφανίζεται για πρώτη φορά στην δισκογραφία παίζοντας λαούτο σε 8 συνολικά δίσκους του πατέρα του. Την ίδια χρονιά ο πατέρας του άνοιξε δικό του μαγαζί στο Αιγάλεω με όνομα “Νεράϊδα” στο οποίο εμφανίζονταν τόσο ο Μανώλης (πατέρας), ο Βασίλης (αδερφός) και ο ίδιος όσο και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Βενιανάκης (Βενιανός), ο Μανούσος Μαυράκης, ο Νίκος Σκευάκης κ.α.

Το 1973 η “Νεράϊδα” κλείνει και ο Γιώργος Κατσαμάς αφού τελείωσε την στρατιωτική του θητεία συνέχισε να ασχολείται με το λαούτο συνοδεύοντας τον πατέρα του, τον Κώστα Μουντάκη, τον Νίκο Βενιανάκη, τον Μανούσο Μαυράκη, τον ανερχόμενο τότε Μιχάλη Αλεφαντινό με τον οποίο είναι και ξαδέρφια, τον επίσης ανερχόμενο τότε Στέλιο Βασιλάκη και για δυόμιση χρόνια τον “μαέστρο” Λεωνίδα Κλάδο. Το 1981 σε ηλικία 28 ετών, έπιασε στα χέρια του την λύρα, ένα όργανο που δεν ξανά άφησε ποτέ μέχρι και το τέλος της ζωής του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στο παρελθόν ο πατέρας του ήθελε να τον αντικαταστήσει – “διαδεχθεί” ή αυτός ή ο αδερφός του ο Βασίλης ώστε να συνεχιστεί η οικογενειακή παράδοση των λυράρηδων.