Νίκος Καζαντζάκης: Ο «πατερούλης» του τόπου μας σαν σήμερα έκανε την εμφάνισή του στον κόσμο

Ένα πνεύμα αδάμαστο, ένα πνεύμα λυρικό σαν σήμερα πήρε σάρκα και οστά στους Βαρβάρους. Σαν σήμερα, στις 18 Φεβρουαρίου 1883 γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης στην Κρήτη, στον τόπο όπου «πραγματοποιήθηκε μια σύνθεση Ελλάδας και Ασίας».

Ο Οδυσσέας του δεν ήταν ούτε Έλληνας, ούτε βάρβαρος, ήταν Κρητικός!

Αγάπησε βαθιά το νησί του, αν και έφυγε νωρίς για να πάει στην Νάξο να φοιτήσει στο Γυμνάσιο. Παρ’ όλα αυτά πάντα γυρνούσε στην Κρήτη, κάνοντας την το σημείο αναφοράς του σε πολλά έργα του, όπως ο Ζορμπάς, η Αναφορά στον Γκρέκο, ο Καπετάν Μιχάλης, ο Ανήφορος.

«Κρητικός είσαι; Ξέρεις τι ευθύνη μεγάλη είναι ετούτη; Ξέρεις τι περηφάνια γιομίζει τα στήθια μας; Οι Κρητικοί αγαπούν παράφορα τη ζωή και συνάμα ποτέ δε φοβούνται τον θάνατο» συνήθιζε να διαμηνύει ο Καζαντζάκης.

Τι δε γνωρίζουμε για τον μεγάλο δάσκαλο

• Ο Νίκος Καζαντζάκης και η Γαλάτεια Αλεξίου παντρεύτηκαν στο Ηράκλειο, στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στο νεκροταφείο με έναν μόνο καλεσμένο, γιατί οι γονείς του δε συμφωνούσαν με αυτόν τον γάμο.
• Τον Αλέξη Ζορμπά, τον έλεγαν Γιώργο Ζορμπά και η περιπέτεια με το λιγνιτωρυχείο έλαβε χώρα στη Μάνη, όμως ο Καζαντζάκης διάλεξε την Κρήτη ως τόπος διαφυγής και εργασίας του αντιθετικού ζεύγους: Ζορμπά και Καλαμαρά.
• Η Άννα Σικελιανού διηγήθηκε μια ιστορία με τον Καζαντζάκη στην Αίγινα που αφορούσε…έναν ποντικό. Ο Καζαντζάκης δε μπορούσε να σκοτώσει ούτε ένα ποντίκι, αναφέρει η Άννα, και έβγαζε την φάκα από το σπίτι για να μην πιαστεί το ποντίκι.
• Ο Καζαντζάκης δεν ήθελε να πεθάνει ποτέ. Συνήθιζε να λέει πως ο πνευματικός άνθρωπος δεν αρρωσταίνει, δε γερνάει. «Δε θα ήθελα να πεθάνω ποτέ. Με ενδιαφέρει η ζωή, ο άνθρωπος, όχι οι άνθρωποι όλοι μαζί».
• Τον Τελευταίο Πειρασμό το τυπογραφείο στην Αθήνα με το οποίο είχε κανονίσει να τον εκτυπώσει δεν το έκανε ποτέ, γιατί οι ιδιοκτήτες φοβήθηκαν. Τυχαία βρέθηκε ένα τυπογραφείο, απέναντι από το Χημείο και εκτύπωσε λίγα αντίτυπα, τα οποία έγιναν ανάρπαστα.
• Έγραψε αρκετά θεατρικά έργα, τα οποία όταν ανέβηκαν σε σκηνές της Αθήνας πήραν αρκετές δυσμενείς κρτικές.

Αλκινόη Μοσχίδου