«Κανένα ίχνος προσωπικότητας»: Όταν το BBC απέρριπτε τον David Bowie
Το 1965, ο 18χρονος τότε David Jones έπεσε θύμα μιας από τις μεγαλύτερες γκάφες στην ιστορία του οργανισμού
2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1965. Το συγκρότημα Lower Third παρκάρει ένα παλιό ασθενοφόρο που τα μέλη του έχουν μετατρέψει σε βαν για τις μετακινήσεις τους, έξω από το BBC Broadcasting House. Ο μάνατζέρ τους είχε κανονίσει μια πολύτιμη οντισιόν ενώπιον της ομάδας επιλογής ταλέντων του BBC, η οποία αποφάσιζε ποια νέα συγκροτήματα ήταν άξια εθνικής μετάδοσης. Ο δρόμος για τη δόξα έμοιαζε στρωμένος.
Η ομάδα επιλογής ταλέντων του οργανισμού όμως είχε άλλες ιδέες. «Ένα ανεπαίσθητο ευχάριστο τίποτα», έγραψε ένα μέλος της επιτροπής, «δεν υπάρχει καμία ψυχαγωγία σε ό,τι κάνουν». «Η ομάδα δεν βρίσκει τίποτα αξιόλογο», έγραψε ένας άλλος, επιφυλάσσοντας ειδική μνεία στον τραγουδιστή τον οποίον χαρακτήριζε «ερασιτέχνη που τραγουδάει λάθος νότες και δεν είναι συντονισμένος». Ανάλογη μεταχείριση είχε ο τραγουδιστής και ηγέτης του γκρουπ και από άλλους κριτές, που τον περιέγραψαν ως «όχι αρκετά εξαιρετικό», «όχι ιδιαίτερα συναρπαστικό» και, το πιο αιχμηρό, «ούτε ίχνος προσωπικότητας».
Η δισκογραφική εταιρεία Pye records αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το δεύτερο single των Lower Third, The London Boys (ένα τραγούδι που αργότερα θα κέρδιζε την εκτίμηση που του άξιζε) θεωρώντας ότι, λίγα χρόνια πριν από το καλοκαίρι της αγάπης, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για τις αναφορές του κομματιού σε περιθωριακούς ρομαντικούς του Σόχο που κατάπιναν χάπια.
Πρόκειται σίγουρα για μια από τις μεγαλύτερες γκάφες που έγιναν ποτέ στην ιστορία της ανίχνευσης ταλέντων. Ο τραγουδιστής του γκρουπ ήταν ο 18χρονος τότε David Bowie, που ακόμα κυκλοφορούσε ως «Davie Jones». «Νομίζω ότι τα είχαμε πάει πολύ καλά», λέει σήμερα ο ντράμερ των Lower Third, Phil Lancaster, συγγραφέας του βιβλίου απομνημονευμάτων με τίτλο At the Birth of Bowie [Στη γέννηση του Bowie]. «Δεν θυμάμαι να σκέφτομαι ‘μακάρι να μπορούσαμε να το είχαμε κάνει καλύτερα’. Το BBC εκείνη την εποχή ήταν αρκετά στριφνό και σοβαροφανές».
«Ήταν πολύ κρίσιμη αυτή η οντισιόν», λέει με τη σειρά του ο Tom Hagler, του οποίου το νέο βιβλίο Bowie at the BBC, που καταγράφει τις πολυάριθμες εμφανίσεις και συνεντεύξεις του τραγουδιστή στο BBC, εμβαθύνοντας στην ταραχώδη πρώιμη σχέση του Bowie με τον οργανισμό. «Το BBC είχε λίγο πολύ το απόλυτο μονοπώλιο στις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες του έθνους. Νομίζω ότι υπήρχαν επτά άτομα [στο πάνελ], εκ των οποίων οι δύο υπήρξαν ενθαρρυντικοί, οι υπόλοιπο πέντε όμως δήλωσαν ‘όχι, δεν είναι αρκετά καλοί για να βγουν στον αέρα’». Σημειώνει επίσης ότι ήταν ο (θρυλικός μετέπειτα) ραδιοφωνικός παραγωγός John Peel εκείνος που μεσολάβησε και έπεισε τους ιθύνοντες του σταθμού να δώσουν αργότερα στον Bowie άλλη μια ευκαιρία.
Η ατυχής οντισιόν του 1965 δεν ήταν η μόνη λακκούβα στον μακρύ και δύσβατο δρόμο του Bowie προς την καταξίωση. Από την ηλικία των 15 ετών, ο νεαρός David Jones ηγήθηκε μιας σειράς από συγκροτήματα R&B, αποφασισμένος να εισχωρήσει στην beat σκηνή του Λονδίνου στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Στα 16 του εγκατέλειψε το τεχνικό κολέγιο όπου φοιτούσε, ενημερώνοντας τη μητέρα του ότι σκόπευε να γίνει ποπ σταρ. Η Liza Jane, το ντεμπούτο single του το 1964 ως Davie Jones with the King Bees κρίθηκε «άστοχο», ο ίδιος όμως έδειχνε να μην πτοείται από καμία απόρριψη. Τα μετέπειτα σχήματα που δημιούργησε, όπως οι Manish Boys και οι Lower Third έπαιζαν μαζί με συγκροτήματα όπως οι Rolling Stones, οι Yardbirds και οι Who στο Marquee Club του Λονδίνου, ο Bowie όμως είχα ακόμα πολύ δρόμο για να κερδίσει την προσοχή του μεγάλου κοινού που ένιωθε ότι του άξιζε.
Η δισκογραφική εταιρεία Pye records αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το δεύτερο single των Lower Third, The London Boys (ένα τραγούδι που αργότερα θα κέρδιζε την εκτίμηση που του άξιζε) θεωρώντας ότι, λίγα χρόνια πριν από το καλοκαίρι της αγάπης, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για τις αναφορές του κομματιού σε περιθωριακούς ρομαντικούς του Σόχο που κατάπιναν χάπια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η αποφασιστικότητά του απέδωσε τελικά καρπούς. Ο φόρος τιμής του Bowie στην ταινία «Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ, το Space Oddity σκαρφάλωσε στο top 10 των singles charts την ίδια εποχή με το «πάτημα» στο φεγγάρι το 1969. Με τον John Peel να είναι ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του, το BBC άρχισε να τον παίρνει στα σοβαρά, παρότι ο ίδιος παρέμενε πάντα απαιτητικός και τελειομανής. Εμφανιζόμενος στην εκπομπή DLT του σταθμού το 1969 αρνήθηκε να παίξει τη μοναδική του μέχρι τότε επιτυχία επειδή, όπως δήλωσε, «θα χρειαζόμασταν περίπου πέντε ορχήστρες για να πετύχουμε τον σωστό ήχο».
