Είστε τελικά όσο έξυπνοι νομίζετε; Τι αποκαλύπτει ο τρόπος που σκέφτεστε

Θαυμάζουμε τους ευφυείς ανθρώπους. Έχουν την ικανότητα να κατανοούν δυσνόητα πράγματα, να επιτελούν δύσκολες αναλύσεις, να καταλήγουν σε καινοτόμες ιδέες, πολλές από τις οποίες προσφέρουν στον κόσμο ένα καλύτερο αύριο. Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι πράγματι ικανοί για πολλά. Το να μπορείτε, όμως, να ολοκληρώσετε μια εργασία καλύτερα, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα την ολοκληρώσετε γρηγορότερα. Και το ότι θα την ολοκληρώσετε γρηγορότερα δεν μαρτυρά ότι ανήκετε σε εκείνους με το υψηλότερο IQ. Μάλλον το αντίθετο.

Μια ομάδα ερευνητών από τη Γερμανία και την Ισπανία έκανε μια συναρπαστική ανακάλυψη: Η ευφυΐα και η ταχύτητα λήψης αποφάσεων δεν έχουν τη σχέση που νομίζαμε έως τώρα. Σε αντίθεση με την επικρατούσα πεποίθηση, οι άνθρωποι που έχουν το υψηλότερο IQ τείνουν να σκέφτονται γρηγορότερα μόνο όταν πρόκειται για απλές εργασίες. Αντίθετα, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να λύσουν δύσκολα προβλήματα σε σύγκριση με τα άτομα που έχουν χαμηλότερο IQ. Το νέο επιστημονικό συμπέρασμα δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.

Η ερευνητική ομάδα συνέλεξε τα ψηφιακά δεδομένα των σαρώσεων εγκεφάλου 650 ατόμων και, αξιοποιώντας μαθηματικά μοντέλα που βασίζονται σε βιολογικές διαδικασίες, δημιούργησε προσομοιώσεις εγκεφάλου. Επιπλέον, αξιολόγησε τις γνωστικές ικανότητες και τις βαθμολογίες IQ των συμμετεχόντων. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις, αρχικά για απλές και στη συνέχεια για πιο σύνθετες εργασίες.

«Ο μηχανισμός προσομοίωσης που χρησιμοποιήσαμε μας έδωσε ακριβή δείγματα λειτουργίας κάθε εγκεφάλου. Διαπιστώσαμε ότι οι προσομοιώσεις λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο και παρουσιάζουν ανάλογη πνευματική απόδοση και χρόνους αντίδρασης με τους αντίστοιχους βιολογικούς εγκεφάλους που αντιπροσώπευαν», διαβεβαίωσε η καθηγήτρια Petra Ritter, επικεφαλής του τμήματος προσομοίωσης εγκεφάλου στο Ινστιτούτο Υγείας του Βερολίνου στο Charité (BIH) και στο Τμήμα Νευρολογίας και Πειραματικής Νευρολογίας του Charité – Universitätsmedizin Berlin.

Η μελέτη αποκάλυψε ότι η σωστή ισορροπία νευρικής διέγερσης και αναστολής επηρεάζει τις ικανότητες λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων. Οι προσομοιώσεις ανέδειξαν έναν ανταγωνισμό μεταξύ διαφορετικών νευρωνικών ομάδων που εμπλέκονται στη λήψη αποφάσεων.

Έτσι, προς έκπληξη όλων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιο «έξυπνοι» εγκέφαλοι εμφάνισαν υψηλότερο συγχρονισμό ή συντονισμό μεταξύ των διαφορετικών περιοχών τους. Αυτός ο συγχρονισμός επέτρεψε στα νευρικά κυκλώματα στον μετωπιαίο λοβό να καθυστερήσουν τις αποφάσεις, επιτρέποντας πιο ενδελεχή επεξεργασία. Από την άλλη, οι εγκέφαλοι με μειωμένη λειτουργική συνδεσιμότητα έτειναν να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να περιμένουν τις ανοδικές περιοχές του εγκεφάλου να ολοκληρώσουν τα απαραίτητα βήματα επεξεργασίας.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα εν λόγω ευρήματα αποκαλύπτουν πολλά για τη σχέση που συνδέει τη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αλλά και τη μνήμη εργασίας. Η δρ. Ritter εκφράζει την πεποίθησή της ότι αυτή η τεχνολογία προσομοίωσης μπορεί να συμβάλει στον εξατομικευμένο σχεδιασμό χειρουργικών επεμβάσεων, φαρμακευτικών θεραπειών και θεραπευτικής διέγερσης του εγκεφάλου για ασθενείς με νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως η άνοια και η νόσος Πάρκινσον. Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις υπολογιστή, οι γιατροί μπορούν να αξιολογήσουν ποιες παρεμβάσεις ή φάρμακα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά, εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν λιγότερες παρενέργειες.
ygeiamou.gr