Κυκλοφόρησε το 8ο τεύχος του Ηρακλειώτικου περιοδικού «ΑΠΙΚΟ»
Ένα περιοδικό για τη Λογοτεχνία, την Τέχνη, την Εκπαίδευση
Το περιοδικό ΑΠΙΚΟ (Περιοδικό για τη ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, την ΤΕΧΝΗ, την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ), εκδίδεται υπό την αιγίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Δομίνικος Θεοτοκόπουλος» και με την υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης. Διανέμεται δωρεάν στα βιβλιοπωλεία της πόλης μας, στην Κρήτη και σε πολλά μέρη όλης της χώρας και φιλοξενεί κείμενα συγγραφέων, ανθρώπων της τέχνης από όλη την Ελλάδα. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού αποτελείται από εκπαιδευτικούς (Δ. Αναγνωστόπουλος, Ν Μεντζίνης, Ελ. Νέστορα, Μαρία Σκαντζουράκη).
Ήδη έχουν κυκλοφορήσει 7 τεύχη και τώρα εκδίδεται το 8ο.
Στο τεύχος 8ο που κυκλοφορεί το αφιέρωμα είναι η εικόνα της γυναίκας στη Λογοτεχνία, την τέχνη , την εκπαίδευση:
Στο σημείωμα σύνταξης διαβάζουμε: «Πόσα είναι τα πρόσωπα της Γυναίκας; Αμέτρητα, καθώς τούτα αναπαριστούν ή επιθυμούν να περιγράψουν άλλοτε ρεαλιστικά, άλλοτε ως καρικατούρα, τους ρόλους που έχει επιφορτιστεί μέσα στους αιώνες. Αλλά και οι μύθοι που την περιβάλλουν και γεννήθηκαν από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, πολυποίκιλοι και αντικρουόμενοι πολλές φορές. Προβλήθηκε η εικόνα της Γυναίκας, μέσα από τη Λογοτεχνία και τις άλλες τέχνες για τις εκφάνσεις που αντανακλούσαν κάθε φορά τη θέση της στην Κοινωνία, την εποχή και τις σχέσεις εξουσίας. Πρότυπο ομορφιάς κι ερωμένη, εκδικητική και τιμωρός ως μαινάδα, κόρη, μάνα, σύζυγος.
Μια περιδιάβαση στις αναπαραστάσεις αυτές της εικόνας της Γυναίκας στην τέχνη, ανά τους αιώνες, θα παρατηρήσει αντινομίες, πισωγυρίσματα, συνεχείς μεταμορφώσεις. Ποιες είναι οι αιτίες αυτών των μεταμορφώσεων; Ποια ιδεολογικά ρεύματα κανονίζουν την εμφάνιση της γυναίκας και ποιες κοινωνικές συμβάσεις επιβάλλουν αυτές τις μεταμορφώσεις; Ερωτήματα που συνεχώς απαντώνται και συνεχώς καταρρίπτονται ή επανακάμπτουν διαφοροποιημένα. Η τέχνη εξωραΐζει, μεταμορφώνει, συμμορφώνει ή παραμορφώνει τα πρόσωπα της γυναίκας ανάλογα με τις εποχές, τις μόδες, τις ιδεολογίες, το κοινωνικό στάτους. Πίσω όμως από αυτά τα πρόσωπα υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο. Η γυναίκα είναι το αιώνιον θήλυ, ο άνθρωπος, που ζει, αναπτύσσεται, αλλάζει τροφοδοτώντας την έμπνευση του καλλιτέχνη, ανάλογα με τις μόδες και τις εποχές.
Τούτη τη γυναίκα, στις ποικίλες της μορφές αναζητούσαμε και σας προκαλούσαμε να ανταποκριθείτε στο σημείωμά μας στο προηγούμενο τεύχος. Και πράγματι τα αποτελέσματα τούτης της πρόκλησης-πρόσκλησης, μας κατέπληξαν και για τον όγκο τους, αλλά το κυριότερο για τις διαφορετικές οπτικές τους, τον πλούτο τους. Φιλοξενούνται σε τούτες τις σελίδες, αναζητούν τη δική σας ματιά, τη δική σας ανάγνωση και τη δική σας εν τέλει αποδοχή».
Το επόμενο τεύχος του περιοδικού: Από την Ουτοπία στη Δυστοπία
«Με την μεγάλη κρίση των μνημονίων και την συνακόλουθη οικονομική κατάρρευση, μπήκε στη ζωή μας η λέξη δυστοπία. Ιδιαίτερα με την έλευση της Πανδημίας , τις απαγορεύσεις και τον διάχυτο φόβο, που τις συνόδευε, η δυστοπία θα λέγαμε ότι χαρακτηρίζει την εποχή μας. Την χαρακτηρίζει και δίνει το τελειωτικό χτύπημα στις αισιόδοξες προβλέψεις για μιαν χωρίς όρια ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Δυστοπία σε αντιδιαστολή με την ουτοπία λοιπόν. Τη δική σας ματιά αναζητούμε λοιπόν που να περιγράφει ουτοπικές ή δυστοπικές στιγμές της ζωής μας, στη Λογοτεχνία, την Τέχνη αλλά και την εκπαίδευση».
