Τι είναι το μονοκλωνικό αντίσωμα

Tο Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID) του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ υποστηρίζει μια κλινική δοκιμή που διερευνά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα ενός μονοκλωνικού αντισώματος για τη θεραπεία ασθενών που νοσηλεύονται με σοβαρή COVID και υποξαιμία (χαμηλό οξυγόνο στο αίμα). Η κλινική δοκιμή Φάσης 2, που ονομάζεται COVID-19 anti-CD14 Treatment Trial (CaTT) ξεκίνησε μόλις πρόσφατα. Οι Καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευστάθιος Καστρίτης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ)(https://mdimop.gr/covid19/) συνοψίζουν τα βασικά σημεία της μελέτης.

Το μονοκλωνικό αυτό αντίσωμα που παρασκευάζεται στο εργαστήριο, ονομάζεται IC14, και συνδέεται με μια ανθρώπινη πρωτεΐνη, τη CD14, η οποία βρίσκεται στην επιφάνεια των κυττάρων του ανοσοποιητικού (κυρίως στα κύτταρα που ονομάζονται μακροφάγα) που κυκλοφορούν στο αίμα και στις εκκρίσεις των αεραγωγών, αλλά κυκλοφορεί επίσης και ως αυτόνομη πρωτεΐνη. Η σύνδεση του μονοκλωνικού αντισώματος με τη CD14 έχει ως αποτέλεσμα την αδρανοποίησή της. Η CD14 βοηθά τα ανοσοκύτταρα να αναγνωρίσουν παθογόνα και τραυματισμένα ή νεκρά κύτταρα, προειδοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα για κίνδυνο και προτρέποντάς το να ενεργοποιηθεί. Τα μακροφάγα είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού που παράγουν υψηλά επίπεδα κυτταροκινών όταν ενεργοποιηθούν.

Κατά τη διάρκεια της λοίμωξης με τον SARS-CoV-2 στους πνεύμονες, η CD14 ενισχύει τα μεταγενέστερα στάδια της ανοσολογικής απόκρισης στον ιό, οδηγώντας ενδεχομένως σε υπερβολική φλεγμονώδη απόκριση και σε μια «καταιγίδα κυτταροκινών».  Οι κυτταροκίνες, που εκκρίνονται από τα ανοσοκύτταρα, ρυθμίζουν  την ανοσολογική απόκριση. Η καταιγίδα κυτταροκινών είναι μια σοβαρή ανοσολογική αντίδραση κατά την οποία τα κύτταρα απελευθερώνουν γρήγορα πολλές κυτταροκίνες στο αίμα και τους ιστούς. Σε ασθενείς με COVID-19, μια καταιγίδα κυτταροκινών μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα επίπεδα φλεγμονής και βλάβη των ιστών στους πνεύμονες, με αποτέλεσμα σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας και αναπνευστική ανεπάρκεια.

Ο διευθυντής του NIAID,  Anthony S. Fauci, πιστεύει ότι με τον αποκλεισμό της πρωτεΐνης CD14 κατά τα πρώτα στάδια της αναπνευστικής νόσου COVID-19, το μονοκλωνικό αντίσωμα IC14 θα μπορούσε ενδεχομένως να μετριάσει την επιβλαβή υπερβολική φλεγμονώδη απόκριση του ανοσοποιητικού στον SARS-CoV-2, περιορίζοντας έτσι τη σχετική βλάβη των ιστών και βελτιώνοντας την κλινική κατάσταση των ασθενών. Στη μελέτη CaTT θα ενταχθούν 300-350 νοσηλευόμενοι ασθενείς με COVID-19 (ηλικίας άνω των 18 ετών) στις ΗΠΑ.

Οι εθελοντές συμμετέχοντες θα λάβουν μετά από τυχαιοποίηση είτε IC14 (ενδοφλέβια) είτε εικονικό φάρμακο (placebo)  για τέσσερις ημέρες. Ούτε οι συμμετέχοντες ούτε η ομάδα μελέτης θα γνωρίζουν ποιος λαμβάνει το μονοκλωνικό αντίσωμα ή το εικονικό φάρμακο μέχρι το τέλος της δοκιμής. Όλοι οι συμμετέχοντες θα λάβουν επίσης το αντιιικό φάρμακο remdesivir για πέντε συνεχόμενες ημέρες. Η ομάδα μελέτης θα παρακολουθήσει τους συμμετέχοντες για 60 ημέρες. Τα αποτελέσματα της μελέτης αναμένονται στις αρχές του 2022. Ο κύριος στόχος της μελέτης CaTT είναι να προσδιορίσει εάν η θεραπεία με IC14 μειώνει το χρόνο που χρειάζεται ώστε ασθενείς με σοβαρή νόσο COVID-19 να ανακάμψουν ώστε να μην χρειάζονται πλέον νοσοκομειακή περίθαλψη. Δευτερεύοντες στόχοι της μελέτης είναι να προσδιοριστεί η ασφάλεια του IC14 και η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου στη μείωση της σοβαρότητας της αναπνευστικής νόσου COVID-19. Εάν τα αποτελέσματα της μελέτης CaTT είναι πολλά υποσχόμενα, τότε το IC14 μπορεί να δοκιμαστεί σε μια μεγαλύτερη δοκιμή αποτελεσματικότητας Φάσης 3.

skai.gr

 

Δημήτρης Λιγνάδης: Καθηλώνει με τα όσα αποκαλύπτει ο πρώτος μηνυτής

«Με έκανε να αρρωστήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου», λέει ο 25χρονος

O πρώτος μηνυτής του Δημήτρη Λιγνάδη, ο άνθρωπος που ουσιαστικά άνοιξε τον κύκλο των αποκαλύψεων μίλησε στο «Live News» του Mega και παρέθεσε όσα κατήγγειλε ενώπιον της ανακρίτριας το βράδυ της 10ης Μαρτίου.

Όπως λέει είναι το τραύμα που στιγμάτισε την παιδική του ηλικία. Είναι η στιγμή που ένα 15χρονο αγόρι βούτηξε στον άγριο κόσμο των ενηλίκων από τον οποίο δεν ξαναβγήκε.

«Δεν ήταν απλά ένα πράγμα που το έκανε μια φορά ή δυο φορές. Ήτανε κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό», λέει αρχικά για να συνεχίσει:

«Εγώ τον είχα ξεχάσει γιατί δεν ήθελα να τον θυμάμαι, ήταν άσχημο αυτό που έγινε και δεν θα επιτρέψω να το πάθει άλλο παιδί αυτό. Δεν άντεξα όταν είδα ότι υπήρχαν και άλλα θύματα, και επιβαλλόταν η φωνή μου στην υπόθεση».

Σήμερα ο άνδρας αυτός είναι 25 ετών και όπως είπε γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Λιγνάδη σε ηλικία 15 ετών σε πλατεία κοντά στο σπίτι του σκηνοθέτη στο Μεταξουργείο. Σχεδόν αμέσως, ο σκηνοθέτης του πρότεινε να συνεχίσουν την κουβέντα στο ρετιρέ του 7ου ορόφου.

«Όταν μιλούσαμε, είδα έναν καλό άνθρωπο σαν τον ρόλο του πατέρα που είχε, μου μίλαγε για πράγματα της Αρχαίας Ελλάδας μου έλεγε για κάτι πράγματα τα οποία εγώ δεν ήξερα και εγώ είδα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει γνώση, ξέρει πράγματα, γιατί να μη μιλήσω σε έναν καλύτερο άντρα που μπορεί και εμένα να με κάνει και εμένα κάτι καλύτερο;».

Ο θαυμασμός και η τρυφερότητα που ένιωσε για τον πανίσχυρο τότε θεατράνθρωπο στην πρώτη τους συνάντηση δεν προμήνυαν το τι θα επακολουθήσει στη δεύτερη συνάντησή τους στο σπίτι του σκηνοθέτη.

«Όταν βρέθηκα στο διαµέρισµά του καθίσαμε σε έναν καναπέ, µου έβαλε ένα ποτό και µου έδωσε να καπνίσω ένα τσιγαριλίκι. Ξαφνικά, έπειτα από δύο γουλιές ποτού και πριν ακόµη τελειώσω το τσιγάρο, ένιωσα µια υπερβολική έξαψη, αφόρητη ναυτία, τροµερή ζάλη.

Παρέλυσα σ’ ολόκληρο το σώµα µου κι άρχισα να χάνω την επαφή µε το περιβάλλον, να σβήνω κυριολεκτικά. Όταν ξαναβρήκα τις αισθήσεις µου ήμουν γυµνός στον καναπέ, ενώ είχε ήδη ξηµερώσει».

–Σε απείλησε;

-Όχι, εγώ τον απείλησα. Εγώ τον απείλησα γιατί ένιωσα ότι αυτό δεν ήτανε κάτι που έπρεπε να γίνει. Δεν είπα ότι δεν το έχω ανάγκη αυτό στη ζωή μου, κατάλαβες; Δεν ήξερα ότι αυτό ήταν κάτι απαράδεκτο, κάτι το οποίο δεν είναι στον κόσμο μου, τι να σου πω. Ήτανε βία».

Όπως περιγράφει ο σκηνοθέτης αισθανόμενος την οργή του προσπάθησε να τον μεταπείσει, με το πρόσχημα σοβαρών προβλημάτων υγείας.

«Μου είπε ότι είχε καρκίνο του λάρυγγα και μου μίλαγε λες και είχε πάει να πεθάνει, και ότι δεν αντέχει άλλο. Απ’ ό,τι κατάλαβα είχε απειλήσει κάποια άτομα, αλλά τι να σου πω, εμένα δεν μπόρεσε να με απειλήσει, και δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσει να με απειλήσει εμένα».

 «Πλέον ξέρω ποιος είμαι, δεν τον φοβάμαι»

Στα μάτια δεκάδων παιδιών, ο Δημήτρης Λιγνάδης ήταν μέντορας, καθοδηγητής, ένας θεατράνθρωπος με θεία χαρακτηριστικά. Πίσω από τη βελούδινη κουρτίνα, όπως λένε ωστόσο, κρυβόταν δυσοσμία και ένα καλοστημένο σχέδιο.

«Βεβαίως προσέγγιζε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν ήταν απλά ένα πράγμα που το έκανε μια φορά ή δυο φορές. Ήτανε κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό. Ήταν το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έμπαινε στο μυαλό κάποιου ανθρώπου, μικρού παιδιού».

Όπως υποστηρίζει ο 25χρονος τα ανήλικα παιδιά που ο σκηνοθέτης προσέγγιζε που είχαν παρόμοιο προφίλ.

«Εκμεταλλευότανε, κάτι έβρισκε πάνω σε κάποιο άτομο. Δεν έκανα παρέα με τον πατέρα μου ποτέ, ούτε με τη μητέρα μου, ήτανε η σχέση πολύ αυστηρή και δεν έβγαινα από το σπίτι γενικώς. Δηλαδή η πρώτη φορά που βγήκα στον δρόμο και μίλησα σε παιδιά ήταν τότε στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε η πρώτη φορά που βγήκα έξω».

Στις 19 Φεβρουαρίου καταθέτει τη μήνυσή του. Το έγκλημα που φέρεται να τελέστηκε το 2010 τιμωρείται ως κακούργημα και δεν έχει παραγραφεί.

«Το θέμα με έκανε να αρρωστήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου, εγώ δεν ήξερα τι ήταν ‘panic attack’ (σ.σ. κρίσεις πανικού). Δεν το ήξερα εγώ αυτό».

Σήμερα, ο 25χρονος μηνυτής νιώθει πιο σίγουρος, πιο δυνατός και έτοιμος να κοιτάξει κατάματα την ημέρα της δίκης τον άνθρωπο που, όπως λέει, του στέρησε βίαια την παιδική αθωότητα.

«Άμα δεν είχα το δικό μου το μέρος στην κοινωνία και ξέρω τώρα τι κάνω, θα μπορούσε να μη μιλούσα και ποτέ, θα μπορούσε να φοβόμουνα ακόμα. Δεν με ενδιαφέρει τώρα τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος. Εγώ ξέρω ποιος είμαι, αυτό είναι το πιο σημαντικό».

protothema.gr