Ο πατριωτικός ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Η δήλωση της κυρίας Τζάκρη για «τον απάτριδα και διεθνιστή Κυριάκο Μητσοτάκη» δεν είναι απ’ αυτές που αναρωτιέσαι ποιος το είπε και μετά συμπεραίνεις πως δεν έχει σημασία.

Και αυτό όχι λόγω της βαρύνουσας σημασίας του ονόματός της, αλλά λόγω του ότι απαντά στο τι συμβαίνει στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.

Η δήλωση δεν αποκαλύπτει μόνο την άγνοια για το πού βρίσκονται τα πασοκικά στελέχη που έσπευσαν να «συνωστισθούν» στον ΣΥΡΙΖΑ όταν είδαν ότι εκεί μπορούν να διατηρήσουν τις θέσεις εξουσίας που κατείχαν στο ΠΑΣΟΚ.

Αυτά λειτουργούν και ως ξενιστές εθνικισμού στο πάλαι ποτέ πιο φιλευρωπαϊκό κόμμα της Ελλάδας.

Ενας χώρος ο οποίος – είτε ως ΚΚΕ εσ. του Λεωνίδα Κύρκου και κυρίως του Μπάμπη Δρακόπουλου, είτε ακόμη και ως ΑΚΟΑ του Γιάννη Μπανιά, ενός ανθρώπου που ως άτομο και όχι ως αριστερός είχε όντως το ηθικό πλεονέκτημα, είτε ως ΕΑΡ των διαμαντιών Μιχάλη Παπαγιαννάκη και Γρηγόρη Γιάνναρου – κατόρθωσε να μπολιάσει το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, πλην ΚΚΕ, με τις ιδέες της Ενωμένης Ευρώπης, της προτεραιότητας της δημοκρατίας και των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όλων αυτών που το κωδικοποιημένο όνομά τους είναι εκσυγχρονισμός.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υποστήριζε πως «ανήκουμε εις την Δύσιν» και έβαλε τη χώρα στην τότε ΕΟΚ, αλλά το πραγματικό ελληνικό φιλευρωπαϊκό ρεύμα αναπτύχθηκε αρχικά στο ΚΚΕ εσ. Για τον Καραμανλή ο ευρωπαϊσμός ήταν περισσότερο άμυνα κατά της κομμουνιστικής απειλής, ενώ για το ΚΚΕ εσ., την ΕΑΡ και τον πρώτο Συνασπισμό ο ευρωπαϊσμός πήγασε από την πίστη στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Δεν τη λες και μικρή διαφορά.

Αλλά και η πληρέστερη πολιτική κριτική στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, υπό την οπτική του πρωτείου της δημοκρατίας, προερχόταν απ’ αυτόν τον χώρο – παρά τις ομολογουμένως καταστροφικές συνέπειες της σύνδεσης με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Τσαουσέσκου και της Βόρειας Κορέας -, όπως βεβαίως και το από το 1991 αίτημα για συμβιβασμό με τη σημερινή Βόρεια Μακεδονία.

Στη συνέχεια υπήρξαν τρία κύματα μετασχηματισμού αυτού του χώρου σε ριζοσπαστικό κόμμα.

Στη δεκαετία του 1990 το πρώτο κύμα μετέτρεψε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου σε συνασπισμό αριστερίστικων ομάδων κατά της παγκοσμιοποίησης, το δεύτερο κύμα ήταν αυτό του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ της πλατείας και της συνεργασίας με τους ακροδεξιούς «ψεκασμένους» ΑΝΕΛ και το τρίτο είναι το προερχόμενο από το λεγόμενο «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ, το πιο νατιβιστικό και καθυστερημένο τμήμα του ΠΑΣΟΚ, που στο θέμα των Πρεσπών ταλαιπωρεί και το Κίνημα Αλλαγής.

Ενα «ΠΑΣΟΚ» που την ώρα που στο ΚΚΕ εσ. υποστήριζαν πως ο «σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει», αυτό κατασκήνωνε στα τσαντίρια του Καντάφι, ονειρευόταν συμμαχίες με τα Μπάαθ των Σαντάμ και Ασαντ και σαμποτάριζε μέχρι τέλους το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα.

Τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν βαδίζουν προς τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά όλο και περισσότερο τα «ανώτερα» ηγετικά είδη μιμούνται τα κατώτερα του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ».

Η κυρία Τζάκρη δεν πρέπει να ανησυχεί. Δεν είναι μόνη. Ο Φίλης όμως, ο Βούτσης και ο Σκουρλέτης πρέπει να ανησυχούν πολύ.

Γιώργος  Σιακαντάρης