Το πρόγραμμα «τσάντα στο σχολείο» που εφαρμόστηκε στην κυριολεξία εν μια νυκτί, με υπουργική απόφαση, χωρίς καλά – καλά να έχει ολοκληρωθεί η πιλοτική δοκιμή του, είναι η ελληνική εκδομή της αλλοδαπής «happy Friday».

Αρχικά η πρωτοβουλία χαιρετήθηκε από τους γονείς καθώς ως σύλληψη είχε θεωρηθεί ως «μέτρο – ανακούφιση» για τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου, η καθημερινότητα των οποίων είναι ιδιαίτερα βεβαρυμένη.

Ωστόσο, η επιβολή από το Υπουργείο Παιδείας της καθολικής εφαρμογής του μέτρου και μάλιστα ως υποχρεωτικής, σε όλα τα σχολεία της επικράτειας, έγινε στην ουσία χωρίς κανένα σχεδιασμό με αποτέλεσμα να δημιουργείται πλήθος προβλημάτων.

Τελικά, το πρόγραμμα «τσάντα στο σχολείο» αποδεικνύεται φιάσκο από την πρώτη κιόλας καθολική εφαρμογή του;

«Η τσάντα στο σχολείο είναι άλλη μια απόδειξη προχειρότητας με την οποία η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας αντιμετωπίζουν την παιδεία» λέει μιλώντας στο cretapost.gr ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου «Ν. Καζαντζάκης», ο κ. Μανώλης Μπελαδάκης. Που έγκειται όμως η φύση του προβλήματος; «Χωρίς τις ανάλογες υποδομές, χωρίς προσαρμογή του ωρολόγιου και αναλυτικού προγράμματος, αδιαφορώντας για την ουσία και υπηρετώντας μόνο τους τύπους και το φαίνεσθαι, ο υπουργός Παιδείας δίνει εντολή για υποχρεωτική εφαρμογή του μέτρου ΄΄τσάντα στο σχολείο΄΄. Όμως, τα προβλήματα της εφαρμογής αυτής είναι πολύ περισσότερα από τα ευεργετήματά της».

Η φιλοσοφία του προγράμματος

Σύμφωνα με την αρχική φιλοσοφία του εν λόγω προγράμματος, οι μαθητές θα πρέπει μια Παρασκευή τον μήνα, να αφήνουν την τσάντα τους στο σχολείο, ούτως ώστε να έχουν ελεύθερο χρόνο το Σαββατοκύριακο προκειμένου να τον περάσουν με τις οικογένειες τους στο πλαίσιο δημιουργικών δραστηριοτήτων που θα ενισχύουν τους οικογενειακούς δεσμούς και θα βοηθούν στην πνευματική ξεκούραση του παιδιού.

Ωστόσο, είναι γεγονός, πως μετά την πρώτη εφαρμογή του μέτρου στα σχολεία του Ηρακλείου, πολλοί γονείς εξέφρασαν δυσαρέσκεια για το νέο πρόγραμμα, βλέποντας στην πράξη τις παθογένειές του και τα ευαίσθητα σημεία του. Πολλά παιδιά αποσυντονίστηκαν από το τυπικό τους πρόγραμμα, με αποτέλεσμα η επάνοδος στην καθημερινότητα να επιφέρει δυσκολίες προσαρμογής. Για κάποια άλλα, το μέτρο δεν λειτούργησε, αφού … διάβασαν κανονικά δεδομένου ότι το πρόγραμμα μαθημάτων της Δευτέρας ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο της Παρασκευής.

«Η τσάντα και το περιεχόμενό της» λέει ο Μανώλης Μπελαδάκης «είναι περιουσιακό στοιχείο του μαθητή και του γονέα του. Άρα είναι στη δικαιοδοσία του γονιού να αφήσει ή να μην αφήσει το παιδί την τσάντα του στο σχολείο», ενώ αναφορικά με τα προβλήματα που καταγράφηκαν τόνισε χαρακτηριστικά:

«Τα μαθήματα ειδικοτήτων, δηλαδή γαλλικά, γερμανικά κ.ά. όπου ο εκπαιδευτικός μοιράζεται σε πολλά σχολεία, γίνονται συνήθως Δευτέρα. Αυτό σημαίνει πως ή το παιδί θα πάει απροετοίμαστο στο μάθημά του, ή ο εκπαιδευτικός θα υποχρεωθεί να βρει τρόπο για να προετοιμάζει τους μαθητές από τις προηγούμενες ημέρες. Σοβαρό είναι το ζήτημα που τίθεται για τους μαθητές που παρακολουθούν το Ολοήμερο πρόγραμμα, πράγμα που σημαίνει ότι η τσάντα τους θα παραμείνει σε άλλη τάξη από εκείνη του τμήματος όπου φοιτούν κανονικά ενώ η μία ώρα που αναλογεί στο Ολοήμερο για την προετοιμασία της επόμενης ημέρας δεν επαρκεί για να ετοιμάσουν τα μαθήματά τους».

Σοβαρό ζήτημα φαίνεται πως προκύπτει και με τον οικογενειακό προγραμματισμό. «Πολλοί γονείς διευκρινίζει ο κ. Μπελαδάκης, δεν έχουν τον χρόνο να κάνουν επαναλήψεις στα παιδιά τους και αξιοποιούν τα Σαββατοκύριακα. Πώς όμως θα προχωρήσει αυτός ο προγραμματισμός όταν η τσάντα με τα βιβλία και τα υλικά του μαθητή θα βρίσκεται στο σχολείο; Η εκπαίδευση είναι ελεύθερη και δημοκρατική διαδικασία και οι υποχρεωτικές αποφάσεις και τα εντέλλεσθαι του υπουργού δεν υπηρετούν τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.»