Σ’ εσένα Μάνα…

Ένιωσα το πρώτο σου χάδι και το πρώτο σου χαμόγελο μέσα στη θαλπωρή της σκοτεινής μήτρας σου κι έμαθα να μη φοβάμαι το σκοτάδι

Ήσουν το πρώτο λουλούδι που μύρισα όταν βγήκα στο φως  κι αισθάνθηκα την ομορφιά του κόσμου

Το πρώτο σου φιλί, το πιο ακριβό, μου άνοιξε την πόρτα της αγάπης

Η ζεστασιά της αγκαλιάς σου μου έμαθε τη στοργή

Με τις πρώτες σταγόνες από το γάλα σου ένιωσα την αξία της προσφοράς

Νιογέννητη η ύπαρξή μου έπαιρνε φως από το βλέμμα σου

Το νανούρισμά σου το τραγούδι μου το πρώτο

Στα αβέβαια βήματά μου το χέρι σου, δυνατό και τρυφερό συνάμα, χάραξε το μονοπάτι της αλληλεγγύης

Τα λόγια μου τα πρώτα απόηχος των δικών σου

Με τα παραμύθια σου ξεκίνησε το σεργιάνι μου στον κόσμο

Οι πρώτες μου σκέψεις βλαστοί των δικών σου σπόρων

Ο τρόπος που άγγιζες τις δυσκολίες της νιόβγαλτης ζωής μου  φύτεψε την ενθάρρυνση στην ψυχή

Τα βουρκωμένα μάτια σου στο πρώτο μου ατύχημα ρίζωσε την ενσυναίσθηση

Η καρτερία σου στα ανυπόταχτα χρόνια της εφηβείας μού έδινε το παράδειγμα της υπομονής

Η χαρά σου στις μικρές μου «νίκες» φώτιζε  τρυφερά τη χαρά μου και ψιθύριζε την ταπεινότητα

Ο πόνος σου, καλά φυλαγμένος, μετρούσε διπλά τον δικό μου και έδειχνε την ανηφοριά της θυσίας

 Ανείπωτη η ευτυχία σου στη δική μου και τα παιδιά μου «δυο φορές παιδιά σου»

Μύρια αγκάθια στην καρδιά σου οι λύπες και οι έγνοιες μου

Τα «θέλω» σου ελάχιστα και πάντα στη σκιά το «εγώ» σου

Αθόρυβη η καλοσύνη σου αγκάλιαζε τους ανθρώπους κι άφησε τα χνάρια της στις καρδιές τους και στην καρδιά μου…

Και τώρα εσύ λείπεις…  κι εγώ λυπάμαι που όλα αυτά δεν μπόρεσα να στα πω…

Ξέρω όμως πως δεν παραπονιέσαι… σου φτάνει που σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ…

Και χαμογελάς, είμαι σίγουρη… γιατί είσαι Μάνα

Σε κάθε μάνα χτυπούν οι καρδιές των μανάδων όλου του κόσμου. Σε κάθε μάνα υπάρχει ένα κομμάτι απ’ τη δική μας μάνα

Σε όλες τις μανούλες «Χρόνια πολλά»!!!                 

Για τη Λέσχη Λάιονς «Κνωσός» L. Αγγελική Κίτσου – Μαγαράκη