Οι κάλπες απειλούν Νταϊσελμπλούμ και Ευρωζώνη

Επί δεκαετίες οι ολλανδικές εκλογές ήταν οι πιο… βαρετές στην Ευρώπη, καθώς οι ψηφοφόροι έδειχναν ισόβια αφοσίωση στο κόμμα της επιλογής τους και οι τυχόν πολιτικές αναταράξεις ήταν απειροελάχιστες. Η εμφάνιση του Πιμ Φόρτουιν το 2002 άλλαξε συθέμελα την ολλανδική πολιτική σκηνή, που κατακερματίστηκε σε δεκάδες μικρές παρατάξεις, ωστόσο οι φετινές εκλογές που διεξάγονται σε λιγότερο από δύο εβδομάδες είναι οι πρώτες που μονοπωλούν το ενδιαφέρον σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο.

Η πρώτη από μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη θα λειτουργήσει ως βαρόμετρο για την άνοδο του λαϊκισμού στο πρόσωπο του Γκερτ Βίλντερς, του Ευρωπαίου «Τραμπ», όπως τον αποκαλούν, για να διαφανεί εάν θα πάρουν σειρά η Μαρίν Λεπέν, η Λέγκα του Βορρά και η Εναλλακτική για τη Γερμανία.

Θα είναι, όμως, ταυτόχρονα και ένα βαρόμετρο για τη γενικότερη ροπή των ψηφοφόρων προς τον ευρωσκεπτικισμό, που εκφράζεται πλέον και από αστικά κόμματα, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η επόμενη ολλανδική Βουλή θα ασχοληθεί με το φλέγον ερώτημα κατά πόσον η χώρα επωφελείται από την παραμονή της στο ευρώ,όχι μετά από αίτημα του ακραίου Βίλντερς, αλλά των Χριστιανοδημοκρατών, του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, που δημοσκοπικά τουλάχιστον φαίνεται ότι θα έχει καλά αποτελέσματα στην κάλπη. Είναι απολύτως ενδεικτικό της τάσης που επικρατεί πλέον: ακόμη και τα αστικά κόμματα αμφισβητούν το κατά πόσον η ΕΕ θα εξακολουθήσει να υπάρχει με την παρούσα δομή της.

Σχεδόν όλα τα κόμματα του δημοκρατικού φάσματος έχουν αποκλείσει μια κυβερνητική συνεργασία με τον Βίλντερς, που βάσει σφυγμομετρήσεων κονταροχτυπιέται με τους Φιλελεύθερους για την πρώτη θέση, αυτό όμως δεν τα εμποδίζει να αλιεύουν ψήφους από τη δεξαμενή ψηφοφόρων του ακροδεξιού με την οξυζεναρισμένη κόμη.

Ξενοφοβία

Στο τελευταίο τηλεοπτικό ντιμπέιτ μεταξύ των πολιτικών αρχηγών όλοι, ακόμη και οι Εργατικοί και με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο οι Χριστιανοδημοκράτες, υποστήριζαν ότι είναι απαραίτητο να σταματήσει η ροή μεταναστών και προσφύγων ακόμη και ολοσχερώς.

Η ξενοφοβική και αντιευρωπαϊκή ρητορική του Βίλντερς έχει μπολιάσει πλέον όλο το πολιτικό σύστημα και ανεξάρτητα από τη συμμετοχή του ή όχι στην κυβέρνηση, θα επηρεάσει τις αποφάσεις της επόμενης ηγεσίας της χώρας, με σαφείς συνέπειες και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα λεγόμενα «συστημικά» κόμματα, δηλαδή οι Φιλελεύθεροι του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και οι Εργατικοί του γνωστού μας Γερούν Ντάισελμπλουμ, έχουν χάσει τεράστιο ποσοστό της εκλογικής βάσης τους. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται πολυκομματικές κυβερνήσεις με διαφορετικές επιρροές και απόψεις. Ιδιαίτερα δε οι Εργατικοί οδεύουν προς μια πραγματική εκλογική πανωλεθρία, εάν λάβει κανείς υπόψη τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις που του δίνουν ένα ποσοστό της τάξης του 8%, δηλαδή μόλις 13 έδρες από τις 150 της Ανω Βουλής. Στο σημερινό Κοινοβούλιο οι Εργατικοί έχουν 38 έδρες με ποσοστό 25% των ψήφων, εξ ου και η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση συνεργασίας και η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών. Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, ο οποίος κατέχει και την προεδρία στο Eurogroup, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα του. Αλλωστε η εικόνα της οικονομίας έχει βελτιωθεί μετά τη μίνι λιτότητα στην οποία υπεβλήθη η Ολλανδία τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό σε μια κοινωνία που κάποτε ήταν διάσημη για την πολυπολιτισμικότητα και την ανεκτικότητά της, και σήμερα έχει πολύ ψηλά στην ατζέντα της την ισλαμοφοβία και τη μετανάστευση.

Η ήττα των Εργατικών στις ολλανδικές εκλογές θα μπορούσε να στοιχίσει στον Ντάισελμπλουμ και την καριέρα του στην Ευρώπη. Ο ίδιος ο Ντάισελμπλουμ είχε θέσει ενώπιον σημαντικού διλήμματος τους συναδέλφους του στο Eurogroup, εκφράζοντας την επιθυμία να παραμείνει πρόεδρος του Σώματος ακόμη και αν δεν θα είναι υπουργός Οικονομικών στην Ολλανδία. Σαφώς και οι υπόλοιποι υπουργοί Οικονομικών του έχουν αποδείξει την εύνοιά τους όταν τον προτίμησαν έναντι του συντηρητικού Ισπανού Λουίς ντε Γκίντος. Το καταστατικό του Eurogroup δεν επιβάλλει ότι ο πρόεδρος θα είναι απαραιτήτως υπουργός Οικονομικών, ωστόσο μέχρι τώρα αυτή είναι η συνήθης πρακτική. Εάν ο Ντάισελμπλουμ έμενε πρόεδρος χωρίς το κόμμα του να έχει το υπουργείο Οικονομικών, θα δημιουργούσε μια πολύ μεγάλη ένταση στους κόλπους της ΕΕ.

Κάτι απευκταίο εν μέσω της ανόδου του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού στην ΕΕ και σε μια στιγμή που ήδη έχει δημιουργηθεί ένα δυσάρεστο προηγούμενο με την περίπτωση του Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος δεν έχει τη στήριξη της πατρίδας του, Πολωνίας, αλλά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων ηγετών. Τέτοιου είδους συγκρούσεις σαφώς δεν βοηθούν στην επούλωση των πληγών του διχασμού που έχουν ανοίξει στη Γηραιά Ηπειρο μια πλειάδα ζητημάτων, με αποκορύφωμα το Brexit.

Βούτυρο στο ψωμί

Στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του, πάντως, ο Ντάισελμπλουμ διέψευσε ότι θα παραμείνει στο Eurogroup εάν το κόμμα του δεν συμμετάσχει στην κυβέρνηση, προφανώς αντιλαμβανόμενος τη νέα τρικυμία που θα προκαλέσει εντός και εκτός ολλανδικών συνόρων εάν παρακάμψει τη βούληση του ολλανδικού λαού.

Η παραμονή του στην προεδρία του Eurogroup μέχρι την επίσημη λήξη της θητείας του το 2018 θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του Βίλντερς, που ακόμη κι αν δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση θα βρει πρόθυμο ακροατήριο για τις παρόλες του για το υδροκέφαλο τέρας των Βρυξελλών, το οποίο αποφασίζει ερήμην των ψηφοφόρων κάθε χώρας.

Η επόμενη μέρα

Σκληρή στάση των υποψηφίων απέναντι στην «εθισμένη στις διασώσεις» Ελλάδα

Ως «δορυφόρος» της Γερμανίας σε όλα τα ευρωπαϊκά ζητήματα, η Ολλανδία έχει ακολουθήσει απόλυτα τη γραμμή του Βερολίνου και σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα. Παρότι αυτή τη στιγμή η ελληνική διάσωση δεν κυριαρχεί στην ατζέντα, όπως στις προηγούμενες εκλογές, η στάση της Ολλανδίας απέναντι στην Ελλάδα αναμένεται ότι θα σκληρύνει κι άλλο μετά τις 15 Μαρτίου. Θυμίζουμε ότι ο Ντάισελμπλουμ είναι ο ίδιος άνθρωπος που απειλούσε με αποχώρηση της Ολλανδίας από το πρόγραμμα εάν δεν συμμετείχε το ΔΝΤ και ταυτόχρονα επαινούσε την Ελλάδα για την πρόοδό της, απορρίπτοντας τα σενάρια για νέα οικονομική κρίση. Αν και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δεν είναι ο πλέον αγαπητός Ευρωπαίος πολιτικός στην Ελλάδα, είναι ίσως το μη χείρον βέλτιστον για τη χώρα μας, καθότι έχει καταστεί πια οικείος και αρκετοί αναλυτές τού αποδίδουν εύσημα για την εποικοδομητική του επέμβαση στις διαπραγματεύσεις.

Ο πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε αποφεύγει κάθε συζήτηση για το ελληνικό πρόγραμμα. Στις προηγούμενες εκλογές είχε δεσμευθεί προεκλογικά ότι «δεν θα δοθεί ούτε ένα σεντ επιπλέον στους Ελληνες» για να σπάσει την υπόσχεσή του το 2015, συμφωνώντας το νέο πρόγραμμα ύψους 86 δισ.

Αρνητικοί

Μάλιστα τότε είχε αναγκαστεί να παραδεχθεί δημοσίως ότι παρέκκλινε από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, και αντιμετώπισε πρόταση μομφής γι’ αυτό στη Βουλή, υποκινούμενη από τον Γκερτ Βίλντερς. Εφόσον επανεκλεγεί, η στάση του Φιλελεύθερου πολιτικού απέναντι στη χώρα μας θα διαμορφωθεί σε σημαντικό βαθμό ανάλογα με τους κυβερνητικούς εταίρους του, που στην πλειοψηφία τους πέραν των Εργατικών του Ντάισελμπλουμ? είναι άκρως αρνητικοί. Ο Γκερτ Βίλντερς υπήρξε απολύτως σαφής σε σχέση με την Ελλάδα. Αποκάλεσε τη χώρα μας «εθισμένη στις διασώσεις» και κατηγόρησε τον Ρούτε ότι δεν υποστηρίζει τους Ολλανδούς, αλλά τους «διεφθαρμένους Ελληνες». Λίγες ημέρες πριν από τη συμφωνία του 2015 ο Βίλντερς έγραφε στο Twitter «Αντίο Ελλάδα, αντίο ΕΕ, καλώς ήρθε πίσω η Ολλανδία». Μάλιστα κάλεσε τα άλλα κόμματα της Βουλής να μην αποδεχτούν το πρόγραμμα για τον «Ευρωπαίο ναρκομανή που ακούει στο όνομα Ελλάδα» και δεν μπορεί να νοικοκυρέψει τα οικονομικά του.

Σε αυτή τη φάση ο Βίλντερς προτιμά να ασχοληθεί περισσότερο με τον πόλεμο που έχει κηρύξει κατά του Ισλάμ, που πουλάει περισσότερο στους Ολλανδούς ψηφοφόρους απ’ ό,τι μια τυχόν αποχώρηση της Ολλανδίας από το ευρώ, αλλά και πάλι η στάση του απέναντι στην Ελλάδα δεν έχει διαφοροποιηθεί.

Αρνητικοί προς τη χώρα μας είναι και οι κεντρώοι ?αλλά εσχάτως ευρωσκεπτικιστές? Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι είναι πολύ πιθανόν να συνεργαστούν με τους Φιλελεύθερους του Ρούτε στον σχηματισμό κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικό ότι κατά τη διάρκεια της προηγούμενης συζήτησης για το ελληνικό πρόγραμμα στην ολλανδική Βουλή είχαν τεθεί εναντίον της νέας διάσωσης της Ελλάδας.

Πάντως η όποια αλλαγή πλεύσης δεν θα φανεί αμέσως. Ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ολλανδία σπανίως διαρκεί λιγότερο από τρεις μήνες…

Στήριξη Σόιμπλε

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πολύ πρόσφατα επαίνεσε τον Γερούν Ντάισελμπλουμ για την πολύ καλή δουλειά που κάνει στο Eurogroup. Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών είχε δηλώσει ότι η χώρα του δεν θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα εάν δεν συμμετάσχει το ΔΝΤ, απηχώντας τις απόψεις του Γερμανού συναδέλφου του.
ethnos.gr