Η ΤΣΣΚΑ στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 8 χρόνια , τρίτη η Λοκομοτίβ Κουμπάν.
του Ευθύμη Φασουλάκη
Την Κυριακή 15/5 διεξήχθησαν στο Βερολίνο , ο μικρός και ο μεγάλος τελικός της Ευρωλίγκα . Και αν το παιχνίδι ανάμεσα σε Λαμποράλ Κούτσα και Λοκομοτίβ Κουμπάν είχε ενδιαφέρον μόνο για λόγους γοήτρου , ο μεγάλος τελικός ανάμεσα σε ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Φενερμπακτσέ ήταν το παιχνίδι της χρονιάς. Φαβορί στα χαρτιά ήταν η ΤΣΣΚΑ αλλά όχι αδιαφιλονίκητο.
Στον μικρό τελικό , η Λοκομοτίβ Κουμπάν , παρά την απουσία του Ράντολφ , νίκησε με 85-75 την Λαμποράλ Κούτσα και πήρε την τρίτη θέση στη διοργάνωση.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετά κλειστό , με τις ομάδες να εναλλάσσονται στο προβάδισμα στα τέλη των 2 δεκαλέπτων ( 20-16 η Λοκομοτίβ στο τέλος του 1ου δεκαλέπτου , 42-40 η Λαμποράλ στο τέλος του ημιχρόνου) .
Στο δεύτερο ημίχρονο η Λοκομοτίβ ήταν καλύτερη και έχτιζε σιγά σιγά προβάδισμα το οποίο της επέτρεψε να φτάσει σε μία σχετικά νίκη και μάλιστα με διψήφια διαφορά .
Για τους Ρώσους ξεχώρισαν οι Ντιλέινι με 21 πόντους , 5 ριμπάουντ,4 ασίστ και 4 κλεψίματα και Μπροέχοφ με 21 πόντους και 6 ριμπάουντ ενώ για τους Βάσκους ο Άνταμς με 25 πόντους , 6 ριμπάουντ και 6 ασίστ και ο Μπέρτανς με 13 πόντους.
Και οι 2 ομάδες , ήταν οι ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν καθώς η καλή τους πορεία και η πρόκριση τους στο φάιναλ φορ δεν ήταν κάτι το αναμενόμενο στην αρχή της χρονιάς. Έχουν έναν κορμό 2-3 παικτών η καθεμία που αν τον διατηρήσουν στις τάξεις τους και την επόμενη χρονιά ως δύσκολο και να ναι , θα μπορούν να επαναλάβουν τα φετινά τους κατορθώματα.
Η Λοκομοτίβ τους Ντιλέινι , Σίγκλετον , Ράντολφ , Ντρέιπερ και .. Μπαρτζώκα ενώ η Λαμποράλ τους Μπουρούση , Άνταμς , Τζέιμς και Μπέρτανς.
Στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης , η ΤΣΣΚΑ του μαθητή Δημήτρη Ιτούδη , κέρδισε την Φενερμπακτσέ του δάσκαλου Ζέλικο Ομπράντοβιτς με 101-95 στην παράταση (83-83 η κανονική διάρκεια) και ανέβηκε για έβδομη φορά στην κορυφή της Ευρώπης και πρώτη μετά το 2008.
Είναι το πρώτο τρόπαιο για τον Έλληνα προπονητή ,ως head coach , ενώ ήταν ο πρώτος χαμένος τελικός για τον Ζοτς μετά το 2001 . Το πρώτο δεκάλεπτο ήταν αμφίρροπο , με τις δύο ομάδες να αποκτούν μικρό και σύντομο προβάδισμα και την ΤΣΣΚΑ να βρίσκεται στο τέλος του μπροστά με 22-20.
Στο δεύτερο η ομάδα του Ιτούδη με επιμέρους σκορ 28-10 και πρωταγωνιστές τους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς πήγε στο ημίχρονο με προβάδισμα 50-30 και θεωρητικά με το ένα χέρι στο τρόπαιο.
Η ίδια εικόνα υπήρχε και στο τρίτο δεκάλεπτο με τον Σέρβο και τον Γάλλο γκαρντ της ΤΣΣΚΑ να κάνουν ότι θέλουν και την Φενερμπακτσέ απλά να ρίχνει λίγο την διαφορά (53-69).
Όμως στο 4ο δεκάλεπτο , η ΤΣΣΚΑ , κατακλύστηκε από το σύνδρομο της Πόλης του 2012 και επέτρεψε στην Φενερμπακτσέ να επιστρέψει στο παιχνίδι , με πρωταγωνιστές τους Σλούκα και Ντίξον .
Μάλιστα η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς βρέθηκε μπροστά στο σκορ με 83-81, 2΄΄ πριν το τέλος και θα ήταν αυτή η νικήτρια , αν ο αρχηγός Χριάπα δεν σκόραρε με φόλοου μετά από επιθετικό ριμπάουντ στέλνοντας το ματς στην παράταση.
Εκεί με ένα ξέσπασμα η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 97-90 και παρότι οι Τούρκοι δεν τα παράτησαν , οι Ρώσοι κέρδισαν τελικά το παιχνίδι με 101-96.
Η Φενερμπακτσέ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, παρότι είχε ένα πολύ ακριβό ρόστερ , δεν μπορεί να θεωρήσει αποτυχία την δεύτερη θέση στην Ευρώπη , καθώς δεν διαθέτει την εμπειρία σε τέτοιες διοργανώσεις που διαθέτει η ΤΣΣΚΑ και θα κοιτάξει την φετινή χρονιά σαν ένα βήμα προς τα εμπρός μετά την 4η θέση της περσινής χρονιάς.
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά από 2 χαμένους τελικούς και 2 αποκλεισμούς στον ημιτελικό σε 8 χρόνια , κατάφερε να αποτινάξει από πάνω της τον τίτλο του λούζερ που είχε περάσει και σε παίκτες της όπως ο Τεόντοσιτς και να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης .
Είναι ένα μεγάλο παράσημο αυτό για τον Δημήτρη Ιτούδη , στην αρχή ουσιαστικά της καριέρας του ως πρώτος προπονητής και σίγουρα θα έχει και τα επόμενα χρόνια το μπάτζετ ώστε να χτίσει μια αυτοκρατορία στην Μόσχα.
ΤΣΣΚΑ , Φενερμπακτσέ , Λοκομοτίβ Κουμπάν και Λαμποράλ Κούτσα λοιπόν , η τελική κατάταξη ενός φάιναλ φορ , με έντονο το ελληνικό στοιχείο παρά την απουσία ελληνικών ομάδων και με πολύ θεαματικά παιχνίδια που θα τα θυμόμαστε για χρόνια.
Ευχή όλων μας είναι , την επόμενη χρονιά το ελληνικό στοιχείο να μην περιορίζεται σε έναν παίκτη ή έναν προπονητή αλλά να επιστρέψουν και οι ομάδες μας στο υψηλότερο επίπεδο.
