Tί είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στις συναντήσεις του ΚΙΔΗΣΟ στην Κρήτη

Το περιεχόμενο της ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου με τις οποίες απηύθυνε χαιρετισμό κατά τη διάρκεια των συναντήσεων του ΚΙΔΗΣΟ που έγιναν σε Ηράκλειο και Χανιά, έδωσε στη δημοσιότητα η Γραμματεία του κινήματος στην Κρήτη.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Παπανδρέου είχε αναφέρει τα εξής:

«Γνωρίζετε ότι, βρίσκοµαι εδώ, στην Κρήτη, για οικογενειακούς λόγους. Τα δυο παιδιά µου, είναι πια Κρητικοί. Είτε είναι εδώ στο Νησί, είτε όχι, βρίσκονται πάντα εδώ, όπως και όλη η οικογένειά µας. Είναι πια και οικογενειακή και ιστορική η σχέση µας µε αυτό το Νησί.

Ήθελα και εγώ να σας δω. Και ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας.

Είχα προγραµµατίσει να έρθω πριν από τις διακοπές του καλοκαιριού, αλλά δεν πρόλαβα, γυρίζοντας τη µισή Ελλάδα, µιλώντας και συζητώντας µε φίλους και συντρόφους.

Γι’ αυτό, σας λέω από τώρα, ότι θα ξαναβρεθούµε σύντοµα, για να συζητήσουµε πολιτικά πια, σε µια περίοδο που η Πατρίδα δοκιµάζεται.

Θα πω δύο λόγια µόνο, από την καρδιά µου.

Στην παρέα µας σήµερα, δεν είναι όλοι εδώ. Όπως ξέρετε, η συνάντησή µας, κανονίστηκε µέσα σε λίγες ώρες.

Θέλω λοιπόν, να µεταφέρετε σε όλους, ότι η Πατρίδα µας χρειάζεται.

Ότι δεν µπορεί κανείς να απουσιάζει από την προσπάθεια για να ξεπεράσουµε την πρωτόγνωρη δυσκολία και να δηµιουργήσουµε µια Ελλάδα που να αξίζει σε µας και τα παιδιά µας.

Μπορούµε να το κάνουµε.

Από εµάς εξαρτάται.

Μόνο που αυτή τη φορά, δεν είναι όπως κάθε άλλη στο παρελθόν.

Τώρα, χρειάζεται να ξεχάσουµε ό,τι ξέραµε και να δούµε το πρόβληµα κατάµατα.

Με τα ψέμματα, δεν πάµε πουθενά.

Με µισές αλήθειες και ηµίµετρα, δεν µπορεί να γίνει κάτι.

Και µε εξουσιοδοτήσεις σε δήθεν σωτήρες και μεσσίες, υποθηκεύεται το µέλλον όλων και της Πατρίδας.

Εµείς, ο δικός µας πολιτικός χώρος, αν πληρώνουµε κάτι, είναι ότι βάλαµε την Πατρίδα µπροστά από οτιδήποτε άλλο, σε µια στιγµή που οι άλλοι έσπερναν ψέµµατα και κοίταζαν την πάρτη τους.

Και δεν έσπερναν µόνο ψέμματα, έσπερναν και µίσος και διχασµό.

Με στόχο, απλά, την εξουσία, τη νομή της εξουσίας, αλλά µε βαρύτατο τίµηµα για την Πατρίδα και για τον λαό.

Πληρώνουµε άγονες αντιπαραθέσεις και µικροκοµµατικούς υπολογισµούς και σκοπιµότητες.

Που δεν επέτρεψαν να ξεπεράσουµε την κρίση µε µικρότερο πόνο και δυσκολία.

Πληρώνουµε µια ιδιόμορφη πολιτική αντίληψη και πρακτική στη χώρα µας.

Πάση θυσία να βρεθούµε στην εξουσία, στο όνοµα δήθεν του λαού, για να λεηλατήσουµε ό,τι μπορούμε.

Να ταΐσουµε τους φίλους και τους ισχυρούς.

Και τελικά τα σπασµένα να τα πληρώνει ο Ελληνικός λαός.

Να φορτώνεται βάρη, άδικα, και να εισπράττει, να αντιμετωπίζει, ένα κράτος λεηλατηµένο, αναποτελεσµατικό, εχθρικό, συγκεντρωτικό και πελατειακό.

Ο νόµος του ισχυρού αντί της ισχύος του νόµου

Και το ζήτηµα, δεν είναι προσωπικό. Είναι λάθος να το βλέπουµε έτσι.

Είναι βαθιά πολιτικό. Ακόµα και πολιτισμικό.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι εγώ αρνούµαι να δεχτώ παρόµοιες πολιτικές πρακτικές.

Οδηγούν στην ίδια καταστροφική λογική και στα ίδια καταστροφικά αποτελέσµατα.

Αρνούµαι να δεχτώ ότι, µε σκιαµαχίες και άγονες αντιπαραθέσεις µπορούµε να δούµε προκοπή.

Και δεν θέλω, εµείς που δώσαµε ότι είχαµε για την Πατρίδα, τώρα να κάνουµε ό,τι έκαναν άλλοι.

Δεν θέλω να κάνω ότι µου έκαναν άλλοι.

Είναι μικροψυχία.

Το παράδοξο στην Ελλάδα είναι ότι έχουµε τεράστιες δυνατότητες, αλλά αντί να τις αξιοποιούµε τις σπαταλάµε, καλλιεργώντας µίση και μυθοπλασίες.

Αντίθετα, θέλω να ενώνουµε τον κόσµο. Να ενώνουµε τους Έλληνες.

Αυτό δεν σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν διάφορες.

Δεν είναι εύκολο το πολιτικό, οικονοµικό και κοινωνικό περιβάλλον µέσα στο οποίο ζείτε.

Πρώτος το έζησα. Και είναι πράγµατι δύσκολο.

Αλλά ξέρω και ότι, όσοι πιστεύουν πως η Πατρίδα χρειάζεται µια δηµιουργική προσπάθεια, δεν είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Και δεν υπάρχουν µόνον σε ένα κόμμα. Υπάρχουν σε όλα τα κόµµατα και πολλοί είναι πολιτικά άστεγοι, είναι στα σπίτια τους.

Με όλους αυτούς πρέπει να βρεθούµε.

Η Πατρίδα χρειάζεται µια κρίσιµη µάζα ανθρώπων, που να νοιάζονται για αυτήν, να νοιάζονται για τα παιδιά τους πραγµατικά, όχι µε αυταπάτες και ψέμματα, να νοιάζονται για το κοινό καλό.

Οι πολιτικές και οι λύσεις, υπάρχουν και όπου χρειάζεται κάτι ακόµη, θα το βρούµε.

Το έχουµε ξανακάνει και το ξέρουµε, το μπορούµε.

Το µεγάλο στοίχηµα είναι, να πιστέψουµε ότι υπάρχει λύση και ότι μπορούµε.

Και ότι, ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου.

Και συλλογικά, θα τα καταφέρουµε.

Αρκεί, να µιλάµε και να συζητάµε µε όρους αλήθειας.

Με την πολιτική, όχι µε οτιδήποτε άλλο.

Γι’ αυτό και σας ζητώ, να ανταµώσουµε µε όλους εκείνους, που πονάνε για το µέλλον των Ελλήνων, για το µέλλον του τόπου.

Και να αγωνιστούµε από κοινού, για να αλλάξουµε πορεία.

Αν το καταφέρουµε, τότε θα πείσουµε και όλους εκείνους που παραπλανήθηκαν.

Θέλω µόνο, να έχετε κατά νου, ότι για να τα κάνουµε αυτά, δεν πρέπει και εµείς να έχουµε ψευδαισθήσεις ή να πιστεύουµε ότι, η πεπατηµένη του παρελθόντος µπορεί να δώσει λύσεις.

Το αντάµωµα µας µε άλλους, δεν είναι µια απλή διαδικασία πρόσθεσης.

 

Ούτε και µπορούµε να οδηγηθούµε σε χρήσιµες για τη χώρα επιλογές, λέγοντας απλώς, ότι αν ξαναβρεθούµε οι χθεσινοί γνωστοί, κάτι θα πετύχουµε.

Δεν αρκεί αυτό.

Ο κόσµος, δεν θα το πιστέψει και θα έχει δίκιο.

Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο.

Χρειάζεται η τόλµη και η αποφασιστικότητα και εντέλει η δέσµευσή µας, ότι θέλουµε να τελειώνουµε µε ό,τι µας οδήγησε στην κρίση.

Χρειάζονται αλήθειες για το πως φτάσαμε στην κρίση, πως θα βγούμε από αυτήν και πως θα οδηγηθούμε σε μια βιώσιμη επόμενη ημέρα.

Χρειάζεται να πούμε με παρρησία, ότι με ψέμματα και απάτες, όπως αυτά των στατιστικών στοιχείων μέχρι το 2009, δεν μπορούμε να πάμε μπροστά.

Αντί να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να εξαπατούμε τους άλλους, οφείλουμε να δίνουμε ουσιαστικές και ριζοσπαστικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα που αφορούν τους πολίτες και τη χώρα.

Να κόβουμε σε κάθε ζήτημα που ταλανίζει τους Έλληνες, το γόρδιο δεσμό του πελατειακού κράτους – που γεννά αδικίες και ανισότητες και ανακυκλώνει το ίδιο βάσανο για όλους, την ύπαρξη ενός κράτους που δεν αγαπά τα παιδιά του.

Χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές.

Κλειδιά, η αναμόρφωση του κράτους μέσα από τη ριζική αποκέντρωση εξουσίας και πόρων στην περιφέρεια, μαζί και η βαθιά αλλαγή και απελευθέρωση της εκπαίδευση μας, για να αξιοποιηθεί το σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό μας στην ανάπτυξη, την καινοτομία, την έρευνα και την περιφερειακή αυτοδιοίκηση.

Άρα στόχοι είναι,

Να ξεκαθαρίσουμε σε όλους τους τόνους ότι,

Με αυτήν την παιδεία,

Με αυτές τις κοινωνικές δομές,

Με αυτήν τη δημόσια διοίκηση,

Με αυτήν την περιφερειακή οργάνωση,

Με αυτήν την αναπτυξιακή λογική,

Δεν έχουμε μέλλον.

Να διαδηλώσουμε την αποφασιστικότητά μας, να κόψουμε το γόρδιο δεσμό του πελατειασμού, του παρασιτισμού και της παρεοκρατίας, σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα.

Να δημιουργήσουμε,

Μια παιδεία ανοιχτή, για τα παιδιά μας, όχι για όσους παρασιτούν σε βάρος τους,

Μια υγεία για τους ασθενείς, όχι για όσους κερδοσκοπούν,

Ένα κράτος, σύγχρονο, λειτουργικό, δημοκρατικό, που να υπηρετεί τις αρχές τις ισονομίας, της διαφάνειας, της λογοδοσίας, με κανόνες ίδιους για όλους, όχι με εξαιρέσεις για πάσης φύσεως συμφέροντα και κατεστημένα,

Μια διοίκηση υπηρέτη του πολίτη, όχι βραχνά και δήμιό του,

Μια περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση, ριζοσπαστικά αποκεντρωμένες, που να σέβονται και να αναδεικνύουν τις δυνάμεις και τον πολιτισμό της κάθε τοπικής κοινωνίας, που να έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο και να σχεδιάζουν λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες κάθε περιοχής, προσδίδοντας ταυτότητα και αξία στην τοπική δημιουργία, συμβάλλοντας παράλληλα σε μια βιώσιμη ανάπτυξη,

Ένα επενδυτικό πλαίσιο, που να απελευθερώνει τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, ελκυστικό σε επενδυτές, που να επιβραβεύει όσους επιδεικνύουν επιχειρηματικό πνεύμα και να βγάζει στο περιθώριο όσους επιχειρούν να παρασιτήσουν.

Και βεβαίως,

Ένα πολιτικό σύστημα που θα δώσει πρώτο το παράδειγμα της αποφασιστικότητά μας να αλλάξουμε.

Αυτά είναι που θα μας επιτρέψουν να οικοδομήσουμε µια σχέση εµπιστοσύνης µε τους συµπολίτες µας.

Οτιδήποτε άλλο, δεν µπορεί να αποτελεί προσφορά για την Πατρίδα.

Ας υπερβούµε εµείς πρώτοι ό,τι µέχρι τώρα είχαµε µάθει και αποτελούσε τον µπούσουλα της δράσης µας και τότε να είστε βέβαιοι ότι, θα πείσουµε και εκείνους που δεν τίµησαν τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά µας.

Ας µην περιµένουµε µε όρους παρελθόντος, πορεία προς το μέλλον.

Γι’ αυτό, Φίλες και Φίλοι, δηµιουργήσαµε και το ΚΙΝΗΜΑ.

Με τις δυσκολίες µπροστά µας, ναι, αλλά κάποιοι πρέπει να υπερασπιστούν το όραµά µας.

Η λύση λοιπόν, είναι εκεί έξω, στην κοινωνία.

Εκεί οφείλουµε να δώσουµε τον αγώνα µας.

Κι αν είναι να ξαναβρεθούµε µε άλλους φίλους από το παρελθόν, εκεί θα ξαναβρεθούµε.

Εµείς έχουµε χρέος να δείχνουµε και να ακολουθούµε την ορθή πορεία.

Μακάρι να υπερβούν και άλλοι τα παλιά, αλλιώς θα αγωνιστούµε µε τις δικές µας δυνάµεις.

Και σας ξαναλέω, είµαστε πολλοί.

Ας βρεθούµε εκεί που πρέπει, στην κοινωνία, όχι πίσω από κλειστές πόρτες.

Και ας αναμετρηθούμε με την σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να ανατρέψουμε.

Αυτό είναι το έργο που πρέπει να φέρουμε σε πέρας».