ΠΑΜΕ: Καμιά αναμονή – Καμιά ανοχή

Αυτές τις μέρες με τις προγραμματικές δηλώσεις αλλά και τη περιβόητη «περήφανη» διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, οι εργαζόμενοι και ο λαός ζουν τα αποκαλυπτήρια της «ελπίδας» που ήρθε!

Οι δεσμεύσεις για ένα νέο πρόγραμμα αποπληρωμής του χρέους από το λαό (μνημόνιο), με αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις για  ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας , για τον «λιτό βίο» με αξιοπρέπεια ,αποτελούν δεσμεύσεις προς τους ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους για διασφάλιση της κερδοφορίας τους.

Τα βαρύγδουπα συνθήματα της συγκυβέρνησης  περί τέλους της λιτότητας θέλουν να κρύψουν από την εργατική τάξη ότι πραγματικός  αντίπαλος μας είναι εδώ!

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την ΕΕ φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης και των χρεών στις πλάτες του λαού, συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία και την εξαθλίωση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας.

Αυτός ο αντίπαλος δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Αξιοποιώντας αυτή την εναλλαγή βρίσκεται εδώ πιο έτοιμος και εξοπλισμένος. Τα συχαρίκια και οι φιλοφρονήσεις από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση πηγάζουν από τις δεσμεύσεις για νέα προνόμια, για ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης , που θα τους βοηθήσει να βγουν από την κρίση. Η υπερήφανη διαπραγμάτευσή , η διαφορετική πολιτική , την οποία καλείται να στηρίξει ο λαός, αφορά το αν θα απελευθερωθεί περισσότερο κρατικό χρήμα για να δοθεί στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους .

Άλλωστε, σε παρόμοια κατεύθυνση πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ.

Και όλα αυτά με δεδομένο ότι παγιώνεται το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί, εφόσον για την ανάκτηση των απωλειών της εργατικής τάξης και του λαού δε λέει κουβέντα η κυβέρνηση.

Οι απώλειες των εργαζομένων σε μισθούς και συντάξεις ανεξάρτητα το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης δεν πρόκειται να ανακληθούν από τη κυβέρνηση.

Αυτό προκύπτει από τις προγραμματικές δηλώσεις αλλά και από τις δηλώσεις των Υπουργών της,  όπως η δήλωση του υπουργού Οικονομίας για τη συμφωνίας της νέας κυβέρνησης με το 67% των μέτρων του μνημονίου.

Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις για λιτό βίο για το λαό και νέα προνόμια και κέρδη για το κεφάλαιο.

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να συγκροτηθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το «ανεξάρτητο και ακομμάτιστο» προεδρείο της Διοίκησης του ΕΚΗ τρέχει πρώτο-πρώτο να τη στηρίξει!

Δεν προξενεί εντύπωση όμως στις ταξικές δυνάμεις. Γιατί πρόκειται ακριβώς για τους ίδιους που ζητούσαν ανοχή για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2009. Είναι αυτοί που χρόνια ολόκληρα στήριζαν και επικροτούσαν τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, δηλαδή πόσα θα χάσει κάθε φορά η εργατική τάξη, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Είναι αυτοί που στο όνομα του εφικτού πρωτοστάτησαν τοπικά στις μειώσεις στις ΣΣΕ στους ξενοδοχυπάλληλους κ.ά. κλάδους.

Δεν μας προξενεί λοιπόν εντύπωση που σήμερα καλούν την εργατική τάξη «ότι δεν είναι ώρα για κριτική» και ότι πρέπει να στοιχηθεί πίσω από τον «εθνικό στόχο» που θα εξασφαλίζει «φοροελαφρύνσεις και αύξηση της ρευστότητας (των επιχειρηματιών) από το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Για μια ακόμα φορά θέλουν να οδηγήσουν το κίνημα ώστε να γίνει χειροκροτητής ψεύτικων προσδοκιών, να καθυστερήσουν την αναγκαία οργάνωση και πάλη, να σπείρουν την απογοήτευση.

Στην ουσία κοροϊδεύουν και εξαπατούν για άλλη μια φορά τους εργαζόμενους .Την ώρα που παραμένει και εντείνεται η εργοδοτική επίθεση,  οι απολύσεις, η ανεργία, η κυριαρχία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τα απαράδεκτα προγράμματα απασχόλησης, το τσάκισμα των μισθών για να πλουτίζουν και να αυγαταίνουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι, εξαπατούν όταν ισχυρίζονται ότι μπορεί να συμβαδίσει η ανακούφιση των εργαζομένων με την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου!

Καμιά αναμονή – Καμιά ανοχή. Με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους, με ακόμα πιο μαχητικούς και συλλογικούς αγώνες να μπουν στο προσκήνιο οι άμεσες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, με κεντρικό σύνθημα: « Κάλυψη όλων των απωλειών – Δε θα ζήσουμε με τα ψίχουλα»

• Να βάλουμε μπρος για ουσιαστικές αυξήσεις παντού! ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς.
• Κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
• Να καταργηθεί το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ.
• Να επανέλθουν οι κατώτεροι κλαδικοί μισθοί στα επίπεδα του 2009.
• Κανένας εργαζόμενος χωρίς Συλλογική Σύμβαση. Να μπει τέρμα στη σύγχρονη γκιλοτίνα των ατομικών Συμβάσεων, στις ενώσεις προσώπων.
• Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Πλήρης αποκατάσταση των απωλειών σε συντάξεις και εφάπαξ.
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που κατακρεούργησαν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις (κύριες – επικουρικές και εφάπαξ), να μπει τέρμα στους μηχανισμούς που μειώνουν τις συντάξεις από το 2015.
• Αμεση κάλυψη ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για όσο διαρκεί η ανεργία.
• Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ.
• Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
• Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ίδιους και την οικογένειά τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις
• Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας – Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος.
• Να καταργηθεί κάθε πληρωμή για την Υγεία. Να παρθεί πίσω το χαράτσι των 25 ευρώ για τα νοσήλια, να καταργηθεί το εισιτήριο των 5 ευρώ στην είσοδο των νοσοκομείων, το 1 ευρώ στη συνταγογράφηση
• Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Διεύρυνση του δικτύου δημόσιων δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών για όλα τα παιδιά. Κατάργηση των τροφείων.