HomeΓΝΩΜΕΣΕίναι συριζαίος ο Δούκας;

Είναι συριζαίος ο Δούκας;

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Toυ

Γιώργου Σιακαντάρη

Το καμπανάκι της τελικής στροφής για τις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ έχει κτυπήσει και όσον αφορά τον Χάρη Δούκα η μεγαλύτερη κατηγορία που του αποδίδεται από τους εσωκομματικούς και εξωκομματικούς αντιπάλους του είναι πως είναι συριζαίος.

Ενδεικτική ήταν η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη που τον παρουσίαζε να καταθέτει στεφάνι στο συριζαϊκό- ανελλήτικο μνημείο των δήθεν πεσόντων στην ΕΡΤ.

Γελοιογραφία που πάντως στο επιτελείο του άξιζε να την αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερο χιούμορ και ανοχή, ως δείγμα αυτής της γραμμής και τίποτα περισσότερο.

Και γιατί συριζαίος; Γιατί μιλά για προοδευτική φορολογία του μεγάλου πλούτου, όπως και ένας άλλος «συριζαίος» ο Τομά Πικετί, γιατί δεν θεωρεί λαϊκίστικο κάθε λαϊκό αίτημα, γιατί δείχνει με αυτά που λέει στις συγκεντρώσεις του πως θεωρεί ότι στις  φιλελεύθερες δημοκρατίες τα εμβόλια κατά της περιφρόνησης των λιγότερο ευνοημένων πρέπει να επαναλαμβάνονται, γιατί χύνει τη σούπα, με την οποία και πολλοί κεντροαριστεροί τρέφονται τις τελευταίες δεκαετίες, τα υλικά  της οποίας αποτελούνται από ιδέες που θέλουν το Κράτος Πρόνοιας να έπεται της ανάπτυξης και όχι να προηγείται, όπως πρέσβευε η σοσιαλδημοκρατία.

Σύμφωνα με τον Gøsta Esping-Andersen αυτό το Κράτος διεπόταν από τις αρχές της καθολικότητας και της αποεμπορευματοποίησης των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Αυτό δεν αφορούσε μόνο τους ασθενέστερους (υπολειμματικό μοντέλο) ή τους έχοντες πρόσβαση στην κρατική εξουσία (κορπορατιστικό μοντέλο) άλλα και τις μεσαίες τάξεις.

Στόχος του ήταν όχι μια ισότητα των ελάχιστων αναγκών (ισότητα ευκαιριών), αλλά μια ισότητα στα υψηλότερα επίπεδα (ισότητα αποτελεσμάτων).

Στο σκανδιναβικό αναδιανεμητικό κράτος πρόνοιας κατά τον Andersen αλλά και, σύμφωνα και με την άποψη της Mary Hilson οι τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της Ασφάλειας βρίσκονται εκτός της «αγοραίας και εμπορευματικής λογικής». Δύσκολη η επανάληψη αυτών σήμερα, όπως στη χρυσή τριακονταετία.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αν παγκοσμιοποιηθουν και οι πολιτικοί θεσμοί, όπως οι οικονομικοί, αυτά δεν είναι εκ νέου εφικτά.

Είναι τα παραπάνω συριζέικα; Τι μεγάλη τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του Αλέξη Τσίπρα! Όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, μάλλον δεν έχουν ιδέα για το τι ήταν αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Αυτός παρά τ’ αντιθέτως γραφόμενα, ανήλθε στην εξουσία όχι στηριγμένος σ’ ένα αριστερό συμπεριληπτικό λαϊκισμό, αλλά σ’ ένα δεξιάς απόκλισης λαϊκισμό. Ο αριστερός λαϊκισμός πολλές φορές κινητοποιεί προς τη θετική κατεύθυνση τις δημοκρατίες.

Ο δεξιός ποτέ. Πάντως το «εμείς ή αυτοί» δεν ήταν του Καρλ Μαρξ αλλά ενός άλλου Καρλ, του ναζιστή Σμιτ, «το εγώ από το γραφείο μου βλέπω την Ακρόπολη, ενώ η Μέρκελ το Ράιχσταγκ», το «λιγότερο Έλληνες» για όσους ψήφισαν τα δυο πρώτα μνημόνια, ήταν κλασικά παραδείγματα δεξιού μη συμπεριληπτικού λαϊκισμού.

Μα μήπως το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν μοιάζει με αυτά που τώρα λέει ο Δούκας; Δεν θυμάμαι το Πρόγραμμα αυτό να έθετε ως προτεραιότητά του την φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.

Απ’ όσα θυμάμαι στη συνέχεια ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ανταγωνίζονταν τα άλλα δυο «συστημικά κόμματα», για το ποιος έχει στο πρόγραμμά του τις μεγαλύτερες μειώσεις φόρων γενικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν ήταν ένα αριστερό λαϊκίστικο κόμμα, δεν ήταν Podemos, όπως πολλοί φαντάζονται και άλλοι ισχυρίζονται. Ήταν ένα οργανισμός που κατάλαβε πως ιππεύοντας το αντιμνημόνιο θα συναντηθεί με την εξουσία.

Άδραξε την ευκαιρία των μνημονίων και κατέκτησε την εξουσία. Με βάση όσα παραπάνω γράφω η συνεργασία με τους καραδεξιούς ΑΝ.ΕΛΛ. δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά «ώριμο τέκνο της οργής» των αποιδεολογικοποιημένων αγανακτισμένων.

Η σημερινή κατάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τ’ ότι στην αρχηγία του ανήλθε με τέτοια ευκολία ο Κασσελάκης, ένας άνθρωπος χωρίς κοινωνικές ιδιότητες, χωρίς ιδέες, ο οποίος μετέτρεψε σε πρόγραμμα του κόμματος το βιογραφικό του, δεν είναι άσχετα με όσα συνέβησαν πριν αυτό το κόμμα ανέλθει στην εξουσία, όταν ανήλθε σ’ αυτήν και όσα ακολούθησαν τη μεταπολιτευτική του πορεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρησιμοποιείται ως μπαμπούλας για να μην αλλάξει τίποτα σε σχέση με τη θέση της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας. Χρησιμοποιείται ως σκιάχτρο για να φοβηθούν, όσοι πιστεύουν ακόμη στην Αριστερά.

Δυστυχώς μύστες αυτής της γραμμής είναι και πολλοί «ακροκεντρώοι», πρώην κεντροαριστεροί, τη σκέψη των οποίων έχει εποικήσει εκείνος ο κολοβός φιλελευθερισμός που περιφρονεί όλους όσοι δεν μπορούν ακολουθήσουν τους ρυθμούς των αγορών και το Κράτος Πρόνοιας. Μιλούν μόνο για ανάπτυξη γενικά και το νεοφιλελεύθερο δίχτυ ασφαλείας.

Τι από τα παραπάνω που αφορούν τον τσιπρικό ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτουν με τον λόγο του «συριζαίου» Δούκα; Μα φυσικά τίποτα.

Απλά ο Δούκας φοβίζει, γιατί αυτά που λέει  είναι επικίνδυνα για μια ελίτ που δυστυχώς αν επιμείνει σ’ όλα τα σημερινά της κεκτημένα, θα κάνει κακό στη χώρα και στον εαυτό της. Και φοβίζει γιατί απειλεί την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Γιώργος Σιακαντάρης

 

Διαφήμιση
Διαφήμιση