Στέφανος Κασσελάκης: Στόχος ένα εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης
«Θέλουμε να σπάσει η παντοδυναμία της ΝΔ. Στόχος είναι η νίκη στις εθνικές εκλογές», είπε ο Στέφανος Κασσελάκης. Η μελλοντική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κριθεί από «εμφύλιους πολέμους στα social media».

Χρειαζόμαστε ένα νέο «εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης» που να ενισχύει τη μεταξύ μας ενότητα με κανόνες σεβαστούς απ’ όλους και κοινή βούληση για αξιόπιστη δημόσια έκφραση του κόμματος. Θέλω να φτιάξουμε όλοι και όλες μαζί ένα κόμμα που θα ακούει την κοινωνία και θα είναι ελκυστικό για την κοινωνική πλειοψηφία.
Ενα κόμμα που θα εμπνέει εμπιστοσύνη με το καθημερινό του παράδειγμα. Ενα κόμμα με όργανα που θα λειτουργούν για να παράγουν πολιτική για την κοινωνία και όχι ως αρένα ενδοπαραταξιακών αντιπαραθέσεων.
Ο Στέφανος Κασσελάκης μιλάει για πρώτη φορά στην Εφημερίδα των Συντακτών από τότε που εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στη συνέντευξή του αναφέρεται στην τελευταία -επεισοδιακή- συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που οδήγησε στην αποχώρηση της «Ομπρέλας» και μπροστά στο ενδεχόμενο νέων αποχωρήσεων εκφράζει την επιθυμία να «οικοδομήσουμε όλοι μαζί ένα νέο εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης».
Επισημαίνει ότι η μελλοντική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κριθεί από «εμφύλιους πολέμους στα social media» και δηλώνει ότι δεν τον εκφράζει «αυτού του είδους η τοξικότητα», από τη στιγμή που και ο ίδιος έχει υπάρξει θύμα της. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις ευρωεκλογές του 2024 δηλώνει ότι «δεν μπήκα στη μάχη για να χάσω» και συμπληρώνει πως οι στόχοι θα αποφασιστούν συλλογικά και ομοίως συλλογικά θα κριθούν στον ΣΥΡΙΖΑ για το αποτέλεσμα.
● Με το μήνυμά σας την Παρασκευή και την πρωτομιλία σας στην Κεντρική Επιτροπή αιφνιδιάστηκαν πολλοί, ακόμη και στελέχη που σας υποστήριξαν από την αρχή. Γιατί αυτοί οι υψηλοί τόνοι;
Στην ομιλία μου κατέδειξα την υποκρισία και τον παραλογισμό που χαρακτήρισε τα έργα και τις ημέρες κορυφαίων στελεχών της «Ομπρέλας» πριν αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Οι ίδιοι άνθρωποι που σχεδίαζαν τη διάσπαση εδώ και καιρό, επιχείρησαν μια δολοφονία χαρακτήρα από την πρώτη στιγμή της εκλογής μου.
Εδρασαν και μίλησαν απολίτικα, με χυδαίες προσβολές και συνωμοσιολογίες για τη ζωή μου, τις ιδέες μου, τα κίνητρά μου. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου στην Κεντρική Επιτροπή εκτόξευσαν χυδαίες προσβολές και επέδειξαν γηπεδική συμπεριφορά. Εξ ου και η φόρτισή μου. Πέραν της φόρτισης όμως, υπάρχει και η αποφασιστικότητα. Η αποφασιστικότητά μου να μην ξαναζήσουμε τέτοιες ανθρωποφαγικές και διαλυτικές καταστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
● Σας επικρίνουν επειδή οι απόψεις που καταθέσατε στην εκδήλωση του ΣΕΒ ήταν σε κόντρα με τις προγραμματικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηρίστηκαν νεοφιλελεύθερες. Στον Economist ήσασταν σε άλλο μήκος κύματος. Τι από τα δύο ισχύει;
Οσοι κριτικάρουν την ομιλία μου στον ΣΕΒ «θυμούνται» και απομονώνουν την αναφορά μου στο κεφάλαιο και στα stock options, «ξεχνώντας» την υπόλοιπη ομιλία μου και την έμφαση που έδωσα στην ανάγκη σεβασμού και διεύρυνσης των εργασιακών δικαιωμάτων και της δημιουργίας καλών θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς αμοιβές.
Αυτή η κοπτοραπτική πιο πολύ την καθιερωμένη κυβερνητική μονταζιέρα μου θυμίζει, παρά τεκμηριωμένη εσωκομματική κριτική. Στον δε Economist επανέλαβα πάγιες θέσεις μας για την εργασία και τη δίκαιη, βιώσιμη, συμπεριληπτική ανάπτυξη.
Οσοι έχουν βαλθεί να με παρουσιάζουν ως νεοφιλελεύθερο, προκειμένου να «δικαιολογήσουν» πολιτικά την από καιρό δρομολογημένη διάσπαση που υλοποιούν σήμερα, θα αποτύχουν οικτρά, γιατί πολύ απλά έχουν αντίπαλό τους την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι ηγούμαι ενός κόμματος και μιας παράταξης που θέλει και θα παλέψει να ξαναγίνει κυβερνώσα Αριστερά, με ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά της στις κοινωνικές ανάγκες, με σύγχρονη, αποτελεσματική λειτουργία και με ξεκάθαρο λόγο και προγραμματικές θέσεις. Μια μεγάλη παράταξη που νοιάζεται για τα προβλήματα των απλών ανθρώπων και προτείνει συγκεκριμένες λύσεις για το σήμερα και το αύριο των πολιτών. Δεν… γεννήθηκα αριστερός. Ασπάστηκα στη διαδρομή τις ιδέες και τις αξίες της Αριστεράς, βλέποντας τον Αλέξη Τσίπρα να δίνει αυτό ακριβώς το παράδειγμα.
● Λέτε συνεχώς ότι σας ενδιαφέρει η προσωπική επαφή με τους πολίτες. Για να το πούμε διαφορετικά, θέλετε να χτίσετε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό. Θα μπορούσε κάποιος να σας καταλογίσει ότι για σας το κόμμα και τα εκλεγμένα όργανά του έχουν διακοσμητικό ρόλο. Τι απαντάτε;
Ισα ίσα, που αυτό που θέλω να φτιάξουμε όλοι και όλες μαζί είναι ένα κόμμα που θα ακούει την κοινωνία και θα είναι ελκυστικό για την κοινωνική πλειοψηφία. Ενα κόμμα που θα εμπνέει εμπιστοσύνη με το καθημερινό του παράδειγμα. Ενα κόμμα με όργανα που θα λειτουργούν για να παράγουν πολιτική για την κοινωνία και όχι ως αρένα ενδοπαραταξιακών αντιπαραθέσεων.
Η ανάγκη για αδιαμεσολάβητη επαφή και επικοινωνία με τον κόσμο δεν αφορά μόνο τον πρόεδρο του κόμματος, αλλά όλα τα στελέχη των οργάνων του, από το τοπικό επίπεδο των Οργανώσεων Μελών και των Νομαρχιακών Επιτροπών μέχρι τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας. Οταν χάνεται αυτή η επαφή και αλληλεπίδραση, τότε αδυνατούμε να «διαβάσουμε» σωστά τις κοινωνικές διεργασίες και άρα να εκτιμήσουμε σωστά τι πρέπει να κάνουμε. Και τότε είναι που χάνουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Εχει ειπωθεί πολλές φορές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι ένα κόμμα εξελισσόμενο εν κινήσει. Αυτό πρέπει να ξανακάνουμε πράξη το επόμενο διάστημα.
● Εκτιμάτε ότι έχει κλείσει ο κύκλος των αποχωρήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ με την αποχώρηση της «Ομπρέλας»;
Δική μου επιθυμία είναι να οικοδομήσουμε όλοι και όλες μαζί ένα νέο «εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης» που να ενισχύει τη μεταξύ μας ενότητα με κανόνες σεβαστούς απ’ όλους και κοινή βούληση για αξιόπιστη δημόσια έκφραση του κόμματος. Ηγούμαι ενός κόμματος πολιτικής ενότητας και άρα δεν με φοβίζει η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων.
Αντιθέτως, σ’ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας είναι αυτονόητη η συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές. Αν το πρόγραμμα και οι συνεδριακές μας αποφάσεις είναι η πολιτική ύλη της ενότητας, χρειαζόμαστε ταυτόχρονα και ομοψυχία και μεταξύ μας αλληλεγγύη.
Είμαι αποφασισμένος να δουλέψω για όλα αυτά, όπως είμαι αποφασισμένος να αξιοποιήσω όλα τα στελέχη που επιθυμούν να εργαστούν για την επιτυχία των συλλογικών μας στόχων. Αρα λοιπόν εύχομαι και ελπίζω να μην υπάρξουν άλλοι που θα μιμηθούν το παράδειγμα της «Ομπρέλας». Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας και η καθεμία θα κριθεί από την Ιστορία με βάση τις επιλογές και τις αποφάσεις του.