«Μηδειάστε παρακαλώ» το μότο του Γ. Ανδρεαδάκη
Όταν φεύγει ένας άνθρωπος που το μότο του στη ζωή είναι» Μηδειάστε παρακαλώ»,τα λίγα λόγια για τον αποχαιρετισμό του δεν συνάδουν με θλίψη. Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης, ο σκιτσογράφος-γελοιογράφος του Ηρακλείου, τη μόνιμη καυστική διάθεση, κατέγραψε με το πενάκι του όλα τα κωμικοτραγικά που συνέβησαν στην πατρίδα του τα τελευταία 50 χρόνια. «Είναι περήφανος ο Γιάννης Ανδρεαδάκης και ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης – σαν αράπικο άτι», έγραφε γι αυτόν ο τέως δήμαρχος Ηρακλείου, Μανώλης Καρέλλης και συμπλήρωνε γι αυτόν ότι είναι από τους ανθρώπους που δικαιούνται τον τίτλο του ανεξάρτητου.
Όταν ο Νίκος Γιανναδάκης έγραφε την εισαγωγή για το έργο του Γιάννη Ανδρεαδάκη, υπογράμμιζε: η μοναχικότητα, η ευθύτητα και η αξιοπρέπεια, ήταν οι τρεις λέξεις που περιέγραφαν τη ζωή του. «Κοιτάζοντας τα σκίτσα και τα σχέδια του Γιάννη, θα ξεσπάσεις σε γέλια αφού και ο ίδιος είχε την αίσθηση του τραγικού της ζωής στο επίκεντρο και του βλέμματος του και των έργων του. Συνήθως μιλάει βιαστικά, και όχι σπάνια ένα πάθος χρωματίζει τη φωνή του, το πάθος του ανθρώπου που θέλει πάντα να λέει τα πράματα με το όνομα τους και να αποφεύγει τις φιοριτούρες».Κλείνοντας την εισαγωγή του ο Νίκος Γιανναδάκης, στη συλλογή των σκίτσων «τα Ανώδυνα», υπογραμμίζει: «η φιλία του αποτελεί για μένα πολύτιμο ύδωρ του παλαιού και καθημερινά θνήσκοντος υψηλού ήθους «. Η μοίρα επεφύλαξε σε εμένα να γράψω τα λίγα λόγια για το θείο Γιάννη Ανδρεαδακη που είχα την τύχη να γνωρίσω όταν παντρεύτηκα τον ανιψιό του αρχιτέκτονα ,Μύρωνα Τουπογιάννη, γιο της αδελφής του Ελένης Ανδρεαδάκη – Τουπογιάννη.
Ευτυχώς θείε με περίμενες για ένα φιλί – αντίο , πριν ανεβείς ψηλά για να κάνεις όλους τους αγγέλους να χαμογελούν.
Επιλέγω «το ξόδι» από τα σκίτσα του και τις μαντινάδες του «εκεί ψηλά στον ουρανό έχει ο θεός μια (ν) τρύπα κ ότι κ αν κάνει ο καθαής προβαίνει και θωρεί τα».
«Στην πόρτα τσή παράδεισος θα στέκω να ανειμένω, μ ‘αν δεν σε δω να μπεις εσυ, μήτε και γω δεν μπαίνω»
Ειρήνη Νικολοπούλου
Δημοσιογράφος
