HomeHL-SportsΗλίας Πουρσανίδης: “Έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα, ο Μπούσης πολυτέλεια για την Ελλάδα”

Ηλίας Πουρσανίδης: “Έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα, ο Μπούσης πολυτέλεια για την Ελλάδα”

Ο Ηλίας Πουρσανίδης μίλησε στο podcast του δημοσιογράφου Θέμη Καίσαρη και ήταν άκρως αποκαλυπτικός

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Αναλυτικά όσα είπε ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ

Για το όραμα του για τον ΟΦΗ και η απάντηση στην ερώτηση “ο ΟΦΗ τι θέλει να κάνει”: Η ομάδα ανεβαίνει επίπεδο σε όλα τα επίπεδα, μας έλειπε η αγωνιστική σταθερότητα. Δηλαδή, μια ομάδα που θα διεκδικεί σε κάθε παιχνίδι, με βάση την δυναμική της, όλα τα ματς. Αυτό θέλουμε να πετύχουμε, θεωρώ πως φέτος έχει μπει η βάση για να χτίσουμε μια πολύ καλή ομάδα για τη νέα χρονιά.

Στο τέλος της ημέρας θα κάνει την διαφορά ο τρόπος παιχνιδιού μιας ομάδας. Όταν η ΑΕΚ, πριν από δύο χρόνια, πήρε τον Χατζισαφί τα σχόλια μπορεί να ήταν αρνητικά και τελικά αυτός ο παίκτης, τι έκανε φέτος; Γιατί αποθεώνεται ξαφνικά φέτος; Έμαθε διαφορετικό ποδόσφαιρο; Κάτι άλλαξε και τον ανέδειξε αυτή η ομάδα και αυτός ο προπονητής.

Για μένα είναι τεράστιο θέμα ο προπονητής, αυτήν την στιγμή έχουμε μια μεγάλη προσωπικότητα και έναν πολύ αξιόλογο προπονητή. Ίσως είναι μέσα στο DNA του ΟΦΗ να έχει μάθει να είναι ομάδα του προπονητή, όποιος είχε την προσωπικότητα να το βγάλει, λατρεύτηκε. Είτε αυτός ήταν ο Γκέραρντ, ακόμα και ο Αναστόπουλος λατρεύτηκε κάτω.

Εμείς ουσιαστικά ψάχναμε όλο αυτό το διάστημα την ποδοσφαιρική μας ταυτότητα και σταθερότητα. Υπήρχαν χρονιές που την πρώτη βγήκαμε Ευρώπη, την επόμενη κινδυνεύσαμε και την μεθεπόμενη πάλι παραλίγο να βγούμε. Αυτό κούρασε. Ακόμα και αν όλα γίνονται τέλεια, μπορεί ν’ αποτύχει μια ομάδα.

Έχω τύχει στον Ηρακλή που η ομάδα ήταν απλήρωτη όλο τον χρόνο και στο τέλος βγήκε τρίτη. Το θέμα είναι αν ο προπονητής, που τότε είχαμε τον Σάββα Κωφίδη και υπήρχε ένα δέσιμο.

Για την φιλοσοφία του ΟΦΗ: Στον ΟΦΗ αγαπάμε το ποδόσφαιρο ως άθλημα και για αυτόν τον λόγο δεν θέλουμε με κανένα τρόπο να το λερώνουμε και αυτός είναι ο ΟΦΗ.

Για το φιλικό προς τιμήν του Ευγένιου Γκέραρντ το 2017: Ήταν μια δική μου ιδέα και δεν μπορώ να διανοηθώ πως το έκανα, δίχως να υπάρχει καμία εταιρεία από πίσω, μεταφέρθηκαν 80 ποδοσφαιριστές που θα ήθελαν να παίξουν στον ΟΦΗ και παιδιά του 2004 τα οποία σέβονταν απεριόριστα τον Ευγένιο και μαζέψαμε τρεις γενιές αυτά τα 15 χρόνια.

Ήμασταν μαζί με κάποιους παίκτες που δεν υπήρξαμε ποτέ συμπαίκτες. Όλα αυτά ξεκίνησαν από μια αποτυχία. Εγώ ζούσα στο Ναύπλιο, μια μέρα είμαι σε ένα εστιατόριο και βλέπω στο tablet πως διοργανώνεται ένα παιχνίδι προς τιμήν του Ευγένιου Γκέραρντ, λέω στην γυναίκα μου ότι θα πάω, δίχως να το πω σε κανέναν, θεωρούσα ότι θα με αφήσουν να μπω μέσα, πίστευα ότι θα είναι ένα γεμάτο γήπεδο για να τον αγκαλιάσω.

Μπαίνω στο γήπεδο, δεν υπήρχαν περισσότερα από 100 άτομα, ευτυχώς για εκείνον λόγω της υγείας του δεν ήταν εκεί και όταν γύρισα στο Ναύπλιο, ενώ νωρίτερα είχα πάει στο νοσοκομείο να τον δω μαζί με το Νίκο Παπαδόπουλο, τον αείμνηστο τον Μίλτο τον Ανδρεανίδη και τα καταλάβαινε όλα, μέχρι την τελευταία στιγμή και λέω κάτι πρέπει να κάνω. Ετοιμάζω τότε μια ομάδα στο viber που υπάρχει ακόμα και αυτός ο άνθρωπος μας ένωσε ξανά για έναν λόγο.

Δεν γνωρίζαμε τι θα συνέβαινε, κατέβαινα στο Ηράκλειο μια φορά την εβδομάδα, πήγαινα στην Ελιά, έπαιρνα την ευχή του, του έλεγα τα πάντα και συνέχιζα. Όταν μπήκε στο γήπεδο λύγισαν όλα και εγώ, όπως και όλα τα παιδιά γιατί αυτός ο άνθρωπος δίχως να πει κουβέντα, σήκωσε μόνος του το χέρι του χαιρετώντας τον κόσμο.

Αυτός ο άνθρωπος για ποιον λόγο μας ένωσε, για να γίνει αυτό που έγινε, δεν ξέρει κανείς. Μετά το παιχνίδι είπα στον Γιάννη Σαμαρά “πρέπει να κάνουμε κάτι στην ομάδα”, μου λέει “κάτσε γιατί και ο Γιώργος έχει κάτι στο μυαλό του”. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Στην Ελλάδα δεν ξέρουμε να τιμούμε. Σκεφτόμουν τότε πως αν γίνει ένα φιλικό για τον Τζέραρντ ότι θα ήταν ένα γήπεδο γεμάτο και άλλο ένα απ’ έξω. Το γήπεδο γέμισε, θα ήθελα και άλλον κόσμο.

Ήταν μαγικό και ότι έγινε τότε ήταν μαγικό. Εκτός των άλλων, ήταν κάτι που το θέλαμε και εμείς, το είχαμε ανάγκη. Ήταν δύο αξέχαστες ημέρες και δεν ξέρω πόσες άλλες ομάδες μπορεί να συμβεί αυτό, μακάρι αλλά ο ΟΦΗ έχει κάτι ανεπανάληπτο και δεν υπάρχει παίκτης που να έφυγε και μην το έκανε κλαίγοντας ή να μην θέλει να ξαναγυρίσει.

Για τις απαιτήσεις του κόσμου: Ο κόσμος του ΟΦΗ, από την μια πλευρά, είναι απαιτητικός και λέει κάτσε να δω και θ’ ακολουθήσω. Υπάρχει όμως και μια μερίδα του κόσμου που δεν γνώρισε την παλιά καλή εποχή, ήταν μέσα στην μαύρη εποχή του ΟΦΗ και δεν μπορούν εύκολα να το αντιληφθεί. Του αρέσει αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μην γυρίσει πάλι πίσω στα πέτρινα χρόνια.

Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι αν δει τον Μπούση στον δρόμο να τον ρωτήσει “θα φύγεις;” Δεν τους αδικώ σε καμία αντίδραση τους γιατί μέσα από όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, ουσιαστικά θέλουν τον χρόνο τους.

Τον θέλουμε και εμείς, ενδεχομένως ποτέ σε μια καθημερινότητα δεν γίνονται όλα σωστά, έχουν γίνει και λάθη ενδεχομένως όμως το κίνητρο της ομάδας είναι πάντα καλό και το στίγμα το δίνει εκείνος που ηγείται.

Για τον Μιχάλη Μπούση: Απορώ που αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι φοβερός και σαν επιχειρηματίας, δεν θέλει να πετάξει χρήματα, έχει βάλει ήδη πάρα πολλά πράγματα, εμείς θέλουμε αν μπορεί να βάζει όσο πιο λίγα γίνεται.

Η προσπάθεια του αναγνωρίζεται από όλη την Ελλάδα, τα πρώτα χρόνια όλες οι ομάδες ήθελαν να πετύχει ο ΟΦΗ, αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να φύγει, είναι η εγγύηση της ομάδας για τα επόμενα χρόνια.

Για το επιθετικό παιχνίδι του ΟΦΗ και ότι είναι η έκτη ομάδα στην Ελλάδα στις επιθετικές ενέργειες στο πρωτάθλημα: Ευχόμαστε η επόμενη χρονιά να είναι μια πολύ καλή σεζόν, πέρυσι δεν ξεκινήσαμε καλά και το βρήκαμε στην διάρκεια της.

Έχουμε ένα καλό ρόστερ, έναν πολύ καλό προπονητή, συζυτάμε να φέρουμε καλούς παίκτες και νομίζω πως το χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας είναι η σταθερότητα και η ηρεμία της στην δύσκολη στιγμή. Το δύσκολο είναι αν μετά από δύο σερί ήττες υπάρχουν κλυδωνισμοί και εσωστρέφεια, αν αντέξεις τον κόσμο – γιατί έχουμε πολύ και πιεστικό κόσμο, υπάρχουν οι άνθρωποι για να το αντέξουν.

Τώρα έχουν μπει τα συστατικά μέσα στις τέσσερις γραμμές και όλοι εργαζόμαστε καθημερινά και είμαστε στην κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε το επόμενο βήμα. Στόχος, όπως είχε τεθεί πέρυσι, είναι η εξάδα, θα μου πεις είναι αποτυχημένη η φετινή σεζόν;

Ναι είναι αλλά υπάρχουν οι βάσεις. Όμως υπάρχει ανυπομονησία από τον κόσμο, που λέει θα πάρω και εγώ εισιτήριο διαρκείας, έχει παίξει μεγάλο ρόλο και το ντοκιμαντέρ. Όλα αυτά μέσα και έξω από το γήπεδο είναι σε πολύ καλό επίπεδο.

Για το ντοκιμαντέρ: Δεν έχω δει ακόμα όλα τα επεισόδια, είμαι σαν τους γονείς που περιμένουν παιδί και θέλουν να δουν όταν αυτό γεννηθεί το φύλο τους. Τα παιδιά του συνεργείου έγιναν Κρητικοί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Ασχολήθηκαν με την ιστορία του ΟΦΗ, το Κύπελλο, με την καταστροφή του. Σκεφτήκαμε το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ να το κάνουμε μία προβολή και να μπορούμε να το δείχνουμε στις ακαδημίες μας, σε σχολεία. Ας είναι 3,5 ώρες. Αυτό είναι πραγματικά το ποδόσφαιρο.

Για την ζωή μετά το ποδόσφαιρο και την επικοινωνία με τον Γιάννη Πετράκη: Μετά το ποδόσφαιρο, ο Γιάννης Πετράκης μου είχε πει «όχι αντράκι μου, θα είσαι εκεί, να κάνεις λίγο λίγο την προσπάθειά σου. Καλό είναι να κάνεις λίγα πράγματα, στην καθημερινότητά σου, γιατί υπάρχουν άλλοι που παίρνουν τον χώρο» όταν του είχα πει ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό.

Διαφήμιση
Διαφήμιση