Νίκος Ανδρουλάκης: «Παίζει τα ρέστα του» στην πρώτη κάλπη, υπό τον φόβο της δεύτερης

Η Χαριλάου Τρικούπη έδειξε πως πήρε σοβαρά υπόψη τις εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών: ότι αν δεν γίνει κατορθωτή η συγκρότηση κυβέρνησης μετά την πρώτη κάλπη, της απλής αναλογικής, η πόλωση που θα επικρατήσει στην επόμενη κάλπη, του ενισχυμένου συστήματος, θα πιέσει ασφυκτικά το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.

Αυτή η παραδοχή και ο μεγάλος στόχος να παίξει ρόλο ρυθμιστή στις πολιτικές εξελίξεις βρίσκεται πίσω από την προχθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς:

Με όποιο κόμμα είναι πρώτο

– Επέμεινε στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας από την πρώτη κάλπη, χωρίς να προσδιορίσει με ποιο κόμμα, τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί αντικειμενικά να συνεργαστεί.  Περιόρισε, δηλαδή, το κριτήριο μόνο στο ποιο από τα δύο κόμματα θα βγει πρώτο από την κάλπη.

Ως εκ τούτου, δεν επανέφερε την πάγια θέση του για συμφωνία σε «σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα» μιλώντας, αυτή τη φορά, για πρόγραμμα «προοδευτικού ρεαλισμού». 

Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Θα καλέσω όσους θεωρούν ότι αυτά που λέμε στο πρόγραμμά μας είναι θετικά για την πατρίδα. Το πρόγραμμά μας είναι ένα πρόγραμμα του προοδευτικού ρεαλισμού και μιλά συγκεκριμένα».

– Εμφάνισε ως προϋπόθεση σχηματισμού τέτοιας κυβέρνησης «ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό» για το κόμμα του, δηλαδή να κινείται σαφώς πάνω από 10%. Αλλιώς, όπως είπε, θα προτιμήσει να μείνει στην αντιπολίτευση.

Ο στόχος είναι προφανής: να προσελκύσει ένα τμήμα εξοργισμένων (με τον πρωθυπουργό και το περίφημο «σύστημα Μαξίμου») κεντρώων ψηφοφόρων που δεν επιθυμούν να κινηθούν δεξιότερα της ΝΔ και παραμένουν στον «αντιΣΥΡΙΖΑ» πυρήνα.

Είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Ανδρουλάκης απέκλεισε από συνομιλητή του τον Γιάνη Βαρουφάκη («έπαιξε με τη δραχμή»), ακριβώς επειδή προσπαθεί να απευθυνθεί σ’ αυτό το μεσαίο ακροατήριο.

Ο φόβος της αποστασίας και η επίθεση στον Α. Λοβέρδο

Έδειξε ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα σενάρια που θέλουν ένα τμήμα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρόθυμο να συνδράμει στον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον κ. Μητσοτάκη, εάν το κόμμα τους τον αρνηθεί.

Αυτοί oι βουλευτές (νυν και υποψήφιοι), αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ήταν παραλήπτες του μηνύματος που έστειλε περί αποστασίας, με τη φράση: «Αν ο κ. Μητσοτάκης πέρα από τη μίμηση στις πρακτικές του πατέρα του -με τις γνωστές υποκλοπές της εποχής- τον μιμηθεί και σε άλλα, που η μεταπολίτευση οδήγησε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, να είναι σίγουρος ότι θα αποτύχει παταγωδώς. Παταγωδώς.

Διότι η Ελλάδα είναι στο 2023 και όχι στο 1965».

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Μητσοτάκης είπε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ: «Εχω αποδείξει ότι έχουμε τη δυνατότητα, ως ΝΔ, να εντάσσουμε στελέχη στην κυβέρνησή μας που δεν προέρχονται ιστορικά από τη ΝΔ».

Σ’ αυτό το πλαίσιο αντέδρασαν έντονα οι «κύκλοι» της Χ. Τρικούπη μετά την έμμεση, πλην σαφή, διαφωνία που εξέφρασε ο Ανδρέας Λοβέρδος στην έτερη προϋπόθεση συνεργασίας που έθεσε ο κ. Ανδρουλάκης, να μην είναι δηλαδή πρωθυπουργός ο κ. Μητσοτάκης.

Οι ίδιοι «κύκλοι» μιλούν μάλιστα για κίτρινη κάρτα στον βουλευτή, σε μία προσπάθεια να πετύχουν την πολιτική απομόνωση του σκεπτικού του και όσων συντάσσονται μαζί του.

Πολιτικό πρόσωπο, όχι Μητσοτάκης και Τσίπρας

– Η προϋπόθεση για άλλο πρόσωπο στη θέση του πρωθυπουργού  για να επιτευχθεί κυβέρνηση συνεργασίας -εάν έχουν συμφωνηθεί τα υπόλοιπα.

Η θέση του Νίκου Ανδρουλάκη «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας στη θέση του πρωθυπουργού», είναι παλιά και πολλάκις διατυπωμένη, αν και το προηγούμενο διάστημα είχε ατονήσει η προβολή της.

Γιατί επανήλθε; Διότι, όπως λένε συνεργάτες του, «μετά την τραγωδία των Τεμπών εξανεμίστηκε κάθε ελπίδα του συστήματος Μητσοτάκη για αυτοδυναμία της ΝΔ ή για κυβερνητική σύμπραξη με ένα αδύναμο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και, φυσικά, με τον ίδιον πρωθυπουργό».

Αντίστοιχα, οι μετρήσεις δεν δείχνουν αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι (συμφωνούν ότι) παίζεται η πρωτιά ακόμα και στο νήμα.

Ένα μόνο νέο στοιχείο πρόσθεσε τώρα ο κ. Ανδρουλάκης: ότι «ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι πολιτικό πρόσωπο», δηλαδή όχι τραπεζίτης ή εξωκοινοβουλευτικός παράγοντας.

Δεδομένου ότι ο ίδιος όρος τίθεται και για συζήτηση περί συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ (όχι Τσίπρας πρωθυπουργός), στελέχη της Χ. Τρικούπη έχουν αρχίσει να λανσάρουν ονόματα όπως του Συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος συντάχθηκε με το προοδευτικό μέτωπο στη μεγάλη κόντρα για τις υποκλοπές.

Επειδή όμως ο κ. Αλιβιζάτος είναι συνεργάτης του κ. Ανδρουλάκη, πολύ δύσκολα θα περάσει ως υπερκομματικό πρόσωπο. Πόσο μάλλον που για να γίνει εντός Βουλής πολιτικό πρόσωπο, θα πρέπει να εκλεγεί βουλευτής, πιθανότατα ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Στο εύλογο ερώτημα πώς αποκλείει τον αρχηγό του πρώτου κόμματος από το δικαίωμα να είναι πρωθυπουργός, η απάντηση παραπέμπει στον ρυθμιστικό ρόλο του τρίτου κόμματος.

Το timing  του διαλόγου με τον κ. Μητσοτάκη

Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί επισήμως είναι γιατί ο κ. Ανδρουλάκης επέλεξε να αποκαλύψει προχθές το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης τον είχε πλησιάσει τον Ιούλιο στο Προεδρικό Μέγαρο (σ.σ. στη δεξίωση για την επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας) και του ζήτησε να βοηθήσει ώστε να απομακρύνουν από τη θέση του τον πρόεδρο της Ανεξάρτητης Αρχής Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Κώστα Μενουδάκο. 

Κατά το ρεπορτάζ εκείνων των ημερών, για τη θέση του κ. Μενουδάκου, ο πρωθυπουργός προόριζε το (πρώην) στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Εύη Χριστοφιλοπούλου, αλλά η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε.

Στο εύλογο, συνεπώς, ερώτημα, γιατί ο κ. Ανδρουλάκης δεν είχε αποκαλύψει τόσους μήνες την εν λόγω προσέγγιση που του έκανε ο κ. Μητσοτάκης και γιατί επέλεξε αυτή τη χρονική στιγμή για να το κάνει,  συνεργάτες του απαντούν: «για να καταδείξει την ποιότητα του ανδρός»…

Κι αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα της οξύτατης κόντρα ανάμεσα στη Χ. Τρικούπη και στο σημερινό Μαξίμου…

Μαρίνα Μάνη
euro2day.gr