Κορωνοϊός: Αυξάνεται κατά 60% ο κίνδυνος αυτής της νόσου μετά από λοίμωξη
Τι έδειξε νέα έρευνα
Η λοίμωξη με SARS-CoV-2 μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο διαβήτου τύπου 1 σύμφωνα με έρευνα σε 1,2 εκατομμύρια παιδιά στη Νορβηγία.
Η εθνικής εμβέλειας έρευνα που κάλυψε τα πρώτα δυο χρόνια της πανδημίας διαπίστωσε ότι 0,13% των παιδιών και εφήβων με λοίμωξη Covid-19 διαγνώστηκαν με διαβήτη τύπου 1 ένα μήνα ή περισσότερο μετά την λοίμωξη συγκριτικά με 0,08% των παιδιών χωρίς καταγεγραμένη λοίμωξη – ένας κατά 63% σχετικά αυξημένος κίνδυνος.
Η έρευνα διεξήχθη από τους Hanne Løvdal Gulseth και Δρ German Tapia και τους συνεργάτες τους από το Νορβηγικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας στο Όσλο και παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαικής Εταιρίας για τη Μελέτη του Διαβήτη στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Στο πλαίσιο της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν τα εθνικά ιατρικά αρχεία για να εξεταστούν οι νέες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 1 σε όλους τους νέους κάτω των 18 στην Νορβηγία (πάνω από 1,2 εκατομμύρια άτομα) σε διάστημα δυο ετών, με έναρξη τον Μάρτιο του 2020, συγκρίνοντας όσους νόσησαν με Covid-19 με εκείνους που δεν νόσησαν.
«Η έρευνά μας υποδεικνύει ένα πιθανό συσχετισμό ανάμεσα στην Covid-19 και τα νέα περιστατικά διαβήτη τύπου 1» εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ Hanne Løvdal Gulseth διευθύντρια ερευνών στο Νορβηγικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας. Η ίδια ωστόσο επισημαίνει ότι ο απόλυτος κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 1 αυξήθηκε από 0.08% σε 0.13%, επομένως παραμένει πολύ χαμηλός. Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τους νέους ανθρώπους που νοσούν με Covid-19 όπως επισημαινει η ειδικός, είναι όμως σημαντικό οι γονείς και οι γιατροί να είναι ενήμεροι για τα σημάδια και τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1: συνεχής δίψα, μεγάλη κόπωση και απροσδόκητη απώλεια βάρους αποτελούν χαρακτηριστικά σημάδια.
Υπάρχει από καιρό η υποψία ότι ο διαβήτης τύπου 1 που συνήθως διαγιγνώσκεται σε νεαρές ηλικίες και σχετίζεται με ανεπάρκεια του παγκρέατος να παράξει ινσουλίνη, αποτελεί αποτέλεσμα μιας υπεραντιδραστικής ανοσολογικής απόκρισης πιθανώς λόγω ιογενούς λοίμωξης, συμπεριλαμβανομένων και αναπνευστικών ιών.
Αρκετές πρόσφατες καταγραφές περιστατικών έχουν υποδείξει μια σχέση μεταξύ νέων περιστατικών διαβήτη τύπου 1 και της λοίμωξης SARS-CoV-2 σε ενήλικες. Αλλά τα στοιχεία για τα παιδιά είναι πιο περιορισμένα. Μια πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού κέντρου ελέγχου λοιμώξεων – CDC – διαπίστωσε ότι τα παιδιά είχαν 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με διαβήτη μετά από λοίμωξη από SARS-CoV-2, αλλά η έρευνα δεν έκανε διακρίσεις στους διαφορετικούς τύπους διαβήτη ενώ δεν έλαβε υπόψη και άλλους παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν το σάκχαρο του αίματος όπως προβλήματα υγείας, φάρμακα, παχυσαρκία κλπ.
Στην τρέχουσα έρευνα παρακολουθήθηκαν 1.202.174 παιδιά και έφηβοι από την έναρξη της πανδημίας τον Μάρτιο του 2020 έως την διάγνωση με διαβήτη τύπου 1, την ενηλικίωσή τους ή το τέλος της έρευνας (Μάρτιος 2022).
Οι ερευνητές εξέτασαν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 1 εντός ή μετά από 30 ημέρες με θετική διάγνωση της λοίμωξης SARS-CoV2 με τεστ PCR. Συνέκριναν αυτήν την ομάδα του πληθυσμού με παιδιά και εφήβους του γενικού πληθυσμού χωρίς λοίμωξη Covid-19.
Κατά τη διάρκεια της διετούς περιόδου παρακολούθησης, συνολικά 424.354 παιδιά βρέθηκαν θετικά στον κορωνοϊό και σημειώθηκαν 990 νέα περιστατικά διαβήτη τύπου 1.
Μετά από προσαρμογές με βάση την ηλικία, το φύλο, τη χώρα προέλευσης, τη γεωγραφική περιοχή καθώς και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες η ανάλυση έδειξε ότι τα άτομα που νόσησαν με Covid-19 είχαν 60% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 1 τριάντα μέρες μετά τη λοίμωξη συγκριτικά με όσους είτε δεν είχαν καταγραφεί ως κρούσματα είτε είχαν βρεθεί αρνητικοί στο τεστ PCR.
Αν και οι ακριβείς λόγοι για τον αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 1 σε νεαρά άτομα μετά από λοίμωξη με Covid-19 δεν είναι κατανοητοί σε βάθος οι ερευνητές εικάζουν ότι η επίθεση του SARS-CoV-2 στα β- κύτταρα του παγκρέατος, καθώς και η φλεγμονή που προκαλεί ο ιός και πυροδοτεί μια ήδη υπάρχουσα αυτοανοσία ενδέχεται να παίζουν ρόλο.
Στους περιορισμούς της έρευνας το γεγονός ότι είναι παρατηρητική και δεν αποκαλύπτει σχέση αιτίου – αιτιατού, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να έχουν παίξει ρόλο και άλλοι παράγοντες που δεν έχουν αξιολογηθεί.
