Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ: Προτεραιότητα ένα εθνικό σχέδιο για την άνοια

Τουλάχιστον 206.366 άτομα με άνοια ζουν στην Ελλάδα, αριθμός που προβλέπεται να φτάσει στους 298.617 μέχρι το 2050. Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, το 85% των περισσοτέρων από 55 εκατ. ανθρώπων που ζουν με άνοια παγκοσμίως δεν λαμβάνουν περίθαλψη μετά τη διάγνωση και γι’ αυτό οι ειδικοί ζητούν, μετά τη διάγνωση, να αναγνωριστεί ως ανθρώπινο δικαίωμα η φροντίδα, η θεραπεία και η υποστήριξη των ατόμων αυτών.

H Παγκόσμια Εταιρεία Αλτσχάιμερ (ADI) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νόσου Αλτσχάιμερ και Συναφών Διαταραχών παροτρύνουν τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν προγράμματα περίθαλψης μετά τη διάγνωση, μέσω εθνικού σχεδιασμού για την άνοια.

H «Παγκόσμια Έκθεση Αλτσχάιμερ 2022-Η ζωή μετά τη διάγνωση: Ανεύρεση θεραπείας, φροντίδας και υποστήριξης», που είδε το φως της δημοσιότητας σήμερα Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ, και συνυπογράφεται από την ADI από το Πανεπιστήμιο McGill, επικεντρώνεται στην επείγουσα ανάγκη για σημαντικές βελτιώσεις στις βασικές υπηρεσίες θεραπείας, φροντίδας και υποστήριξης μετά τη διάγνωση για τα 55 εκατομμύρια άτομα που ζουν με άνοια σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και σε σχέδια για την υποστήριξη των 139 εκατομμυρίων ανθρώπων που προβλέπεται να νοσούν μέχρι το 2050.

Ενώ για την άνοια δεν υπάρχει ακόμη μια «θεραπεία» που να τροποποιεί τη νόσο, υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι η κατάλληλη θεραπεία μετά τη διάγνωση, περίθαλψη και υποστήριξη βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής όσων ζουν με τη νόσο, επιτρέποντας σε πολλούς να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

«Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα άτομα με καρκίνο χρειάζονται θεραπεία, οπότε γιατί όταν οι άνθρωποι διαγιγνώσκονται με άνοια συχνά δεν τους προσφέρεται θεραπεία ή περίθαλψη; Επανειλημμένα τους λένε απλώς να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες στη ζωή τους.

Σε συνδυασμό με τη βελτίωση των ποσοστών διάγνωσης, η περίθαλψη μετά τη διάγνωση πρέπει να αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα», αναφέρει η διευθύνουσα σύμβουλος της ADI Πάολα Μπαρμπαρίνο.

Παράλληλα, σημειώνει ότι κατανοεί την πίεση κάτω από την οποία βρίσκονται οι επαγγελματίες υγείας και ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να τους υποστηρίξουν, καθώς ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά τη θεραπεία μετά τη διάγνωση της άνοιας.

«Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κλινικοί γιατροί δεν είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι για την αντιμετώπιση της άνοιας και δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους για να παρέχουν επαρκή περίθαλψη μετά τη διάγνωση σε άτομα που ζουν με άνοια», συνεχίζει η κ. Μπαρμπαρίνο και προσθέτει: «Εναπόκειται στις κυβερνήσεις να προωθήσουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, ώστε να μπορούν οι επαγγελματίες υγείας να παρέχουν την ποιοτική περίθαλψη που χρειάζονται απαραιτήτως οι άνθρωποι που ζουν με άνοια».

Η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Αλτσχάιμερ Μάγδα Τσολάκη, από την πλευρά της, σημειώνει: «Πολλά έχουν γίνει και γίνονται στη χώρα μας για τους ασθενείς με άνοια, αλλά ακόμη δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες όλων των ασθενών και των περιθαλπόντων τους.

Έχουν γίνει κέντρα ημέρας, μονάδες φροντίδας των περιθαλπόντων, μονάδες φροντίδας κατ’ οίκον, οικοτροφεία για τα μεσαία και σοβαρά στάδια και, τέλος, οικοτροφεία για τα τελικά στάδια της νόσου. Επίσης, κατά τη διάρκεια της πανδημίας οργανώθηκαν όλα τα ανωτέρω ως διαδικτυακές υπηρεσίες και καταφέραμε ο ρυθμός εξέλιξης της άνοιας να παραμείνει στα ίδια επίπεδα.

Ωστόσο, το όραμά μας είναι κάθε μεγάλη πόλη να έχει τουλάχιστον μία δομή που θα καλύπτει όλες τις ανάγκες των ασθενών και των οικογενειών τους μετά τη διάγνωση». Η εφαρμογή του εθνικού στρατηγικού σχεδίου για την άνοια ας γίνει προτεραιότητα για τη χώρα μας, συμπληρώνει η κ. Μάγδα Τσολάκη, η οποία από τη δεκαετία του 1990 αγωνίζεται για την υποστήριξη των ασθενών με όλα τα μέσα.

Σημειώνοντας ότι τα Ηνωμένα Έθνη αναγνωρίζουν ήδη την άνοια ως αναπηρία, η ADI και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νόσου Αλτσχάιμερ και Συναφών Διαταραχών προτείνουν, ως πρώτο βήμα, οι κυβερνήσεις να δεσμευτούν στη διαμόρφωση ενός εκπαιδευμένου «οδηγού» που θα καθοδηγεί ένα νεοδιαγνωσμένο άτομο με άνοια, ώστε να μπορεί να δεχτεί σημαντική ιατρική υποστήριξη και τις απαραίτητες υπηρεσίες.