Τσίπρας: Το πραγματικό Μητσοτάκης effect το βλέπουμε στον πληθωρισμό
Kαι την εκτόξευση του κόστους διαβίωσης
Το πραγματικό Μητσοτάκης effect το βλέπουμε στον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση, την εκτόξευση του κόστους διαβίωσης, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας, στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του ΣΕΒ.
«Τρία χρόνια μετά και με οδυνηρό για τη χώρα τρόπο αποδεικνύεται ότι οι συνταγές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία το 2009 δεν είναι ικανές να δώσουν ώθηση, προοπτική και ευημερία στη μεταμνημονιακή αλλά εύθραστη ελληνική οικονομία του 2022», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υποστήριξε ότι απαιτείται άμεση αλλαγή στρατηγικής στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική και ότι «η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή με μια νέα προοδευτική κυβέρνηση που θα ενισχύει την ανάπτυξη, θα προστατεύει την κοινωνική συνοχή, θα εγγυάται την κοινωνική ειρήνη, την ασφάλεια και την προοπτική για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας». Σημείωσε ότι χρειάζεται ένα άμεσο και ριζοσπαστικό σχέδιο «ουσιαστικής ανάσχεσης του κύματος της ακρίβειας που κατατρώει το εισόδημα και γιγαντώνει το παραγωγικό κόστος των επιχειρήσεων».
Ο πρώην πρωθυπουργός αφού επισήμανε ότι είναι γνωστές οι διαφωνίες μεταξύ τους, σχολίασε ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η κριτική του ΣΕΒ επικεντρώθηκε στη φορολογία και στη παρέμβαση του κράτους στην αγορά, ενώ κάποιες φορές ορισμένοι παρέβλεπαν σημαντικές επιτυχίες, όπως είπε: έξοδος από την οκταετή επιτροπεία, ρύθμιση χρέους, επιστροφή στις διεθνείς αγορές χρήματος, επαναφορά της οικονομίας σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά, ”μαξιλάρι” 37 δισ. ως κάλυψη και ανάχωμα για πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους. Σχολίασε ότι πριν από τρία χρόνια ορισμένοι απέδωσαν την αλλαγή της ελληνικής οικονομίας όχι στα παραπάνω αλλά στο «λεγόμενο Μητσοτάκης effect», δηλαδή στο ότι «η ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης που ασπάζεται νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, έλεγαν ότι ήταν αυτή που άμα τη εμφανίσει της, ξαφνικά άλλαξε όλη την εικόνα της ελληνικής οικονομίας». Σχολίασε πως, όμως, αν ισχύει αυτός ο ισχυρισμός, τότε «τίνος το effect είναι αυτό που τροφοδοτεί σήμερα όλες τις αρνητικές πρωτιές στον πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση; Τίνος το effect τροφοδοτεί το ράλι στα spreads που χθες ανέβηκαν κατά 300 μονάδες βάσης;».
Σημείωσε ότι δεν αποτελούν συνταγή επιτυχίας «η επιλεκτική μείωση της φορολογίας για τα μερίσματα και τα κέρδη κάποιων λίγων εταιρειών», η «πλήρης απορρύθμιση» της αγοράς εργασίας και της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, η «δογματική απουσία» του κράτους από τον έλεγχο της αγοράς, η «διατήρηση σε επίπεδα φτώχειας του κατώτατου μισθού προκειμένου να μένει χαμηλό το μισθολογικό κόστος». Υποστήριξε ότι «το πραγματικό effect αυτής της κυβέρνησης» είναι «σήμερα, τρία χρόνια μετά που βιώνουμε τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της ΝΔ», στον πληθωρισμό, στην ενεργειακή κρίση, «στην πρωτοφανή ανασφάλεια που βιώνει η ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, τόσο από την εκτόξευση του κόστους διαβίωσης όσο όμως και εξαιτίας της πρωτοφανούς έντασης με την Τουρκία». Ο κ. Τσίπρας είπε ότι «η επίδραση του κ. Μητσοτάκη στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, δυσχεραίνει τα προβλήματα, πολλαπλασιάζει το βάρος και τις συνέπειες υπαρκτών κρίσεων, δημιουργεί νέες».
Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι με τις στρατηγικές επιλογές της διόγκωσε την ενεργειακή κρίση, ότι είμαστε «πρωταθλητές» στη τιμή του ρεύματος και των καυσίμων, πρώτοι στην ευρωζώνη στον ενεργειακό πληθωρισμό, ότι 39% αυξήθηκαν οι τιμές στα τιμολόγια του ρεύματος στην ευρωζώνη, 61% στην Ελλάδα και πως ο πληθωρισμός επιστρέφει στα επίπεδα που βρισκόταν εδώ και 30 χρόνια, στο 11,3% τον Μάιο.
Από τη μια ευθύνεται, είπε, η αδράνεια της κυβέρνησης που «αγνόησε» τις προειδοποιήσεις όλων, ενώ ακολούθησε «ανερμάτιστη» ενεργειακή στρατηγική. Από την άλλη, τόνισε, βρίσκονται οι «ιδεολογικές εμμονές» τής κυβέρνησης: «Η εμμονή σε χρεοκοπημένες πολιτικές που θέλουν το κράτος να παρακολουθεί ή ακόμη και να υποτάσσεται στις απαιτήσεις των ιδιωτικών συμφερόντων. Η εμμονή να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ, εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Η εμμονή να μπαίνει η χρηματιστηριακή αξία πάνω από τον κοινωνικό ρόλο μιας δημόσιας επιχείρησης κοινής ωφέλειας». Όμως, σημείωσε, όταν το κράτος γίνεται θεατής της παραγωγής, τότε γίνεται και θεατής στην αυθαιρεσία της αγοράς, «κάνοντας, τελικά, πλάτες στην αισχροκέρδεια, ζημιώνοντας το δημόσιο συμφέρον και τελικά εξοβελίζοντας τις υγιείς δυνάμεις της παραγωγής και της αγοράς που θέλουν να παίξουν δίκαια και να ανταγωνιστούν με βάση το παραγόμενο προϊόν ή τις υπηρεσίες τους».
