Ο Κρητικός που συμμετέχει σε παγκόσμιο διαγωνισμό Αρχιτεκτονικής
Ο Στέλιος Κρομμυδάκης, Αρχιτέκτονας πλέον, έχει βραβευθεί ως ο φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με την καλύτερη διπλωματική εργασία κατά το έτος 2014.
Συμμετέχει σε έναν Παγκόσμιο Διαγωνισμό Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού, στον οποίο το 20% της βαθμολογίας, προέρχεται από τα likes που θα έχει στο facebook.
Όνομα συμμετοχής: Terra Nullius: inhabiting ”cracked” territories
Σας δίνουμε το link (κλικ εδώ και like!) και όλοι μαζί δίνουμε τα like μας!
Λίγα λόγια για τον διαγωνισμό ISARCH:
To Isarch αποτελεί μια πλατφόρμα που ιδρύθηκε το 2010 από μία μη κερδοσκοπική ομάδα φοιτητών με σκοπό να βοηθήσει τους νέους αρχιτέκτονες στο ξεκίνημα τους με υποτροφίες και συνεργασίες με μεγάλα γραφεία αρχιτεκτονικής.
Βασικός στόχος αποτελεί η ενθάρρυνση των νέων να συμμετάσχουν σε έναν διεθνή διάλογο περί αρχιτεκτονικής μέσα από τις απόψεις, τις σκέψεις και τα οράματα που διατυπώνονται από έργα τους που εκπονήθηκαν στα πλαίσια των πανεπιστημιακών τους σπουδών.
Σύνοψη διπλωματικής: Γάτου Ελένη // Κρομμυδάκης Στυλιανός ( φωτογραφία)
Γή του μηδενός//κατοικώντας “ρηγματωμένες” περιοχές
Terra Nullius//inhabiting “cracked” territories
Οι “ρωγμές” του αστικού ιστού, οι χώροι εκείνοι που απέμειναν από την επέκταση των πόλεων αποτελούν ελευθερους χώρους ικανούς να εμπλουτίσουν τη ζωή της πόλης με νέες αστικές αφηγήσεις, να δημιουργήσουν περάσματα και συναντήσεις ή περισυλλογές και σιωπές. Μία τέτοια περιοχή αποτελεί ο λόφος των Τουρκοβουνίων, κεντρικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής, ο οποίος παρουσιάζει ένα σεληνιακό χαρακτήρα που οφείλεται κυρίως στην άναρχη λατόμευση και τη διαχρονική έλλειψη ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
Στόχος της παρούσας διπλωματικής είναι να εντείνουμε τα στοιχεία ενός τέτοιου “μηδενικού τόπου”. Ο τόπος προσεγγίζεται με όρους βιωματικούς αποσκοπώντας στη μετατροπή του σε ένα χώρο ενεργό, ικανό να πυροδοτήσει γεγονότα, ενθαρρύνοντας τη συνεύρεση ετερόκλητων κοινωνικών ομάδων και την ιδιοποίηση του χώρου από τον επισκέπτη.
Μέσω μιας καθαρά πειραματικής διαδικασίας σχεδιασμού γίνεται προσπάθεια να διερευνηθεί πώς η αρχιτεκτονική που τροφοδοτείται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου τόπου δύναται να ενισχύσει τη χωρική εμπειρία. Το τοπίο αντιμετωπίζεται ως μία πληγή στην επιδερμίδα του εδάφους, λόγω της ίδιας της μορφολογίας του και του τρόπου με τον οποίο αυτή διαμορφώθηκε. Η χωρική ποιότητα και το αισθημα που προκαλει το ρηγματωμένο έδαφος μεταφράζετε σε ένα σύνολο μορφών που επιχειρούν να εντείνουν τη βιωση του πληγωμένου τόπου από τον επισκέπτη. Ο χώρος και κατ΄ επέκταση το κτίριο δεν εκλαμβάνεται ως αυτοσκοπός αλλά ως διαμεσολαβητικό αντικείμενο το οποίο σύμφωνα με τον Heidegger συμβάλλει στο να ορίσουμε και να διαρθρώσουμε τη σχέση μας με τους άλλους, με τη φύση και τον εαυτό μας.
Η πρόταση διαμορφώνεται ως μία πορεία ξενάγησης στο τοπίο πάνω στην οποία εντοπίζονται 5 στάσεις, χώροι βιωματικής εμπειρίας αλλά και κοινωνικής συνάντησης. Τα κελύφη αυτά αγκαλίαζουν τους γυμνούς βράχους προσπαθώντας να δημιουργήσουν σημειολογικά ένα είδος επούλωσης των τραυμάτων του εδάφους αλλά και να αποκαταστήσουν πρακτικά τη συνέχεια του χώρου όχι με την πόλη αλλα με αυτόν που κατοικεί.
zarpa.gr
