Κάνουν Πάσχα οι έλληνες καθολικοί;

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Η ελληνική Καθολική Εκκλησία, προς τιμήν της, έχει αποφασίσει κάθε χρόνο να γιορτάζει το Πάσχα όχι την Κυριακή που το γιορτάζουν στη Ρώμη, αλλά μαζί με τους έλληνες ορθόδοξους. Πουθενά όμως ο ορθόδοξος έλληνας δεν θα μάθει πως δίπλα του υπάρχουν και έλληνες καθολικοί που τιμούν το ίδιο Θείο Δράμα και γιορτάζουν την ίδια Ανάσταση. Οι έλληνες καθολικοί, ίσως πάνω από το 3% των Ελλήνων πολιτών, δεν υπάρχουν. Στην Ελλάδα της «επικρατούσας» θρησκείας οι άνθρωποι που πιστεύουν σε μειοψηφικά θρησκευτικά δόγματα, αν και ζουν δίπλα μας, τους αγνοούμε «καθολικώς». Οι εκδηλώσεις λατρείας τους θεωρούνται μάλιστα προκλητικές.

Κάπου στο μακρινό 2000 οι έλληνες καθολικοί έκαναν μια λειτουργία στον βράχο του Αρείου Πάγου. Σε ρεπορτάζ (Ελεύθερος Τύπος, 12-11-2000) με τίτλο «Η πρόκληση των Ρωμαιοκαθολικών στον Άρειο Πάγο» o μακαρίτης τότε εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Ι. Χατζηφώτης διερρήγνυε τα ιμάτια του υποστηρίζοντας πως «η Αθήνα έχει Εκκλησία κι αυτή είναι η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή». Συνεπώς όλοι οι υπόλοιποι να λειτουργούν στις κατακόμβες; Και όλα αυτά στον βράχο της Δημοκρατίας εκεί όπου οι «ειδωλολάτρες» εθνικοί έδωσαν βήμα στον Απόστολο Παύλο για να αναπτύξει τις απόψεις του για μια νέα τότε θρησκεία.

Φυσικά το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους έλληνες καθολικούς. Αφορά μια κοινωνία που ενώ ορθώς υποστηρίζει πως οι διεθνείς συνθήκες όπως αυτή της Λωζάννης πρέπει να τηρούνται, κάνει τα στραβά μάτια στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κυρίως ξεχνά μια βασική αρχή της νεωτερικότητας, όπως είναι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του ζώντος σε συλλογικότητες ελεύθερου και ανεξάρτητου ατόμου. Η σχετική αναφορά του κ. Δένδια στη μουσουλμανική μειονότητα σκόρπισε ρίγη ενθουσιασμού και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ρωμαλέα απάντηση όλου του ελληνισμού». Αυτοί ξέχασαν ότι παράλληλα με τις διακρατικές Συνθήκες υπάρχει και ο Διαφωτισμός του ατομικού αυτοπροσδιορισμού. Ό,τι ακριβώς οι ίδιοι θεωρούν αυτονόητο για τους έλληνες μειονοτικούς στην Αλβανία και αλλαχού.

Επίσης είμαστε μια κοινωνία στην οποία κυριαρχεί ένας απαίδευτος «φιλελευθερισμός», ο οποίος ειρωνεύεται βασικές αξίες όσων πιστεύουν, με ερωτήματα όπως γιατί θυσιάστηκε  ο Χριστός αφού μπορούσε να μας σώσει χωρίς να σταυρωθεί, πως πεθαίνει ένας αθάνατος, πρέπει να πεθάνω για να νικήσω τον θάνατο και άλλες παρόμοιες ανοησίες που λανσάρονται σαν απαύγασμα υψηλού ορθολογισμού. Και είναι ανοησίες γιατί κανείς δεν μπορεί ορθολογικά να αρνηθεί πώς για πολλούς η Ανάσταση αποτελεί μεταφυσική απάντηση στο τι υπάρχει μετά τον θάνατο, μια «πολυσήμαντη νίκη πάνω στον θάνατο» κατά τον σεπτό Αναστάσιο  Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας (ΤΑ ΝΕΑ, 29-04-2021).

Είμαστε μια κοινωνία κουλτούρας μη ανοχής και σεβασμού σ’ όποιο «κοστούμι» δεν ταιριάζει στο έθνος, στην επικρατούσα θρησκεία, στον «φιλελευθερισμό». Μια κοινωνία, η οποία δεν θέλει να κοιτάξει τον πλουραλιστικό της εαυτό στον καθρέπτη της πραγματικότητας. Μια κοινωνία που ακόμη φοβάται ένα «κρατίδιο» χωρίς «γλώσσα».
ΥΓ. Θέλω να πιστεύω πως η πολύ αξιόλογη Πρόεδρος που έχουμε, θα βάλει στο Πρόγραμμά της το επόμενο Πάσχα να λειτουργηθεί και σ’ ένα ναό Ελλήνων καθολικών.

Γιώργος Σιακαντάρης