Ο Σωκράτης Βαρδάκης για την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση
«Ο κ. Μητσοτάκης είναι ώρα να ακούσει τις κραυγές της εκπαιδευτικής κοινότητας»
Με αφορμή την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση που πραγματοποιούν σήμερα σύλλογοι εκπαιδευτικών και φοιτητών στο Ηράκλειο, ο Σωκράτης Βαρδάκης, βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είναι δίπλα στην εκπαιδευτική κοινότητα και εκφράζει την αντίθεσή του στους σχεδιασμούς της Κυβέρνησης, όπως αποτυπώνονται στο νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία:
«Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη αποδεικνύει ότι όχι απλά δεν ενδιαφέρεται για τη δημόσια παιδεία, αλλά έχει στόχο τη διάλυση των εκπαιδευτικών δομών και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που τις διέπουν.
Ενώ η κυβέρνηση είχε νομοθετήσει την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα εν μέσω πανδημίας, άνοιξε ξανά τα σχολεία της πρωτοβάθμιας χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς αύξηση του προσωπικού καθαριότητας, ενώ δεν έχει προχωρήσει ακόμα σε διενέργεια μαζικών τεστ και προγραμματισμό του εμβολιασμού των εκπαιδευτικών, που για άλλη μια φορά αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι.
Αντίληψη που επιβεβαιώνεται και από την αύξηση του ωραρίου των νηπιαγωγών, αλλά και τις απολύσεις των εκπαιδευτικών που ανήκουν στις 3μηνες συμβάσεις -στις οποίες προχωράει στα μέσα της σχολικής περιόδου και ενώ υπάρχει άμεση ανάγκη για αποσυμφόρηση των τμημάτων.
Χιλιάδες μαθητές ακόμα δεν διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για την τηλεκπαίδευση, την οποία η Δευτεροβάθμια συνεχίζει και στην οποία η Πρωτοβάθμια ενδεχομένως να χρειαστεί να επιστρέψει, ενώ δεν έχει γίνει αναπροσαρμογή της ύλης ώστε να συμβαδίζει με τα νέα δεδομένα.
Την ίδια στιγμή η κα. Κεραμέως και ο κ. Χρυσοχοΐδης φέρνουν για «διαβούλευση» ένα επαίσχυντο νομοσχέδιο διακρίσεων και αστυνομοκρατίας για τα Α.Ε.Ι., χωρίς να υπολογίζουν τις αντιδράσεις των ακαδημαϊκών, των φοιτητών αλλά και της ίδιας της ΕΛ.ΑΣ.
Ο κ. Μητσοτάκης παρασυρμένος από την αλαζονεία της μιντιακής του παντοδυναμίας, νομίζει ότι μπορεί να κυβερνά αποφασίζοντας και διατάζοντας. Είναι ώρα να ξυπνήσει από τον βαθύ του ύπνο και να ακούσει τις κραυγές αγωνίας της εκπαιδευτικής κοινότητας πριν να είναι πολύ αργά».
