Πώς βιώνουν Κρητικοί του εξωτερικού την παγκόσμια καραντίνα

Παγκόσμια ανησυχία έχει προκαλέσει η επέλαση του κορωνοϊού, που έχει οδηγήσει περίπου 2,5 δις ανθρώπους σε κατάσταση καραντίνας.

Μέσα σε αυτό το τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού, είναι και εκατομμύρια Έλληνες της Διασποράς, οι οποίοι βιώνουν την ίδια αγωνία με τους συμπατριώτες τους στην Ελλάδα, κάνοντας υπομονή από τη μια, αλλά αγωνιώντας από την άλλη για το μέλλον, μετά το πέρας της πανδημίας, που όλοι ευχόμαστε να έρθει σύντομα.

Το cretapost.gr ήρθε σε επαφή και συνομίλησε με Ηρακλειώτες που διαμένουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ζητώντας τους να περιγράψουν τις μέρες… καραντίνας στις χώρες τις οποίες ζουν.

Άδειοι δρόμοι, κόσμος προβληματισμένος, πολίτες μέσα στα σπίτια τους (αλλά και αρκετοί που παραβιάζουν τις οδηγίες), κλειστά σχολεία και επιχειρήσεις. Αυτή είναι η γενική εικόνα παντού…

Το συμπέρασμα που μπορεί να διεξαγάγει κανείς είναι ότι οι συνθήκες, από το Τορόντο του Καναδά, ως την πόλη Monfalcone της Ιταλίας, τη Ζυρίχη στην Ελβετία, τη Βιέννη στην Αυστρία και το Σάντερλαντ της Μ. Βρετανίας είναι ότι οι πολίτες είναι αν μη τι άλλο ανήσυχοι, ελπίζοντας βέβαια ότι η κατάσταση γρήγορα θα επανέλθει στην προ κορωνοϊού πραγματικότητα, αν και όλοι τους, θεωρούν πως η επόμενη μέρα θα είναι επηρεασμένη από τον αόρατο «εχθρό» σε κάθε επίπεδο.

Μάρθα Κούρδογλου-Δημήτρης Αντωνάκης, κάτοικοι Ζυρίχης: «Θα νιώθαμε στην παρούσα φάση πιο ασφαλείς στην Ελλάδα»

«Όταν η Ελλάδα πήρε τα μέτρα για τον κορωνοϊού είχε μόλις μερικές δεκάδες κρούσματα. Αρχικά στην Ελβετία δεν υπήρξε καμία κινητικότητα και ανησυχία. Οι αριθμοί όμως αυξάνονταν και έτσι στις 14 Μαρτίου ελήφθησαν τα πρώτα μέτρα, μια εβδομάδα μετά από την Ελλάδα. Αυτά περιλάμβαναν το κλείσιμο των σχολείων, των εμπορικών καταστημάτων πλην σούπερ μάρκετ και φαρμακείων, καθώς επίσης και το κλείσιμο όλων των Οργανισμών, ενώ οι εταιρείες θα ξεκινούσαν home office. Οι παιδικοί δεν έκλεισαν αρχικά, ώστε να εξυπηρετούνται άνθρωποι που ήταν αδύνατο λόγω δουλειάς να φροντίσουν τα παιδιά τους. Κι εγώ με τον άντρα μου με τη σειρά μας, αποφασίσαμε να μην στείλουμε την κόρη μας στον παιδικό σταθμό», ανέφερε η Μάρθα Κούρδογλου.

Επειδή στην Ελβετία τα καντόνια έχουν αυξημένη αυτονομία, είδαμε διαφορετικά μέτρα να λαμβάνονται σε κάθε ένα από αυτά, ανάλογα βεβαίως του πλήθους των κρουσμάτων. Το Federal Council φαίνεται όμως ότι επέδειξε καθυστερημένα αντανακλαστικά, έχοντας εμπιστοσύνη στο σύστημα υγείας από τη μία και φοβούμενο τον οικονομικό αντίκτυπο, από την άλλη. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που παρατηρούμε πολύ μεγάλο αριθμό κρουσμάτων στην Ελβετία.

Σε ότι αφορά τα σούπερ μάρκετ, μετά την ανακοίνωση των μέτρων, τις πρώτες μέρες επικρατούσε πανικός. Τρόφιμα, καθαριστικά και χαρτιά υγείας εξαφανίζονταν σε χρόνο ρεκόρ. Μετά από μια εβδομάδα και αφού τα κρούσματα είχαν ξεπεράσει τις 7.000, ελήφθησαν λίγο πιο αυστηρά μέτρα και απαγορεύτηκε η συνάθροιση περισσότερων από πέντε ατόμων. Ενώ δόθηκε το ελεύθερο στην αστυνομία να κάνει ελέγχους και κατά την κρίση της να στέλνει κάποια άτομα στο σπίτι τους, αναφέρουν στο cretapost.

Όπως τονίζει το συγκεκριμένο ζευγάρι: «Δεν υπάρχει περιορισμός κυκλοφορίας, υπήρξε από πολύ νωρίς όμως, η σύσταση να αποφεύγονται οι άσκοπες μετακινήσεις. Καθώς παρατηρήθηκε όμως ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων συνέχισαν να πηγαίνουν για περίπατο, απέκλεισαν κλασσικά σημεία περιπάτου της Ζυρίχης για να περιορίσουν το φαινόμενο.

Πλέον τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας στα σούπερ μάρκετ, όμως ακόμα και τώρα λίγα άτομα θα δεις να φορούν μάσκες ή γάντια. Το καλό στην Ελβετία είναι ότι το home office υπήρχε ούτως ή άλλως, οπότε οι εταιρείες και οι Οργανισμοί δουλεύουν αρκετά αποδοτικά. Γνωρίζουμε βέβαια πως υπάρχουν μειώσεις μισθών και ωραρίων στον τουριστικό τομέα και στις πωλήσεις. Επίσης υπάρχει κατανόηση στους γονείς που είναι δύσκολο τώρα να είναι το ίδιο αποδοτικοί».

«Το Ίνστιτούτο το οποίο εργάζομαι επέδειξε μεγάλη σοβαρότητα και υπευθυνότητα στην προστασία του προσωπικού του από πολύ νωρίς με συνεχή ενημέρωση για τον σωστό τρόπο διαχείρισης της κατάστασης. Γι αυτούς που το επιτρέπει η φύση της δουλειάς τους, εργάζονται από το σπίτι, δείχνοντας παράλληλα κατανόηση στους γονείς», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Αντωνάκης, επισημαίνοντας παράλληλα ότι: «Στην γειτονιά που κατοικούμε, υπάρχει σε κοντινή απόσταση ένα εργοστάσιο αρωμάτων, το οποίο διαμοίρασε δωρεάν στους κατοίκους μπουκαλάκια αντισηπτικού, συνεισφέροντας έτσι στην συλλογική προσπάθεια περιορισμού των κρουσμάτων. Αυτό είναι ενδεικτικό».

Αυτό που μπορούμε να πούμε σίγουρα είναι με την στάση που έχουν οι περισσότερες βορειοευρωπαικες χώρες, δεν είμαστε πολύ αισιόδοξοι για το πότε θα επανέλθουμε στην κανονικότητα και θα μπορέσουμε να ξαναδούμε τους δικούς μας ανθρώπους στην Ελλάδα. Δεν έχουμε φόβο για το αν θα νοσήσουμε, αλλά θέλουμε να τελειώνει όλο αυτό σύντομα και ίσως επειδή είμαστε σε συνεχή επαφή με τους Έλληνες και συγκρίνουμε καταστάσεις, είμαστε λίγο πιο αναστατωμένοι από τους υπόλοιπους συμπολίτες μας εδώ και πιστεύουμε ότι ίσως θα νιώθαμε στην παρούσα φάση πιο ασφαλείς στην Ελλάδα».

Σοφία Πανδή, κάτοικος Σάντερλαντ: «Αγωνία για όλους μας και στην Βορειοανατολική Αγγλία

«Εργάζομαι στη Βορειοανατολική Αγγλία και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο του Sunderland και παράλληλα κάνω το διδακτορικό μου. Με αυτή τη πανδημία που γνωρίζουμε όλοι κατά  την άποψη μου τα μέτρα πάρθηκαν αργά. Μπορώ να σας μιλήσω υπεύθυνα για την περιοχή που ζω…

Από την προηγούμενη Παρασκευή όλα τα εμπορικά καταστήματα, pub, εστιατόρια  είναι κλειστά. Μόνο Supermarket και γνώστες αλυσίδες που διαθέτουν φαρμακεία είναι ανοιχτά. Εγώ ζω στο κέντρο που σήμερα είναι μια έρημη πόλη. Άδειοι δρόμοι και πεζοδρόμια. Το μόνο που ακούς είναι ο ήχος  κάποιων ελάχιστων αυτοκινήτων και  μέσων μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία) αλλά και τις σειρήνες από περιπολικά και ασθενοφόρα.

Όμως παρά τα μέτρα ασφαλείας, όταν επισκέφθηκα το σουπερμάρκετ, είδα αρκετούς  συμπολίτες μου και ιδιαίτερα ηλικιωμένους να κυκλοφορούν μέσα σε αυτούς τους χώρους, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και μη τηρώντας τις αποστάσεις.

Επίσης κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι ενώ υπάρχει η δυνατότητα για OnLine delivery στο supermarket, ώστε να αποφύγεις τις μετακινήσεις, η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη, που μέχρι τα τέλη Ιουνίου είναι όλα μπλοκαρισμένα.

Το βράδυ αργά και όταν το παρακολουθείς, μπορεί να ελευθερωθούν κάποιες ώρες… και να είσαι τυχερός να παραγγείλεις.  Δεν σας κρύβω ακόμα ότι εντόπισα αρκετές ελλείψεις σε σουπερμάρκετ. Ελλείψεις υπάρχουν εκτός από αντισηπτικά, σε μάσκες και  γάντια, σε χαρτί υγείας, νερά εμφιαλωμένα, ζυμαρικά, κοτόπουλο, και άλλα βασικά είδη διατροφής.

Είναι μια δύσκολη περίοδος για ολόκληρη την ανθρωπότητα.  Σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν άνθρωποι απείθαρχοι ή επιπόλαιοι που δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που διατρέχουμε.Δεν μπορώ να μην σας εκφράσω την αγωνία μου, ότι επιστρέφοντας από το supermarket, ανησυχώ  για την υγεία μου…

Απογοητεύομαι, όμως και να βλέπω σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι θα γίνουμε ΙΤΑΛΙΑ, ΗΠΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ. Πιστεύω και ελπίζω ότι δεν θα γίνουμε…. Αρκεί να πάρουμε την ατομική ευθύνη που έχει ο καθένας μας για προστασία του διπλανού μας ή την πειθαρχία που θα πρέπει να δείξουμε σε μέτρα που προτείνουν οι επιστήμονες και επιβάλλει το κράτος».

Δημήτρης Ψαρράς, κάτοικος στο Monfalcone (Ιταλία): «Είμαστε ήρεμοι, γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη στην Πολιτεία»

«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είμαστε μέσα εδώ και αρκετές βδομάδες. Μένω στο Monfalcone, μία μικρή πόλη με μονοκατοικίες και κήπο και εκτός το δράμα κάποιων περιοχών το μεγαλύτερο μέρος του Βορρά ζει σέ ένα όνειρο κοινωνικής και οικογενειακής επανένωσης.

Εδώ και δέκα μέρες συζητάνε όλοι πώς αυτό θα μπορούσε να συνεχιστεί με κάποιο τρόπο μετά το πέρας της κρίσης. Είμαστε ήρεμοι, γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη στην Πολιτεία και στην τοπική Αυτοδιοίκηση που εδώ έχει την υγεία και το κοινωνικό κράτος.

Όλα είναι ήρεμα από την πρώτη μέρα. Τα μέτρα εδώ τα ξεκινήσαμε μια βδομάδα πριν το επίσημο ιταλικό κράτος και δεν μας ενοχλούν, γιατί τα πιο πολλά τα εφαρμόζουμε κάθε στιγμή και κάθε χειμώνα.

Δουλεύουμε στον κήπο με τις ώρες όπως όλες οι οικογένειες. Κουτσομπολεύουμε με τούς γείτονες, η ατμόσφαιρα είναι καθαρή από εργοστάσια και βιομηχανίες. Εδώ που μένω οι πολίτες είναι πειθαρχημένοι. Οπότε εκτός του ότι δεν μπορούμε να κάνουμε βόλτες όλα τα άλλα είναι πολύ «ελαφριά» και τα μέτρα δεν έχουν επιδράσει καταλυτικά στην αλλαγή της καθημερινότητας μας.

Όλοι νιώθαμε και νιώθουμε ασφαλείς, γιατί ξέρουμε τί συνέβη, τι συμβαίνει και τί θα συμβεί. Εδώ και δέκα μέρες -επίσημα- συζητούν όλοι, το κράτος, οι φορείς και οι πολίτες για το μετά».

Ελένη Καλατζή, κάτοικος Βιέννης: «Είμαστε φοβισμένοι, αλλά όχι τρομοκρατημένοι»

«Είμαστε φοβισμένοι, αλλά όχι τρομοκρατημένοι. Αυτή είναι η κατάσταση στην Αυστρία, και συγκεκριμένα στη Βιέννη που ζω με την οικογένεια μου από το καλοκαίρι.

Η ζωή όλων έχει φρενάρει ξαφνικά και απότομα, αλλά δεν έχει σταματήσει. Ο κόσμος συνεχίζει να βγαίνει έξω, άλλοι για περπάτημα, άλλοι για ποδήλατο ή πατίνι, άλλοι για να κάνουν τα ψώνια τους στο σούπερμαρκετ (στα οποία χορηγείται μάσκα σε κάθε πελάτη). Ποτέ κατά ομάδες, πάντα ανά δυάδες.

Μάσκα φορούν ελάχιστοι, γάντια σχεδόν κάνεις. Οι παιδικές χαρές είναι κλειστές αλλά οι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν κανονικά, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα οι γονείς που εργάζονται να αφήσουν κάπου τα παιδιά τους.

Μιλώντας με φίλους που μένουν εδώ περίπου μια δεκαετία, καταλήξαμε στο συμπέρασμα: Ότι έχει να κάνει με την πειθαρχία τους ως λαός. Είπαν στους Αυστριακούς να μη συναθροίζονται, να βγαίνουν μόνο αν υπάρχει ανάγκη και αυτό έγινε. Τις προάλλες βγήκα με τον άντρα μου και το παιδάκι μας μια βόλτα για περπάτημα. Είδαμε έναν γείτονα από την απέναντι πολυκατοικία να βγαίνει βόλτα με το νεογέννητο μωρό τους στο καρότσι. Μας χαμογέλασε και μας είπε καλημέρα. Ίσως σε ανθρώπινο επίπεδο μείνει και κάτι τέτοιο από όλη αυτή την ιστορία. Ίσως οι Αυστριακοί γίνουν πιο χαμογελαστοί»!

Σταύρος Λαδόπουλος, κάτοικος Τορόντο: «Ονειρευόμαστε πότε θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα»

«Και στις 10 επαρχίες του Καναδά έχει κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης και οι κάτοικοι έχουν διαταχθεί να παραμείνουν στα σπίτια του.

Αρχικά υπήρξε ένας μικρός… πανικός, με τους πολίτες να τρέχουν να αδειάσουν τα ράφια του σούπερ μάρκετ. Αν και καθυστερήσαμε λίγο να συνειδητοποιήσουμε την σοβαρότητα της κατάστασης, πολίτες και κράτος ανταποκρίθηκαν στα εισερχόμενα νέα από άλλες χώρες και αρχίσαμε όλοι μαζί να λαμβάνουμε τα μέτρα μας κατά της παγκόσμιας κατάρας.

Μένουμε όλοι σπίτια μας, δεν πάμε πουθενά εκτός και αν είναι απόλυτη ανάγκη. Στα σούπερ μάρκετ, σαν γνήσιοι ακόλουθοι του «τρέντινγκ», τρέξανε όλοι και καθάρισαν τα ράφια από χαρτί υγείας, κάθε λογής ρύζι, φάρμακα και αντισηπτικά. Μετά ξεμείναμε και από σαπούνια. Σταδιακά βέβαια, ομαλοποιήθηκε η κατάσταση, και τώρα υπάρχουν απ’ όλα. Με περιορισμό ανά καταναλωτή. Το ιατρικό σύστημα κρατάει γερά. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό φροντίζουν πρώτα την δική τους υγεία και μετά των άλλων. Όπως και στο αεροπλάνο, πρέπει να βάλει η μάνα τη μάσκα οξυγόνου πρώτη και του παιδιού μετά.

Τα νοσοκομεία δεν κάνουν τεστ, ούτε δέχονται ασθενείς που δεν έχουν ανάγκη νοσηλείας. Το μήνυμα είναι απλό – «μείνετε σπίτι, μακριά από άλλους». Εάν χρειαστεί, υπάρχουν εξωτερικά προκάτ κτίρια για τεστ. Δεν αφήνουν τον κορωνοϊό να ζευγαρώσει με την κοινή γρίπη. Όλοι μαζί κοιτάμε τα στατιστικά και δίπλα τα ημερολόγια. Ονειρευόμαστε την ημέρα που θα μας ανακοινώσει κάποιος ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας, με αυξημένη φυσικά την ευγνωμοσύνη προς την ζωή και τις πραγματικές αξίες».