ΟΦΗ: Η ομιλήτικη Ιδέα έγινε ξανά όραμα

Το ημερολόγιο γράφει 22 Μαΐου 2019. Το ρολόι προσεγγίζει το 95ο λεπτό. Με το σκορ στο 2-2, ο Αντίλ Ναμπί στήνει τη μπάλα σε ένα σημείο που κανείς δεν προσδοκά το απευθείας γκολ. Ο Βρετανός παίρνει φόρα και στο εκτόπισμα του βασίζει ένα ολόκληρο νησί στα πόδια του.

Είναι ένας τελικός χωρίς χειροπιαστό τρόπαιο. Είναι μια μάχη «επιβίωσης» και όλοι όσοι βρίσκονται στο «Γεντί Κουλέ» παρακολουθούν με «κομμένη» την ανάσα. Αν η μπάλα πάει στα δίχτυα, ο ΟΦΗ γλιτώνει το «ναυάγιο» του υποβιβασμού και σαλπάρει σε νηνεμία από την επόμενη κιόλας μέρα.

Αν όμως δεν αλλάξει κάτι, το μέλλον των Ομιλητών προμηνύεται ομιχλώδες. Ο Ναμπί, λοιπόν, εκτελεί, η μπάλα αρχίζει το σύντομο ταξίδι της που μοιάζει με αιώνα και στα μάτια των φιλάθλων του ΟΦΗ περνά από μπροστά όλη η ζωντανή ιστορία του συλλόγου…

Το φθινόπωρο του 1925, ένα πάθος, μια κοινή παρόρμηση κοινωνικής φύσης, ωθούσε δεκάδες Κρήτες αθλητές να ενώσουν την «σπίθα» τους κάτω από την ίδια σκέπη.

Στο πλαίσιο ενός Ομίλου, που θα λειτουργούσε ως όχημα ανάπτυξης του νησιού, ανταπόκρισης των αναγκών τους και των αξιών που πρέσβευαν, μετά και την ολική αναδιαμόρφωση του πληθυσμού από την εγκατάσταση των Ελλήνων Μικρασιατών προσφύγων και την αποχώρηση των μουσουλμανικών καταλοίπων.

Πώς όμως μπορεί να αποκωδικοποιήσει κανείς την δυναμική που συντηρεί ένας σύλλογος; Έγκειται στην επήρεια της ομαλότητας και της εύρυθμης λειτουργίας; Ή μήπως στην διαχείριση των στιγμών που τον έφεραν κοντά στην καταστροφή;

Διότι ο ΟΦΗ, την τελευταία δεκαετία πέρασε από ουκ ολίγες πάνδεινες δοκιμασίες, τεστάροντας την αντοχή του στα σκαμπανεβάσματα.

Χρειάστηκε να βιώσει το οικονομικό πρόβλημα, να υποβιβασθεί σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από 47 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας ανάμεσα στους καλύτερους. Κλήθηκε να υπάρξει χωρίς οργανωμένο πλάνο, στηριζόμενος σε εγχειρήματα αμφίβολης ποιότητας και προοπτικής.

Και εξαιτίας της έλλειψης ασφάλειας, το κύρος του κλονίστηκε, όταν μπλέχτηκε άθελα του σε σενάριο στημένου αγώνα, μια υπόθεση που παραλίγο να «τινάξει» στον αέρα την ομιλήτικη Ιδέα. Αφού ξεπέρασε κι αυτόν τον σκόπελο χωρίς τίμημα, η έξοδος από το τούνελ κρεμόταν από την κλωστή του Βρετανού μέσου.

Με το 3-2 στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης κόντρα στον Πλατανιά, ο ΟΦΗ εξσαφάλισε την παραμονή του στην Superleague και πέρασε ξανά στις επίγειες «ράγες».

Η λύτρωση ήταν ανεπανάληπτη, για τους παίκτες που πέτυχαν αυτόν τον άθλο, για τον κόσμο που άρχισε να ξαναπιστεύει στα «happy endings» αλλά και για τα πρόσωπα που μερικούς μήνες πριν είχαν γίνει η «ασπίδα» που έλειπε επί δεκαετίες από τον σύλλογο.

Με την αγωνιστική περίοδο να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη καθώς οδηγούμαστε στα μισά, υπάρχουν πολλοί λόγοι που το εγχείρημα του φετινού- και μελλοντικού- ΟΦΗ εντυπωσιάζει, γεμίζοντας αισιοδοξία. Το πιο προφανές, η επάρκεια του αγωνιστικού σκέλους, το οποίο με φρέσκες ιδέες και σεβασμό στο κοινό του, παραδίδει μαθήματα «ευρωπαϊκής λογικής» στο παρωχημένο εγχώριο προϊόν.

Θα έλεγε κανείς ότι αυτό πιστώνεται στους εντός γηπέδου και προπονητικού κέντρου πρωταγωνιστές. Και θα είχε δίκιο. Η κορυφή του παγόβουνου όμως προεξέχει ως συνέχεια, της «υγείας» και της κανονικότητας που επικρατεί σε θεσμικό και οργανωτικό επίπεδο.

Η φιλοσοφία του νέου ΟΦΗ είναι ίδια, στα γραφεία των αποφάσεων και στο χορτάρι. Αυτό δείχνει να γεμίζει περισσότερο από καθετί τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι διακρίνουν την πρόθεση της να μεγαλώσει ομαλά, χωρίς «τριγμούς».

Η αναγνώριση καθολική. Από τον απλό φίλαθλο κόσμο, ως και τους παλιούς «υπηρέτες» του κρητικού συλλόγου, όλοι βλέπουν τα σημάδια της ορθολογικής ανάπτυξης, έννοιας ξεχασμένης όταν μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρο.

«Ο ΟΦΗ φέτος αποπνέει υγεία, όταν υπάρχει μια διοίκηση σωστή και είναι όλα πληρωμένα τότε μπορεί να γίνουν σωστά τα πράγματα για μια ομάδα. Ο ΟΦΗ είναι παράδειγμα για το τι πρέπει να γίνει στο ποδόσφαιρο.

Να υπάρχει ένας επιχειρηματίας και άνθρωποι που ξέρουν από ποδόσφαιρο σε καίρια πόστα», δήλωσε ένας από τους παραπάνω, ο παλαίμαχος άσος της ομάδας, Πέτρος Μαρινάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Metropolis 95,5».

Εκείνο που όμως δεν γράφεται αλλά διαμοιράζεται στον νου των σκεπτόμενων φιλάθλων είναι οι τακτικές που (δεν) χρησιμοποιεί ο νέος ΟΦΗ στο επικοινωνιακό κομμάτι. Μπροστά στο πολεμικό κλίμα των ανακοινώσεων επί ανακοινώσεων που ακολουθεί η πλειονότητα των ελληνικών ομάδων, από το πιο μεμπτό ως το πιο ανούσιο ζήτημα, η «ασπρόμαυρη» φόρμουλα προτάσσει την αποχή της.

Ουδείς μπορεί να της προσάψει την οποιαδήποτε ανάμειξη στο θέατρο του παραλόγου που στήνουν ενίοτε οι διοικήσεις των ομάδων, την ώρα που ο ΟΦΗ εκούσια παραμένει αμέτοχος, δουλεύοντας αποκλειστικά και μόνο το επόμενο βήμα της δικής του εξέλιξης, χωρίς πισωγυρίσματα.

Αυτό το στοιχείο είναι που κρατάει την ομόνοια και την «γροθιά» σφιγμένη στις τάξεις του συλλόγου και δείχνει τα μελήματα των νέων διοικούντων.

Δύο οικογένειες που συνδέονται στο ίδιο γενεαλογικό δένδρο, αυτές των Μπούση και Παλύβου, έχουν θέσει, χωρίς να χρειαστεί να επιβάλλουν, τους δικούς τους όρους.

Ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που ακτινοβολούν τεχνογνωσία, εκτίμηση και αναγνωρισιμότητα από το ελληνικό κοινό, όπως οι… Σαμαράδες, ο Πουρσανίδης, ακόμα και εκείνοι που εμπίπτουν στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, όπως ο Σάββας Κωφίδης και ο πρώτος προπονητής, αρχιτέκτονας της 4ης ομάδας στο βαθμολογικό πίνακα, Γιώργος Σίμος.

Όλοι μαζί, μα και ο καθένας ξεχωριστά, υπηρετούν με μεθοδικότητα το πλάνο που τους ανατέθηκε όταν «ζυμώθηκε» η συνεργασία τους και από κοινού μεταμορφώνουν την ιδέα του Ομίλου, ξανά, σε ένα μεγαλόπνοο όραμα. Τα αποτελέσματα έχουν προκύψει πολύ πιο σύντομα από ότι προέβλεπε το αρχικό χρονοδιάγραμμα.

Κι αν δεν έχουν να κάνουν με τους συγκεκριμένους στόχους που έθεσαν στους επιμέρους τομείς, αυτό το οποίο με σιγουριά έχουν ήδη πετύχει είναι να «μπολιάσουν» στον κόσμο τους, με όλους τους τρόπους, ότι αυτό που έρχεται είναι πράγματι κάτι μεγάλο.

Και μαζί του, θα γιγαντωθεί πιθανώς το «status», το πρεστίζ του συλλόγου που ονομάζεται ΟΦΗ, με την ελπίδα να ξεπεράσει όλα τα αντίστοιχα υψηλά ορόσημα της ιστορίας του.