HomeHL-SportsΟΦΗ – Ξάνθη: Δύο αντίθετοι… κόσμοι

ΟΦΗ – Ξάνθη: Δύο αντίθετοι… κόσμοι

Η Ξάνθη της βόρειας Άκρης κόντρα στον ΟΦΗ του νότιου Νησιού - Δύο εντελώς διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης με μοναδική σύνδεση την απροσδόκητη επιτυχία - Tο προφίλ των δύο ευχάριστων εκπλήξεων της Superleague 1 ενόψει της μεταξύ τους «μονομαχίας»

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Το στοίχημα στα καλύτερα του!

Η πιο υπέροχη έκπληξη στη ζωή είναι να ανακαλύπτεις ξαφνικά την ίδια σου την αξία. Το είπε πρώτος ο Μάξουελ Μαλτζ, το εφαρμόζουν στην πράξη φέτος ΟΦΗ και Ξάνθη, οι δύο ομάδες οι οποίες αιφνιδίασαν κάθε λογής κριτή που προδιατέθηκε για μία ανιαρή, προδιαγεγραμμένη «κούρσα» στη φετινή Superleague, δίχως νέους, ανατέλλοντες πρωταγωνιστές.

Κι όμως, ύστερα από επτά αγωνιστικές, τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στο πρώτο… υπερηχογράφημα του ελληνικού πρωταθλήματος δεν τον προκαλούν οι «ισχυροί», αλλά δύο μεσαίοι που ντύθηκαν… μεγάλοι με πιστότητα που τρομάζει.

Δεδομένα, κάθε χρόνο προκύπτουν ομάδες-αυτό που λέμε- «ευχάριστες εκπλήξεις», όμως φέτος η ουσία δεν είναι στο «ποιος;», αλλά στο «πώς».

Ακρίτες και Κρητικοί φιγουράρουν αμφότεροι στην πρώτη πεντάδα του βαθμολογικού πίνακα, 3οι και 5οι, με 15 και 13 βαθμούς αντίστοιχα, και το σημείο κλειδί στην ανάλυση του φαινομένου τους είναι ότι έχουν χτίσει την αρχή της επιτυχίας τους πάνω σε εντελώς διαφορετικές βάσεις.

Από τη μία η Ξάνθη του Κίκο Ραμίρεθ, μπαίνοντας σε mode γενναίας εκκαθάρισης το καλοκαίρι, επανεφευρέθηκε με καινούρια υλικά και υπό τις οδηγίες του Ισπανού βρίσκει ταυτότητα μετά από χρόνια.

Στην άλλη πλευρά, ο ΟΦΗ με αρχιτέκτονα τον Γιώργο Σίμο ο οποίος δείχνει να έχει όλα τα φόντα για να πάει ένα βήμα μπροστά την ελληνική σχολή προπονητών, έχει αποκτήσει στόφα «αφεντικού» στην κατηγορία, με κυριαρχικό ποδόσφαιρο, διακριτούς ρόλους και θέαμα άξιο προσοχής από κάθε φίλαθλο των ελληνικών γηπέδων.

Σε πρώτο επίπεδο σύγκρισης, μοιάζουν με δύο πόλους ολότελα αντίθετους. Βόρειος και Νότιος, γεωγραφικά μα, προπαντός, αγωνιστικά. Κοινή συνισταμένη των δύο εγχειρημάτων; Τα αποτελέσματα. Αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι υπάρχει παραπάνω από ένας δρόμος που μπορεί να οδηγήσει ομάδες με επταψήφιο αριθμό αξίας μπάτζετ από το σκότος της μετριότητας στο φως της προόδου και της διάκρισης.

Κάτι για το οποίο είχαμε πειστεί ότι είναι ανέφικτο και σε καμία των περιπτώσεων διπλά εφαρμόσιμο. Πώς, όμως, το «κάνουν» οι δυο τους, δύο μήνες τώρα, και μερικές ώρες πριν να διασταυρώσουν τα «ξίφη» τους στο «Γεντί Κουλέ» (26/10, 17:15) με απόλυτο κίνητρο την επιβολή του ξεχωριστού «μοντέλου» που λανσάρει έκαστος;

Αριθμοί επιθετικής «μηχανής»

Ομάδα που σκοράρει, πασάρει, δημιουργεί, τρέχει και δεν επαναπαύεται, χωρίς να παρουσιάζει παράλληλα σημάδια αφέλειας, είναι μάλλον τα στοιχεία που σκιαγραφούν κάθε επίδοξο πρωταθλητή της Superleague 1. Μακριά από βλέψεις και φιλοδοξίες, η στόχευση που παρουσιάζει ο φετινός ΟΦΗ, η ευχέρεια αυτοελέγχου και διαχείρισης του φρενήρη ρυθμού που επιβάλλει και ο εντυπωσιακός βαθμός που παίρνει στην τακτική υπηρέτηση του πλάνου που έχει σχεδιάσει ο Γιώργος Σίμος παραπέμπουν σε αρετές ομάδας κυριαρχίας. Και όλα αυτά αποτυπώνονται και στις στατιστικές κατηγορίες.

Με διαφορά η πιο συνεπής ομάδα στις απειλές της, ο ΟΦΗ ήταν πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό πρώτος σε γκολ και τελικές σε όλο το πρωτάθλημα και πλέον έπεσε απλά… δεύτερος. Το κοντέρ γράφει 15 γκολ, ένα λιγότερο από τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, οι Κρητικοί κάνουν επιθετική θραύση, όντας η πρώτη ομάδα σε τελικές, με επτά δοκάρια και συνολικά 103 καταγεγραμμένες προσπάθειες, την ώρα που η ΑΕΚ ακολουθεί με 87!

Ταυτόχρονα, η αρμονία του «ασπρόμαυρου» συνόλου και οι τρομεροί για την εποχή επιθετικοί δείκτες του δεν θα μπορούσαν να είναι ίδιοι χωρίς ομαδικότητα και αυτοματισμούς. Και σε αυτό το κομμάτι οι Ομιλήτες παίρνουν άριστα, με 11 ασίστ όσες και ο Ολυμπιακός, επίδοση που κατατάσσουν την ομάδα του Ηρακλείου στη δεύτερη θέση πίσω από τον «δικέφαλο του Βορρά». Μετατοπίζοντας όμως τον άξονα μελέτης καθαρά από τις τελικές πάσες, το συνολικό passing game του ΟΦΗ είναι επίσης το τέταρτο πιο λειτουργικό και δραστήριο στο πρωτάθλημα, με 361 στον αριθμό, την ώρα που η προσεχής αντίπαλος Ξάνθη έχει λιγότερες από 200 (198).

Το ακριτικό «less is more»

Κι όμως, με… πατημένο το γκάζι ο ΟΦΗ βλέπει την πλάτη στην βαθμολογία προς το παρόν, πίσω από την ελεγχόμενη αμυντική οδήγηση της Ξάνθης. Το σύνολο του Κίκο Ραμίρεθ χωρίς να είναι φοβικό ή να αρέσκεται σε γνήσιο κατενάτσιο, παραδίδει σεμιναριακού επιπέδου μαθήματα περί αποτελεσματικότητας και επιθετικής επάρκειας. Κοινώς, με λίγα καταφέρνει πολλά, εξαιρετικά περισσότερα, ωστόσο,  από όσα θα πρόσταζε η δύστοκη μέση ελληνική ομάδα και ο πιο αισιόδοξος φίλος του ίδιου του συλλόγου.

Σε υποδιπλάσιες τελικές από τον ΟΦΗ, υπολείπεται μόλις πέντε τερμάτων, 10 έναντι 15. Η Ξάνθη είναι η μόνη ομάδα με πάνω από 20% ποσοστό ευστοχίας στις ευκαιρίες της (21% συγκεκριμένα, ήτοι τουλάχιστον ένα γκολ ανά πέντε τελικές).

Πριν το «άκαρπο» ματς κόντρα στον Άρη (0-1), το ποσοστό της έφτανε το 25,6%, πετύχαινε γκολ σαν να πρόκειται για ομάδα μπάσκετ που σουτάρει τρίποντα, με 1/4 να καταλήγουν στα δίχτυα και σε συνάρτηση με τα στάνταρ των υπολοίπων ομάδων, ό,τι πήγαινε μέσα, «έγραφε». Φυσικά, όλα αυτά την ώρα που ο ΠΑΟΚ του εξαπλάσιου μπάτζετ βρίσκεται στο 19%.

Αντίθετοι πόλοι, ανάλογο «υψόμετρο»

Στο υπομονετικό build-up play του ΟΦΗ, η Ξάνθη προτάσσει την τέχνη της μετάβασης, του transition παιχνιδιού. Οι μεν υπνωτίζουν τον αντίπαλο τους, οι δε τον «χτυπάνε» όσο κοιμάται. Κι όσο ετερώνυμοι πόλοι δείχνουν στην πλήρη τους επιφάνεια, οι δύο ομάδες έλκονται σε αρκετά κοινά σημεία στο παιχνίδι τους.

Ένα από αυτά είναι η ιδανική κατάληξη στις μεταβιβάσεις που δοκιμάζουν. Αμφότερες φιγουράρουν στην πρώτη πεντάδα των εύστοχων γεμισμάτων (2ος ο ΟΦΗ, 5η η Ξάνθη), με επιτυχία που προσεγγίζει ή ξεπερνά το 1/3, ακόμα κι αν η τάση των Κρητών είναι πολύ πιο υψηλή σε σύγκριση με τους Ακρίτες που είναι η ομάδα με τα λιγότερα συνολικά γεμίσματα στο πρωτάθλημα (80). Αλλά, είπαμε, τέτοιες αντιθέσεις συνιστούν ένα δίπολο σαν κι αυτό.

Επίσης, ο καθρέφτης της από κοινού επιτυχημένης πορείας για τις δύο ομάδες φυσιολογικά απεικονίζει βασικές αξίες που υποθηκεύουν την σταθερότητα. Είτε στο γρήγορο τέμπο των παικτών του Σίμου, είτε στο πιο ήπιο της αρμάδας του Ραμίρεθ, τα λάθη δεν ανέρχονται σε υπερβολικό νούμερο και είναι αξιοσημείωτο ότι και οι δύο ομάδες βρίσκονται από τη μέση και κάτω στον εν λόγω πίνακα (7η η Ξάνθη, 9ος ο ΟΦΗ).

Συνεπώς, ΟΦΗ και Ξάνθη μπορεί να διαφέρουν ριζικά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ακολουθούν ίδιες ρουτίνες παρά τα αντίθετα στυλ που υπηρετούν. Ενίοτε, μάλιστα, ο ένας μπλέκει στα χωράφια του άλλου.

Για παράδειγμα, η Ξάνθη είναι μεν η ομάδα που στηρίζεται στο παιχνίδι αντίδρασης, κλέβοντας μπάλες για να ανοίξει το εύρος της στις αντεπιθέσεις, όντας 4η στον πίνακα με τα κλεψίματα, όμως αυτό δεν αναιρεί την δεξιότητα της ομάδας του Σίμου όχι μόνο να αντιμετωπίζει στα ίσα τους αντιπάλους της αλλά και να βρίσκει και εκείνη νέες επιθέσεις κλέβοντας μπάλες (στην 5η θέση με μόλις 12 κλεψίματα λιγότερα από τους Ακρίτες).

Από την άλλη πλευρά, ο ΟΦΗ εντάσσεται στις καλύτερες ομάδες δημιοιυργικά, αλλά η Ξάνθη είναι εκείνη που έχει τις περισσότερες πάσες κλειδιά που δεν έγιναν ασίστ λόγω άστοχης εκτέλεσης. Και το πιο βασικό επιστέγασμα του κοινού εντυπωσιακού ξεκινήματος; Κανένα γκολ με πέναλτι!

Η «μάχη» των επιθετικών κουαρτέτο

Όταν όμως περνάμε σε επίπεδο προσώπων και πρωταγωνιστών, το «πώς;» που λέγαμε παραπάνω δίνει τη θέση του στο «ποιός;». Η προσήλωση στο προπονητικό σχέδιο δεν θα μπορούσε να εκτελείται χωρίς τους συμβατούς παίκτες σε κάθε ρόλο και η αλήθεια είναι ότι και οι δύο ομάδες διαθέτουν τα φρέσκα πρόσωπα που εφαρμόζουν κατά γράμμα και ωφελούν. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιθετική τετράδα της μίας και της άλλης πλευράς.

Στη μεριά των Κρητικών, η παράταξη των Σεμέντο, Νέιρα, Τσιλιανίδη και Μάνου (εσχάτως στη θέση του εμφανίζεται και ο Φιγκεϊρέντο) κάνει όλες τις δουλειές. Κλέβουν, δημιουργούν για τον εαυτό τους και (κυρίως) για τους συμπαίκτες τους και το πιο σημαντικό, πατάνε περιοχή και σκοράρουν (12/15 γκολ της ομάδας).

Η χημεία είναι άλλωστε κάτι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί και τουλάχιστον ως τώρα, μεταξύ τους τα επιθετικά γρανάζια του ΟΦΗ δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να την αποκτήσουν, παρά να την διατηρήσουν.

Στο πινακάκι του Ραμίρεθ, στη περιοχή γύρω από την αντίπαλη περιοχή, οι σημειώσεις με το «μαρκαδοράκι» είναι πολύ περισσότερες, με μπόλικα «σβήσε-γράψε». Κι αυτό γιατί το αντίστοιχο «κουαρτέτο» των Ακρίτων, αποτελούμενο από τους Στάρτζεον, Μπαριέντος, Τζουρίτσκοβιτς και Εντουάρντο (ή Ρενέγια) αλλάζουν διαρκώς θέσεις, από παιχνίδι σε παιχνίδι, από ημίχρονο σε ημίχρονο, από τέταρτο σε τέταρτο.

Ο Εντουάρντο από σέντερ φορ μεταφέρεται πίσω από τον προωθημένο, ο Τζουρίστκοβιτς παίζει κατά βάση στα δεξιά αλλά με ευκολία μετακινείται και στα αριστερά, ο Μπαριέντος γεμίζει όλες τις θέσεις πίσω από τον φορ και ο Στάρτζεον;

Το false 9 του Ραμίρεθ, ο σφριγηλός άξονας του Σίμου

Ο Φάμπιο Στάρτζεον, ο Πορτογάλος ακραίος έχει γίνει ο «τζόκερ» στις αλχημείες του προπονητή του. Στα περισσότερα ματς τον βλέπουμε να παίζει από τα αριστερά, έχοντας άριστη συνεργασία με τον αντίστοιχο μπακ αλλά και τους μέσους, όμως ο Ισπανός coach τον δοκίμασε και ως ψευτοενιάρι, περιορίζοντας την έκταση της επιθετικής του γραμμής αλλά κερδίζοντας πολλά στη συνοχή και την έξτρα πάσα όταν καλείται να χτίσει παιχνίδι.

Το σχήμα με «false 9» το δοκίμασε κόντρα στον Παναιτωλικό και πέρα από τη νίκη με 2-1 πέτυχε να εισάγει μία λογική που σπανίως συναντάμε στα μέρη μας. Ο Στάρτζεον συγκεκριμένα είναι και ο παίκτης με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από τους μεσοεπιθετικούς, και η ποικιλία θέσεων που μπορεί να υποστηρίξει λύνει τα χέρια του Ραμίρεθ, όταν παράλληλα υπάρχει η πολυτέλεια μέσα στους πρώτους  σκόρερ να ανήκουν και οι μη εξαιρετέοι που δεν αναφέρθηκαν, Τζορντάν Φοσέ και Ουίλιαμ.

Στην αντίπερα όχθη, αν υπάρχει κάτι πιο αξιοσημείωτο πέρα από όλο το οικοδόμημα που έχει χτίσει ο Γιώργος Σίμος, είναι ο γεροδεμένος άξονας του. Νάστος, Μεγιάδο, Ναμπί, Νέιρα συν τον Μάνο ή τον Φιγκεϊρέντο συναποτελούν την ισχυρότατη «σπονδυλική στύλη» του ΟΦΗ, χαρίζοντας το έρεισμα στον προπονητή του για να εφαρμόζει τις ιδέες του που βασίζονται σε απελευθερωμένη λογική.

Ο νικητής «εκτοξεύεται»

Η αναμονή για την μεταξύ τους μονομαχία σιγά σιγά εκπνέει. Μπορεί να επισκιάζεται από το… ορίτζιναλ ντέρμπι που δεσπόζει στην αγωνιστική μεταξύ Ολυμπιακού και ΟΦΗ, αυτό όμως που συντηρεί την ανυπομονησία ενός φιλάθλου να την παρακολουθήσει είναι ότι θα διεξαχθεί στις πιο προσφιλείς συνθήκες για κάθε ομάδα.

Μέσα στην έδρα του, στο «Θεόδωρος Βαρδινογιάννης», ο ΟΦΗ πραγματικά εκμεταλλεύεται με την ώθηση του κόσμου του κάθε εκατοστό του γηπέδου και την παραμικρή σπιθαμή στο πλάνο που καταστρώνει.

Έχει πανηγυρίσει το απόλυτο νικών, 3/3 δηλαδή, με τέρματα 10-3. Ταυτόχρονα, η Ξάνθη έχει κερδίσει εννιά από τους 15 βαθμούς της εκτός έδρας, θριαμβέυοντας σε ανάλογες αποστολές κόντρα σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό.

Αν μη τι άλλο, δεν υπάρχει παράγοντας που να μην συνηγορεί ότι οι δύο ομάδες «κουμπώνουν» στα πάντα και διαθέτουν τη δική τους σφραγίδα ως τώρα στη σεζόν. Μα πάνω απ’ όλα, ΟΦΗ και Ξάνθη ετοιμάζονται να μπουν στην… αρένα του «Γεντί Κουλέ» έχοντας ανακαλύψει ήδη την ίδια τους την αξία. Και είναι ανεκτίμητη για τα δεδομένα της Superleague.

Διαφήμιση
Διαφήμιση