«Τα σκουλαρίκια της Περσεφόνης» της Ανδρομάχης Χουρδάκη, στα Χανιά

Στα μικρά ή μεγάλα καμαράκια τους οι Ποιητές ποιούν την Ποίηση που έχει αξία όταν πραγματώνεται και στην ίδια την καθημερινή τους ζωή, όχι με υποκριτικές υπερβολές και ιδιαιτερότητες, αλλά με καλοσύνη, η Ποίηση αγαπά την αγαθότητα των ψυχών.

Το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας και οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς, παρουσιάζουν το βιβλίο της Ανδρομάχης Χουρδάκη «Τα σκουλαρίκια της Περσεφόνης – Ποιητικός Λόγος», την Τετάρτη 23/10/2019, στις 7.30 το απόγευμα στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων.

Θα μιλήσουν για το βιβλίο:

Αργυρώ Λουλαδάκη, φιλόλογος – ποιήτρια

Αγγελική Μπεμπλιδάκη, αρθρογράφος στα «Χανιώτικα Νέα», μέλος του δικτύου «Διαβάζω για τους άλλους»

Ηρακλής Παπαδάκης, συντονιστής Συστημικής Αναπαράστασης – συγγραφέας

Χρήστος Τσαντής, υπεύθυνος του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής & Αυτογνωσίας

Διαβάζει η ποιήτρια Χριστίνα Βεριβάκη

Στην εκδήλωση θα προβληθεί και οπτικοακουστικό υλικό.

Η Ποίηση και γενικότερα το τάλαντο της γραφής σε επισκέπτεται από πολύ νωρίς, πριν ακόμη αρχίσεις να μάθεις να γράφεις… είναι τότε που είσαι ακόμη μικρό παιδάκι και μπορεί να σε μαλώσει τρυφερά ο πατέρας γιατί… «αφαιρείσαι», αγωνιά για τις ονειροπολήσεις του παιδιού του μήπως οι ρεμβασμοί στοιχίσουν αυριανές θλίψεις  που συνήθως συνοδεύουν την υπερβάλλουσα ευαισθησία, αλλά έρχεται η μητέρα που διδάσκει την ομορφιά και με την εμπιστοσύνη της σε ξαναβάζει στον αληθινό προορισμό σου. Προλαβαίνει όμως κι ο πατέρας και σου δίνει κρυφά στην μέσα τσέπη της παιδικής ψυχής σου μια μικρή πυξίδα για να μην χάνεις ποτέ τον δρόμο σου.

Η Ποίηση σε κάνει να βλέπεις βαθύτερα τα πράγματα, μάλιστα ο ποιητής διαβάζει παλαιότερες γραφές του και διαπιστώνει με έκπληξη πως επαληθεύτηκαν… Ο ποιητής λοιπόν συχνά προφητεύει όσο άσημος κι αν είναι, εξάλλου αυτά τα τάλαντα δωρούνται και μια φωνή τα υπαγορεύει άνωθεν…

 Η Ποίηση σε βρίσκει και στις μεγάλες χαρές της ζωής, όταν η συναισθηματική κράση σου ξεχειλίζει υπερφίαλα και τότε γίνεται στίχος και πανηγυρική έκσταση γιατί είναι αχώρητη και αναζητά έξοδο σαν λάβα, σάμπως η ανθρώπινη ύπαρξη δεν είναι ένα ηφαίστειο που κοιμάται, αλλά και ξυπνά;

Στα μικρά ή μεγάλα καμαράκια τους οι Ποιητές ποιούν την Ποίηση που έχει αξία όταν πραγματώνεται και στην ίδια την καθημερινή τους ζωή όχι με υποκριτικές υπερβολές και ιδιαιτερότητες, αλλά με καλοσύνη, η Ποίηση αγαπά την αγαθότητα των ψυχών.

 Σε βρήκε όμως και στις στιγμές της θλίψης… Τότε που στις ήττες και τις απώλειες η πάντα νιόκοπη ψυχή σου επαναλάμβανε νοερά τα λόγια των μεγάλων τραγικών μας κι έτσι άντεξε… Ξέρει εκείνη να σε διασώζει, να σου ανοίγει θύρες και δρόμους, να σε βγάζει σε ξέφωτα, να σου ψιθυρίζει λόγια με τον Νοτιά σαν περπατείς στα στενά του χωριού σου κι αναρωτιέσαι «πώς εντέλει βρέθηκες εδώ;»… Ναι, τότε η Ποίηση  νοηματοδοτεί την ύπαρξή σου, σου αποκαλύπτει τις ρίζες, την ανθρωπιά, την πρεπιά του τόπου σου κι ευλογείς την Κρήσσα καταγωγή σου.

Ανδρομάχη Χουρδάκη, φιλόλογος – ποιήτρια