Η ποίηση στη σκηνή από την Άσπα Κυρίμη

Μια αληθινά ιδιαίτερη παράσταση θα μπορέσουν να απολαύσουν οι φίλοι της ποίησης, της μουσικής και του θεάτρου, το Σάββατο 14 Ιουνίου 2014, στις 21:00, στο κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις στο Ηράκλειο.

Η σκηνοθέτης και ερμηνεύτρια Άσπα Κυρίμη, παρουσιάζει για τον Ροταριανό Όμιλο Ηρακλείου ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, στην παράσταση με τίτλο «Ο Στράτης Θαλασσινός κι ένα μικρό ναυάγιο». Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, και όποιοι επιθυμούν μπορούν να προσφέρουν τρόφιμα μακράς διάρκειας, τα οποία θα διατεθούν στα συσσίτια της εκκλησίας.

Η σκηνοθεσία και η ερμηνεία είναι από την Άσπα Κυρίμη, η μουσική επιμέλεια έγινε από την μουσικό και μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Αθηνά Καψετάκη και η εικαστική επιμέλεια έγινε από τον αρχιτέκτονα Κωστή Μαμέλη, οι οποίοι και προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς να συμμετέχουν στην παράσταση.

Ο Ροταριανός όμιλος Ηρακλείου θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά όλους τους καλλιτέχνες για την ευγενική προσφορά τους, τα μέσα ενημέρωσης για την προβολή της παράστασης, το δήμο Ηρακλείου για την παραχώρηση του κηποθεάτρου Μ. Χατζιδάκης, καθώς και τους χορηγούς της εκδήλωσης: Παγκρήτια Τράπεζα, HAMED Χαλαμπαλάκης (ιατρικά είδη), Οινοτέκα, Μαντζουρανάκη (επιπλώσεις-διακοσμήσεις καταστημάτων), Παγοποιείον και PeggySageNailBar.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Ο κ. Στράτης Θαλασσινός – alterego του Γιώργου Σεφέρη – περιγράφει έναν άνθρωπο το 1932. Το 1942 βρίσκεται «ανάμεσα στους αγάπανθους» και επισκέπτεται τη «Νεκρή Θάλασσα». Ο Σεφέρης τον ίδιο καιρό βρίσκεται στη Νότιο Αφρική και παρακολουθεί από κοντά τα πολλώ λογιώ πάθη της Ελλάδας.

Τον Οκτώβριο του 1945 ο Σεφέρης θα βρεθεί στον Πόρο. Είναι οι πρώτες του διακοπές μετά από επτά δύσκολα χρόνια.

Γράφει την «Κίχλη» έχοντας πίσω του έναν παγκόσμιο πόλεμο και τον Δεκέμβρη του ’44 αλλά ταυτοχρόνως όντας τρελός από χαρά στην επαφή του με την ελληνική φύση: «Ξέρω», γράφει, «πως ολόκληρη η ζωή μου δεν θα μου φτάσει για να εκφράσω αυτό που προσπαθώ να πω εδώ και τόσες μέρες – αυτή την ένωση της φύσης μ’ ένα απλό ανθρώπινο σώμα».

Η «Κίχλη», σημειώνει ο Νάσος Βαγενάς, «είναι η κατάληξη μίας μακροχρόνιας εμπειρίας, ενός μακροχρόνιου προβληματισμού που έχει φτάσει στη στιγμή του απολογισμού του και ταυτόχρονα η προαναγγελία ενός σημαντικού μέρους από το μετέπειτα έργο του Σεφέρη».

Είναι επίσης «ένα καράβι που το βούλιαξαν εδώ και χρόνια», λίγο έξω από τις ακτές του Πόρου. Ο Σεφέρης βλέπει το ναυάγιο στις 2 Οκτωβρίου 1945.

Ο Στράτης Θαλασσινός «συνεχίζοντας την περιοδεία του πολλές οργιές κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου» επισκέπτεται το σπίτι κοντά στη θάλασσα, ξανα-ανταμώνει τον Ελπήνορα και συναντά το ναυάγιο της «Κίχλης», για να οδηγηθεί στο φως.

Οι δύο ενότητες – ο κ. Στράτης Θαλασσινός που περιγράφει έναν άνθρωπο, ο Στράτης Θαλασσινός του Ημερολογίου Καταστρώματος β’ και η Κίχλη – συνδέονται τόσο στο επίπεδο των μυθολογικών αναφορών όσο και στο επίπεδο της ατμόσφαιρας των σημασιολογικών συσχετισμών, όπως παρατηρεί ο Ηρακλής Λογοθέτης. «Ό,τι μορφάζει παρηγορητικά στον πρώτο κύκλο της ενηλικίωσης, αποκτά στον δεύτερο τη βαθύτητα της εγκαρτέρησης».

Η σκηνική προσέγγιση των δύο ποιητικών ενοτήτων, ειδικά στο Μικρό Κηποθέατρο στο Ηράκλειο – έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Γιατί το Ηράκλειο είναι λιμάνι μεσημβρινό…