Σταύρος Θεοδωράκης: Η Κρήτη μπροστάρης στην ευρωπαϊκή αναγέννηση

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στους δημοσιογράφους ο Σταύρος Θεοδωράκης επικεφαλής του Ποταμιού ο οποίος μαζί με τον ευρωβουλευτή Γιώργο Γραμματικάκη και μαζί παρουσίασαν τους δύο υποψήφιους Κρητικούς Ευρωβουλευτές του Ποταμιού.

Την 30χρονη Μαρία Δαμανάκη δικηγόρο, μέλος TEDxHeraclion και τον 33χρονο Κωνσταντίνο Καλαφατάκη γιατρό στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου.

Όπως ανέφερε ο Σταύρος Θεοδωράκης παρουσιάζοντάς τους: Το Ποτάμι αποδεικνύεται αστείρευτο. Έχει δυνάμεις, έχει ανθρώπους γιατί η κοινωνία θέλει πολιτικούς όχι επαγγελματίες της πολιτικής, ανθρώπους που έχουν τη δουλειά τους, δουλεύουν, αγωνίζονται, αλλά ταυτόχρονα για ένα διάστημα της ζωής τους μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να ανταπεξέλθει από τα προβλήματά της.

Τα βασικά σημεία της συνέντευξης Τύπου

Για τις ευρωεκλογές

Η Κρήτη είναι μπροστάρης στην ευρωπαϊκή αναγέννηση. Η προσπάθειά μας είναι το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών να είναι πραγματικά ένα ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο και όχι ένα επαρχιακό ψηφοδέλτιο. Στόχος μας είναι η ευρωπαϊκή αναγέννηση, στόχος είναι να αλλάξουμε την Ευρώπη. Έχουμε 13 σημαντικά θέματα που μας απασχολούν από πολύ μικρά μέχρι πολύ μεγάλα, πράγματα που αφορούν την ασφάλεια της Ευρώπης, την ενιαία φύλαξη συνόρων μέχρι και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

Γιατί οι πολίτες να ψηφίσουν Ποτάμι;

Το Ποτάμι στις ευρωεκλογές θα έχει πάρει ένα ποσοστό που θα του επιτρέπει να έχει τουλάχιστον δυο ευρωβουλευτές, και τότε όλος ο κόσμος θα πειστεί ότι το Ποτάμι είναι εδώ και θα είναι «παρών» και στην επόμενη Βουλή. Δεν υπάρχει «χαμένη ψήφος» στο Ποτάμι. Και το λέω γιατί αυτό μαρτυρούν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις που γίνονται για τις ευρωεκλογές. Όταν στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, το Ποτάμι εμφανιστεί να είναι υπαρκτό και δυνατό, θα διαψευστούν αυτοί που λένε ότι διαλύθηκε ή αυτοί που λένε ότι το Ποτάμι δεν θα είναι στην επόμενη Βουλή. Με δυνατό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές ο κόσμος θα ξανασκεφτεί ότι το Ποτάμι είναι η κρίσιμη επιλογή και για τις ερχόμενες εθνικές εκλογές. Δεν πιστεύω στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας που φαντάζει αυτή τη στιγμή για κάποιους πολίτες, απογοητευμένους από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ως μια λύση.

Για τους υποψήφιους του Ποταμιού στις βουλευτικές εκλογές

Δεν πρέπει να κλειστούμε στον εαυτό μας. Είναι πολύ σωστό, ένα κίνημα σαν το Ποτάμι ν’ ανοίγεται συνεχώς στην κοινωνία, ν’ ανακαλύπτει τους νέους φίλους του, ν’ ανακαλύπτει τους ανθρώπους που πιστεύουν στις ίδιες αξίες. Υπάρχουν πολλές δυνάμεις που προστρέχουν στο Ποτάμι το τελευταίο διάστημα. Μετά τη σύγκρουση στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών, υπάρχουν και πολλές απογοητευμένες δυνάμεις από το κεντροδεξιό στρατόπεδο, που θέλουν να ενισχύουν την προσπάθεια που κάνει το Ποτάμι, θεωρώντας ότι επέλεξε μια εθνική απόφαση από το κομματικό συμφέρον.

Για τον «διάλογο» με άλλες κεντρώες δυνάμεις

Το Ποτάμι από την ίδρυσή του συμμετέχει σε όλες τις συζητήσεις αν έχουν στόχο να αλλάξουν κάτι στη χώρα. Άρα προφανώς συμμετέχουμε σε μια συζήτηση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις για τα σημαντικά ζητήματα. Εάν εννοείτε ότι το Ποτάμι συμμετέχει σε μια προσπάθεια είτε του κ. Τσίπρα, είτε του κ. Μητσοτάκη να καταλάβει τον χώρο του Κέντρου, εκεί δεν συμμετέχουμε. Πιστεύουμε ότι το μέλλον της χώρας δεν μπορεί να είναι ο δικομματισμός. Πιστεύουμε ότι το μέλλον της χώρας είναι στο να εκφράζονται διαφορετικές δυνάμεις, πολλές και διαφορετικές δυνάμεις και δεν παραχωρούμε το σύνολο των απόψεών μας ή στον ένα χώρο ή στον άλλο χώρο.

Για το κομματικό Δημόσιο

Τα κόμματα στην Ελλάδα, έχουν κολλήσει σαν στρείδια πάνω στη δημόσια ζωή. Πάνω στο Δημόσιο. Οι κομματικές δυνάμεις στο Δημόσιο, στις υπηρεσίες, στις προμήθειες, στις ΔΕΚΟ, είναι αυτές που πολλές φορές φρενάρουν την εξέλιξη και τις αποφάσεις και όσο πιο παλιά, δυστυχώς είναι αυτή η σχέση του στρειδιού, τόσο πιο δύσκολα μπορείς να το ξεχωρίσεις. Το Ποτάμι λοιπόν, που δεν έχει καμία ευθύνη, είναι αθώο του αίματος για όλα αυτά τα εγκλήματα στη Δημόσια Διοίκηση, είναι εδώ για να εγγυηθεί στους πολίτες ότι το επόμενο κράτος δεν μπορεί να είναι πάλι ένα κομματικό κράτος. Είμαστε μια χώρα κατά βάση κομμουνιστική, όπου υπάρχει ένα κόμμα, απλώς εδώ αλλάζει το κόμμα. Ήταν πριν το ΠΑΣΟΚ, ήταν μετά η Νέα Δημοκρατία, είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που δια του κρατισμού που πάει μαζί με τον κομματισμό, ελέγχουν ένα μεγάλο τμήμα της δημόσιας ζωής. Αν λοιπόν είχα ένα πράγμα να κάνω, είναι να περιορίσω τη δράση αυτών των μηχανισμών στο Δημόσιο.

Για τον κομματισμό στα Πανεπιστήμια

Το Ποτάμι δεν παραχωρεί την ατζέντα του γιατί δεν θεωρεί ότι μπορεί κάποιος άλλος να την υπηρετήσει.Στη σύνοδο των Πρυτάνεων είπα ότι πρέπει το Πανεπιστήμιό μας να απελευθερωθεί από τα δεσμά των κομμάτων. Ανέφερα ως υποχρέωση των Κομμάτων να αποσύρουν τις κομματικές Νεολαίες από τα Πανεπιστήμια. Γιατί είμαστε η μόνη χώρα που υπάρχουν κομματικές Νεολαίες. Το να αποσύρουν τις κομματικές Νεολαίες τα κόμματα από τα Πανεπιστήμια, είναι κάτι που θα μπορούσε να είχε γίνει χτες. Αλλά είναι κάτι, που δεν τολμούν να το κάνουν. Από τη μια μεριά λένε ότι «να έχουμε μια εθνική παιδεία, να συζητάμε, να μην συγκρουόμαστε» και από την άλλη έχουν δυνάμεις σύγκρουσης μέσα στα Πανεπιστήμια.

Για τη Συνταγματική Αναθεώρηση

Στη Βουλή, στη συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση επέμεινα σε τρία πράγματα που χάσαμε για τα επόμενα δέκα χρόνια. Το ένα είναι τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Δεν είναι δια πάσα νόσο τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, δεν είναι αυτά που θα αλλάξουν την παιδεία, η προσπάθεια πρέπει να είναι για τη δημόσια παιδεία, αλλά είμαστε η μόνη χώρα που έχουμε συνταγματική απαγόρευση των μη κρατικών Πανεπιστημίων. Πράγμα που θεωρούμε απαράδεκτο. Θα έπρεπε να υπάρχει η ελευθερία του νομοθέτη να επιτρέπει τη λειτουργία μη κρατικών Πανεπιστημίων με τρεις όρους έχει πει το Ποτάμι: μη κερδοσκοπικά, χωρίς ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά κάποιοι θα πρέπει να βάλουν τα λεφτά και με κανόνες του Υπουργείου Παιδείας που ισχύουν και για τα δημόσια Πανεπιστήμια.

Το δεύτερο η ασυλία των βουλευτών.Οι βουλευτές δεν είναι μια διαφορετική κάστα, που η Βουλή θα αποφασίζει αν θα έχουν ασυλία. Η ασυλία των βουλευτών δεν μπορεί να είναι έργο των κομμάτων, δεν μπορεί να είναι απόφαση της Βουλής. Προτείναμε τη δημιουργία ενός δικαστικού Συμβουλίου με πλειοψηφία δικαστικών και εισαγγελέων του Εφετείου, οι οποίοι θα αποφασίζουν εάν ένας βουλευτής πρέπει να έχει ασυλία, ή δεν πρέπει να έχει. Δεν έγινε δεκτή η πρότασή μας, απορρίφθηκε.

Το τρίτο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το Ποτάμι πρότεινε τη δημιουργία ενός Σώματος 355 εκλεκτόρων, οι 300 είναι οι βουλευτές, οι περιφερειάρχες της χώρας εκλεγμένοι με πάρα πολλούς ψήφους εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, οι ευρωβουλευτές και οι 21 Δήμαρχοι των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας. Δηλαδή προτείναμε εάν αποτύχει η Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο, να πάει σε ένα εκλεκτορικό σώμα των 355. Καμία συζήτηση, απορρίφθηκε η πρότασή μας.

Από την πλευρά του ο Ευρωβουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Γραμματικάκης επεσήμανε:

Πολύ χαίρομαι που σας βλέπω και πολύ χαίρομαι για τη σημερινή στιγμή γιατί δυο νέοι άνθρωποι, εξαιρετικοί ως ήθος, καταξίωση αλλά και πορεία στη ζωή ενώνονται με το Ποτάμι.
Είμαι εδώ να κηρύξω την αρχή μιας νέας αρχής. Προσέξτε αντίφαση: την αρχή, μιας νέας αρχής. Είναι όμως αληθινή. Να επιμείνει το Ποτάμι στις αξίες που το έφεραν στην εκτίμηση του κοινού, του κόσμου, να ξαναβρεί το Ποτάμι – που δεν τις έχασε ποτέ ο κεντρικός του πυρήνας – τις αξίες που το δοκίμασαν σε εκλογικές αναμετρήσεις και το έφεραν νικητή και να ξαναδώσει στην Ευρώπη ένα άλλο δείγμα αυτού που ονόμασα «όψεις του ελληνικού πολιτισμού», θα πρόσθετα εκεί και «όψεις της πολιτικής, όχι μόνο του πολιτισμού».
Η εμπειρία του Μίλτου Κύρκου και η δική μου από την Ευρώπη είναι σε μεγάλο βαθμό ότι εκεί προβάλλαμε, όσο μπορούσαμε, αυτά που είχαμε πάρει από το Ποτάμι, από εσάς όλους, από το ήθος της πολιτικής, από την ανάγκη να δουλεύουμε τα πράγματα με άλλο τρόπο, με πιο θα έλεγα καινούργια ματιά και πολλές φορές με τους συναδέλφους μας, τους ευρωβουλευτές βρισκόμαστε σε τελείως άλλη άκρη.
Και πολλές φορές οι θέσεις μας με τον Μίλτο Κύρκο ήταν ριζοσπαστικές. Λέω ένα παράδειγμα, στην τελευταία ψηφοφορία για το μέλλον και για τις σχέσεις της Ευρώπης με την Τουρκία, εμείς ήμασταν από τους λίγους που ψηφίσαμε με φανατισμό, να συνεχιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Να συνεχιστούν. Τολμηρή θέση. Μπορούσε να μας πουν και «προδότες», το έχουν πει πολλές φορές γιατί η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου –κακώς- είπε να σταματήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Το συμφέρον όμως το ελληνικό ήταν να συνεχιστούν και το συμφέρον των Τούρκων, των πολιτών της Τουρκίας.
Δεν θα πω τίποτε άλλο, είναι μεγάλη μου η χαρά γιατί η Μαρία και ο κ. Καλαφατάκης που δεν τον γνώριζα αλλά ξέρω από φήμη πολύ την αξία του, είναι εδώ μαζί με το Ποτάμι. Εγώ δεν έχω ανακοινώσει ακόμη και δεν θα το κάνω αν δεν με παρουσιάσει ο Σταύρος σε ξεχωριστή εκδήλωση αν θα είμαι υποψήφιος ή όχι, δεν θα κάνω αυτό το λάθος. Του επιφυλάσσω το μέλλον, αλλά έτσι κι αλλιώς αγαπητοί φίλοι είμαι στη μάχη του Ποταμιού και πιστεύω πολύ σε αυτή τη μάχη ότι είναι πιο κρίσιμη για την Ελλάδα, από ότι για το ίδιο το Ποτάμι.

Η Μαρία Δαμανάκη με τη σειρά της έκανε λόγο για τη μεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει την πολιτική της οικογένεια, το Ποτάμι, στις ευρωεκλογές. «Ένα Κόμμα, το οποίο θεωρώ- και όχι μόνο εγώ- ότι έφερε νέους όρους στον κοινωνικό διάλογο και άφησε και ζωτικό χώρο έκφρασης σε νέους ανθρώπους», είπε η υποψήφια ευρωβουλευτής. Ανέφερε δε τους τρεις βασικούς λόγους που την έκαναν να αποφασίσει να κατέβει υποψήφια ευρωβουλευτής:

-Πρέπει να αντιμετωπίσουμε δίκαια την ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια

-Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση σε μια Ευρώπη δυο ταχυτήτων

-Δεν επιτρέπω σε ανθρώπους, οι οποίοι με εκπροσωπούν και βρίσκονται σε θεσμικές θέσεις να λένε ότι «ο Μουσολίνι άφησε πίσω του θετικό έργο», όπως είπε πρόσφατα ο Πρόεδρος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι

Ο Κωνσταντίνος Καλαφατάκης, που εργάζεται ως ειδικευόμενος νευρολόγος στο πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο του Ηρακλείου και επέλεξε να «επαναπατριστεί» μέσα στα χρόνια της κρίσης, σημείωσε πως «είμαι εδώ» και «θέλω να είμαι στην πρώτη γραμμή για να βοηθήσω και να περάσω το μήνυμα ότι το Ποτάμι σαν χώρος είναι πολύ ζωντανός, δεν στερεύει, αλλά μεγαλώνει και θα συνεχίσει να μεγαλώνει».

Ενώ, όπως τόνισε, θέλει να συνεισφέρει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση με:

– την ομογενοποίηση πανευρωπαϊκά συστημάτων υψηλής ποιότητας υγειονομικής περίθαλψης

– την εξάπλωση Πρωτοκόλλων και μεθοδολογιών έρευνας αιχμής, με διασύνδεση κυρίως της έρευνας με την ιδιωτική πρωτοβουλία

– την οριοθέτηση στην ανώτατη εκπαίδευση κάποιων κοινών κανόνων πανευρωπαϊκά, προκειμένου να αναβαθμιστεί το εκπαιδευτικό προϊόν και να μπορεί να υπάρχει μια καλύτερη διασύνδεση της ελληνικής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τα αντίστοιχα Ιδρύματα του εξωτερικού.