Ξημέρωνε Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973. Η ώρα 2 τα ξημερώματα. Έξω από το Πολυτεχνείο: Τρεις μοίρες λοκατζήδες και τανκς πήραν τον δρόμο για το Πολυτεχνείο. Οι λοκατζήδες συγκεντρώθηκαν στο σταθμό Λαρίσης. Εκεί έφθασε και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Όλοι «έλαβαν θέσεις» γύρω από το Πολυτεχνείο. Έτοιμοι για επίθεση. Τα τανκς κατέβηκαν από το Γουδί – όπως και την 21η Απριλίου.

Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα τρία τανκς στέκονται μπροστά από το Πολυτεχνείο μ’ αναμμένους τους προβολείς και με τις κάνες των πολυβόλων προς τους πολιορκημένους φοιτητές. Η απειλή της εισβολής άμεση. «Είμαστε άοπλοι» φώναζαν οι φοιτητές και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Άλλοι επιχείρησαν διαπραγματεύσεις με τους επιδρομείς για ν’ αποφευχθεί η αιματοχυσία.

1

Οι τρεις αξιωματικοί που ήταν εμπρός στο τανκ δεν δέχονταν τον διάλογο. Τους φοιτητές που επεδίωκαν διαπραγμάτευση τους έβαλαν μέσα σε μία αστυνομική κλούβα. Ο επικεφαλής του τανκ απειλούσε: «Μην πλησιάζετε, θα σας γαζώσω. Διαλυθείτε». Εκτός από τα τανκς, υπήρχε μία φάλαγγα από στρατιωτικά αυτοκίνητα και από καμιόνια της Αστυνομίας.

Όλα σε παράταξη. Μέσα στο Πολυτεχνείο: Φοιτητές απ’ όλα τα Πανεπιστήμια κρατούσαν πλακάτ, ελληνικές σημαίες και προσπαθούσαν να οχυρώσουν τον αγώνα τους. Ένα αυτοκίνητο Mercedes – του πρύτανη για την ακρίβεια – το είχαν βάλει πίσω από την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου για να εμποδίσουν τον εισβολέα.

2

«Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο, εκπέμπουμε στους 1050 χιλιόκυκλους. Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών» μετέδιδε ο ραδιοφωνικός πομπός του Πολυτεχνείου και ακούγονταν απ’ τα μεγάφωνα του Ιδρύματος σε όλο το χώρο αλλά και από τα ραδιόφωνα σε όλα τα σπίτια της επικράτειας. Την ώρα που παρατάχθηκαν τα τανκς στην είσοδο του Πολυτεχνείου ο ραδιοφωνικός σταθμός έδινε οδηγίες στους φοιτητές, ζητούσε βοήθεια από τους Αθηναίους για φάρμακα ενώ δεν πίστευε πως οι φαντάροι θα εναντιωθούν στους φοιτητές.

«Αυτή τη στιγμή πιστεύουμε πως κάθε στρατιώτης, κάθε αξιωματικός που αγαπάει την Ελλάδα δεν θα σηκώσει το χέρι του, δεν θα χύσει αίμα πατριωτικό, αίμα αδελφικό…», «…να ψαλεί ο Εθνικός Ύμνος, όλοι να ψάλουν τον Εθνικό Ύμνο…», «…κάνουμε έκκληση, ο αγώνας πρέπει να συνεχισθεί και αύριο, αν αυτοί μας συλλάβουν και είναι σίγουρο ότι θα μας συλλάβουν…», «…φοιτητές είναι σκαρφαλωμένοι στα σίδερα, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου και φωνάζουν μπροστά στα τανκς…», «οι φοιτητές έχουν ξεκουμπώσει τα πουκάμισά τους και δείχνουν τα στήθια τους στα τανκς και φωνάζουν: «Αγάπη, αγάπη!», «όχι αδελφικό αίμα! Στρατός – λαός μαζί, όλοι ενωμένοι, ενάντια στη Χούντα», «Ελληνικά στρατευμένα νιάτα.

3

Ο λαός βρίσκεται μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, σας περιμένει. Δεν σας κρατάει καμία κακία. Ξέρει ότι δεν φταίτε εσείς για την εντολή που πήρατε. Ξέρει πως οι καρδιές οι δικές σας είναι κοντά στις δικές μας καρδιές». Το ρολόι έδειχνε 2.58 τα ξημερώματα: Το τανκ, που ήταν σταθμευμένο μπρος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου κινήθηκε. Με κατεύθυνση προς τους πολιορκημένους φοιτητές. Ένα κορίτσι στεκόταν πάνω σε μία από τις κολώνες της πύλης κρατώντας την Ελληνική σημαία. Το τανκ έκανε μανούβρα. Ζύγισε το σημείο της κατεύθυνσής του. Το στόχο του. Την πύλη. Ύστερα προχώρησε προς την πύλη. Η εντολή του «Κρόνου» (ο διευθυντής της επιχείρησης του Πολυτεχνείου) ήταν σαφής: «Ρίψατε. Αν βρείτε αντίσταση, πυροβολείτε».

Η παρότρυνση του εκπροσώπου της εισαγγελικής αρχής ήταν: «Τι τους κοιτάτε; Βαράτε τους». Η εντολή της αστυνομίας αμείλικτη: «Βαράτε στο ψαχνό». Το τανκ έπεσε πάνω στην πύλη. Την έριξε. Έπεσε μαζί κι η κολώνα, όπου πάνω της ήταν το κορίτσι με τη σημαία. Τα σίδερα της πύλης, καθώς έπεσαν, συνέτριψαν τα πόδια της. Άλλοι δύο που ήταν πάνω στην πύλη τραυματίστηκαν. Το τανκ μπήκε στο περίβολο του Πολυτεχνείου. Πολτοποίησε το αυτοκίνητο, πλακάτ, λουλούδια, ότι βρήκε στη διαδρομή του. Προχώρησε λίγα μέτρα και σταμάτησε.

Η κάνη του ήταν στραμμένη προς το κτίριο. «Τώρα μπαίνουν… Τους βλέπω… Ζήτω η Ελλάδα». Και μ’ αυτές τις φράσεις σταμάτησε η εκπομπή του ραδιοφώνου του Πολυτεχνείου. Όταν το τανκ γκρέμισε την πύλη, όρμησαν ομάδες εσατζήδων, πεζοναυτών, αστυνομικών που κυνηγούσαν τους φοιτητές σε όλους τους χώρους. Τότε έγινε το μεγάλο μακελειό. Οι λοκατζήδες κρατούσαν όπλα και κασμάδες. Με τα όπλα τους πυροβολούσαν τον αέρα – για εκφοβισμό – και τους φοιτητές στο ψαχνό. Όταν τελείωσαν την επιχείρησή τους οι λοκατζήδες έψαλαν τον ύμνο τους κι άλλα εμβατήρια.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=14&v=TWCsNSuMwas

Cretapost, με πληροφορίες από το βιβλίο του Γ. Φάτση «Πολυτεχνείο: Εξέγερση – Κατάληψη – Εισβολή»

Διαφήμιση
Διαφήμιση