Συντάξεις: Πώς η ιταλική κρίση επηρεάζει τη διαπραγμάτευση
Τη Δευτέρα στην Κομισιόν το προσχέδιο
Μπορεί η Ευρώπη να «καίγεται» για την Ιταλία, ωστόσο η Αθήνα «καίγεται» να εξασφαλίσει το «οκ» των Βρυξελλών για τη διάσωση των συντάξεων. Τουλάχιστον για το 2019.
Όσο ο Ε. Τσακαλώτος γύριζε στην Άπω Ανατολή κάνοντας «μασάζ» σε ασιατικά funds, ο Γ. Χουλιαράκης στην Αθήνα έκανε τις αναγκαίες προσαρμογές και διορθώσεις στο Προσχέδιο που κατατέθηκε την 1η Οκτωβρίου στη Βουλή, προκειμένου να σταλεί ένα επικαιροποιημένο Σχέδιο στην Κομισιόν τη Δευτέρα. Όπως όλα δείχνουν, η ελληνική πλευρά δεν προτίθεται να αλλάξει προσέγγιση, κάτι που φάνηκε όταν ο υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι το Προσχέδιο δεν έχει δύο σενάρια αλλά το σενάριο βάσης και την πρόταση της κυβέρνησης, με όλες τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις.
Αυτή θα είναι- εκτός εντυπωσιακού απροόπτου- και η λογική του σχεδίου που θα πάρουν στα χέρια τους οι τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παρά το ότι ο Επίτροπος Μοσκοβισί είχε ζητήσει από την Αθήνα «ένα» σχέδιο. Το πώς θα πλασαριστεί η πρόθεση της κυβέρνησης να αποφύγει την περικοπή των συντάξεων είναι ένα θέμα. Το βασικό ζητούμενο είναι να μην υπάρξουν επιφυλάξεις και ενστάσεις για τους υπολογισμούς του ΓΛΚ, που θεωρητικά επιτρέπουν όχι μόνο τη μη περικοπή των συντάξεων, αλλά και τη νομοθέτηση των εξαγγελιών της ΔΕΘ.
Το θέμα αυτό εκτιμάται ότι έφτασε και στο εξωτικό Μπαλί, στα τετ-α-τετ του Ε. Τσακαλώτου με την Κ. Λαγκάρντ και τον Π. Τόμσεν, δηλαδή το πώς επιτυγχάνεται ο στόχος του 3,5% και χωρίς τις συντάξεις. Ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να αλλάξει άποψη το ΔΝΤ για την αναγκαιότητα των περικοπών λόγω του διαρθρωτικού τους χαρακτήρα, δεν τρέφει ο υπουργός Οικονομικών, ωστόσο θα επιχειρήσει να πείσει ότι με το σχεδιασμό του ΓΛΚ και τα ως τώρα θετικά δημοσιονομικά αποτελέσματα (που έχουν ανάλογο carry over στο 2019), ο στόχος του 3,5% δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Οι επαφές και οι συζητήσεις της ελληνικής πλευράς γίνονται υπό τη βαριά σκιά της ιταλικής κρίσης και των προβληματισμών για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην Ευρωζώνη κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί δίκοπο μαχαίρι, όταν θα κληθεί να αποφασίσει το Eurogroup επί του ελληνικού ζητήματος. Επί της ουσίας, αν και οι διαδικασίες είναι ξεχωριστές, οι Προϋπολογισμοί όλων των χωρών- άρα και της Ιταλίας και της Ελλάδας- θα περάσουν την ίδια περίοδο από το «κόσκινο» των τεχνοκρατών στις Βρυξέλλες. Το θετικό σενάριο είναι να πέσει όλη η προσοχή και το βάρος των διαπραγματεύσεων στο τι κάνει ή δεν κάνει η Ρώμη και να μην ασχοληθούν περαιτέρω με το ελληνικό αίτημα, εφόσον βέβαια βγαίνει ο λογαριασμός.
Το κακό σενάριο είναι να δημιουργηθεί τέτοια ένταση μεταξύ Ρώμης- Βρυξελλών, που να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των «σκληρών» της Ευρωζώνης, οι οποίοι ως γνωστόν εμφανίζουν… αλλεργικά συμπτώματα στις περιπτώσεις που τίθενται επί τάπητος ζητήματα παράκαμψης των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας. Ήδη ο επικεφαλής του γνωστού γερμανικού ινστιτούτου Ifo, σχεδόν κήρυξε οικονομικό «πόλεμο» στην Ιταλία, προτρέποντας τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να «ξεφορτωθούν» τα ιταλικά ομόλογα. Θα μπορέσει να εγκρίνει το Eurogroup μια αλλαγή επί συμφωνημένων και ψηφισμένων μέτρων, όταν την ίδια ώρα είναι πιθανόν να βρίσκεται στα χαρακώματα για τη δημοσιονομική χαλάρωση που επιδιώκουν οι Ιταλοί;
Αναμφίβολα, τον καθοριστικό ρόλο θα παίξει για μια ακόμα φορά το Βερολίνο, που αποφεύγει επί του παρόντος να τοποθετηθεί επί του ιταλικού ζητήματος γιατί τα ανοικτά μέτωπα είναι πολλά. Πέρα από τις εκλογές στη Βαυαρία, που θα δείξουν πολλά για τις αντοχές του κυβερνητικού συνασπισμού, υπάρχει και η μεγάλη διαμάχη για το μεταναστευτικό, όπου κι εδώ η Ιταλία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
