HomeΓΝΩΜΕΣ«Τα πρώτα ποσοστά»

«Τα πρώτα ποσοστά»

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Του Μάριου Λεβέντη

Αν είναι να τ’ ανανεώσουμε, θα τα βάψουμε στην απόχρωση της θαλπωρής, τ’ αποφασίσαμε.  Το χρώμα στα δωμάτια, θα είναι κάτι ζεστό, ήσυχο. Θα τα πάρουμε κι όλα καινούργια. Με όσα έχουμε, αλλά καινούργια.

Για να λύσουμε τις απορίες, τα δωμάτια δεν είναι απομόνωσης, ηχομόνωσης είναι. Προσπάθειες που ενδυναμώνουν, αντοχές επαναφορτιζόμενες, το δικαίωμα της συμφιλίωσης με τα έξω και τα μέσα μας.

Απ’ όλα που ανανέωσες, μόνο τα καινούργια σου συρτάρια κερδίζουν εκτίμηση. Γιατί αυτά σε υπερασπίζουν. Μπορείς να τα εμπιστευτείς, μπορείς να  σφαλίσεις τους ψιθύρους που παρεμποδίζουν την καλή άρθρωση, τον ντόμπρο λόγο που περιμένεις.

Είναι τρελό τ’ αντικείμενα να είναι πιο ενήλικες απ’ τους ανθρώπους. Τόσα απεριόριστα λεπτά αυτογνωσίας και ζητάνε κι άλλο χρόνο.  Γι’  απεριόριστα λεπτά ομιλίας – ούτε λέξη.

Τα χείλη δεν διαθέτουν κάτι άλλο στο περίπτερό τους, εκτός από τα ‘προβλήματά μας’ που ως φράση και στάση, είναι πια η  τελευταία λέξη της μόδας με τελεία και παύλα.

Τηρούν σιγήν ιχθύος, απομάκρυνση και οργή. Αυτό δείχνουν τα πρώτα ποσοστά, στις τελευταίες απάνθρωπες μετρήσεις.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αταξία από την «ανθρώπινη» συμπεριφορά. Ο σεναριογράφος του χαρακτήρα μας αποδίδει εκνευριστικά ίδιος, χωρίς την πολυτέλεια της ανατροπής. Να δούμε τι τηλεθέαση θα κάνει αυτή τη φορά, το απαράλλαχτο που προσπαθούμε ν’ αλλάξουμε…

Διαφήμιση
Διαφήμιση