Αναζωογονητική περιπέτεια

Του Νίκου Μπουνάκη*

* Γεωπόνος,BSc, Γεωργοοικονομολόγος, MSc, MBA, Επιχειρηματίας

«Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό».Τη φράση αυτή του Φρειδερίκου Νίτσε μάς θύμισαν τα τεκταινόμενα στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η πρωτοφανής προσέλευση των 210.000 πολιτών στην κάλπη για την εκλογή της ηγεσίας δείχνει ότι η ανασύστασή της είναι προ των πυλών. Τα πλήγματα που υπέστη, επειδή βρέθηκε στο πηδάλιο της εξουσίας όταν ξέσπασε η κρίση, δεν την εξοβέλισαν από την πολιτική σκηνή.

Η επέλαση του εθνολαϊκισμού τη βρήκε απροετοίμαστη και αμήχανη. Η έλλειψη αντανακλαστικών επέτεινε τη σύγχυσή της. Η απουσία στιβαρού σχεδίου στην πιο κρίσιμη καμπή έστρεψε σημαντικό τμήμα του κόσμου της προς τον Αλ. Τσίπρα. Η εξήγηση είναι αυτονόητη: Οι πρώην εκλογείς του ΠΑΣΟΚ, κυριευμένοι από φόβο και ανασφάλεια, προσέτρεξαν σ’ αυτόν που κραύγαζε και υποσχόταν «τον ουρανό με τ’ άστρα».

Η ερημοποίηση που προκάλεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. στη χώρα και στην οικονομία ήταν φυσικό να απελευθερώσει δυνάμεις. Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν, η προοδευτική παράταξη επιστρέφει. Οι διεργασίες που συντελούνται στις γραμμές της, το επιβεβαιώνουν.

Η σύμπραξη όλων των οργανωμένων και ανένταχτων δυνάμεών της για τη δημιουργία νέου φορέα συνιστά πλέον κεκτημένο. Το πρώτο βήμα έγινε. Τώρα χρειάζονται άλματα. Η θεμελίωσή του δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση των ανθρώπων της. Ολων εκείνων που αντιστρατεύονται τον λαϊκισμό και τη συντήρηση. Εκείνων που πίστεψαν και πιστεύουν ότι μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή, εκσυγχρονιστική Κεντροαριστερά αποτελεί ζωτική ανάγκη για τον τόπο, για το κομματικό σύστημα, για την έξοδό μας από την κρίση και την παρακμή.

Η ανασύσταση της δημοκρατικής παράταξης δεν είναι αντικείμενο πολιτικού εργαστηρίου. Πόσω μάλλον ζήτημα κορυφής. Η υπόσταση, η δυναμική, η εμβέλειά της διασφαλίζονται μόνο με την έμπνευση, αφύπνιση και ενεργοποίηση της κοινωνικής της βάσης. Αλλωστε, αυτό μας έδειξε η πρόσφατη κινητοποίησή της και η συμμετοχή στις εκλογές. Με πρώτη ύλη τις νέες ιδέες και προτάσεις, τις νέες πολιτικές για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας μπορεί ο νέος φορέας να αποκτήσει αντίκρισμα. Η παραγωγική, οικονομική και κοινωνική υστέρησή μας δεν θα αντιμετωπιστεί με παλιά και δοκιμασμένα υλικά, με παρωχημένες και αναχρονιστικές αντιλήψεις.

Εξ ου και η ανάδειξη της προοδευτικής παράταξης σε κυρίαρχη δύναμη αποδεικνύεται εκ των ων ουκ άνευ. Είναι ένας διαρκής αγώνας, τον οποίο οφείλουμε να δώσουμε και να κερδίσουμε. Αντίπαλοί μας, όλα τα πολιτικά, συνδικαλιστικά, επιχειρηματικά και παρασιτικά κατεστημένα, καθώς και οι εκπρόσωποί τους. Η μετάβασή μας στη νέα περίοδο δεν θα επιτευχθεί με συγκερασμούς, με μέσους όρους. Ούτε και με παιχνίδια εξουσίας.

Η νέα Κεντροαριστερά ή θα κλείσει τους λογαριασμούς της με τις παλιές δυνάμεις και τις πολιτικο-ιδεολογικές τους αποσκευές προσβλέποντας στο μέλλον, ή δεν θα υπάρξει καθόλου. Αν δεν ακολουθήσει αυτήν την καθαρή και ανόθευτη στρατηγική, θα αναπαράγει την αυταρέσκεια και φιλαρέσκειά της, ενώ στην πράξη θα συνιστά ένα κακέκτυπο με το οποίο θα φλερτάρουν οι δυνάμεις του λαϊκισμού.