Λαϊκή Ενότητα: Είναι βαρύς και ο φόρος του αίματος που πληρώνει η εργατική τάξη

Στα προβλήματα της εργατικής τάξης μεσούσης της οικονομικής κρίσης αναφέρεται σε ανακοίνωσή της η Λαϊκή Ενότητα Λασιθίου με αφορμή το πρόσφατο εργατικό δυστύχημα.

Στη σχετική ανακοίνωση επισημαίνονται τα εξής:

«Άλλος ένας εργάτης νεκρός από εργατικό ατύχημα, προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο της εποχής των μνημονίων. Η ανάπτυξη τους, ακόμη και αν τη βαφτίζουν «δίκαιη», αυτοί που κατά δήλωσή τους θέλουν να λέγονται «αριστεροί», βασίζεται στη μείωση του μισθολογικού κόστους όπως διατυμπανίζουν, στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο, οι απολογητές του συστήματος.

Αυτή η κατεύθυνση έχει σαν αποτέλεσμα, εκτός από την μείωση των αποδοχών των εργαζομένων :

1. Την χαλαρή έως ανύπαρκτη λήψη μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους.
2. Την εντατικοποίηση της εργασίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι εκτός από την σωματική και ψυχική εξουθένωση τους, να γίνονται επιρρεπείς σε λάθη και παραλήψεις πολλές φορές μοιραίες για τους ίδιους και τους συναδέλφους τους.
3. Την απασχόληση ανειδίκευτων εργαζομένων και χωρίς την ανάλογη εργασιακή εμπειρία, σε θέσεις που απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό, επειδή κοστίζουν λιγότερο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην ποιότητα και τους κινδύνους για τη ζωή των εργαζομένων.
4. Τη χρήση μηχανημάτων χωρίς συντήρηση, ή ακόμη και αν είναι καινούργια, φθηνών αντίγραφων χωρίς τις αναγκαίες πιστοποιήσεις ασφαλείας.

Στο μακάβριο κατάλογο αυτών που χάνονται άμεσα δεν συμπεριλαμβάνονται αυτοί  που εξ’ αιτίας  των παραπάνω, και όλων των άλλων συνεπειών των πολιτικών λιτότητας, υφίστανται βλάβες στη σωματική και ψυχική υγεία τους.

Καλούμε τους εργαζόμενους  και όλους όσους με κόπο και κίνδυνο της ζωής τους και της σωματικής τους ακεραιότητας προσπαθούν  να επιβιώσουν και να σηκώσουν το κεφάλι. Οργανωμένοι στα συνδικάτα μας και τις συλλογικότητες μας μπορούμε και πρέπει να διεκδικούμε τα αυτονόητα.

Η λογική της μοιρολατρίας και της ανάθεσης σε κάποιους άλλους της λύσης των προβλημάτων μας,  διαιωνίζει τα προβλήματα ,τα κληροδοτεί στις επόμενες γενιές και είναι αδιέξοδη.

Αρκετά έχουμε θυσιάσει στο βωμό του κέρδους τους, καιρός να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και τα δικαιώματά μας».