4 Μαίου 1972: Η τραγωδία με τις 21 μαθήτριες που συγκλόνισε την Κρήτη

Σαράντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την τραγωδία με τις 21 μαθήτριες, που βρήκαν τραγικό θάνατο στη θάλασσα της Γεωργιούπολης και συγκλόνισε ολόκληρο το νησί.

Πρόκειται για μια από τις πιο συγκλονιστικές σχολικές τραγωδίες που έχουν σκεπάσει με μαύρο την Ελλάδα. Είκοσι μία μαθήτριες του τότε Γυμνασίου Σπηλίου έχασαν τη ζωή τους στη θαλάσσια περιοχή της Γεωργιούπολης. Σαράντα τρία χρόνια μετά, Πέμπτη 4 Μαΐου 1972, και δεν είναι λίγες οι φορές που σε κουβέντες Κρητών μνημονεύεται η συγκεκριμένη τραγωδία.

Πώς έγινε το κακό

Λίγο τα γέλια λίγο, η απροσεξία των δύο ψαράδων που είχαν επιβιβάσει τις μαθήτριες, λίγο οι απρόσεκτες μέσα στη βάρκα κινήσεις και το κακό δεν άργησε να γίνει. Η μηχανότρατα βάρκα «Δύο Γιώργηδες» που οδηγούσε ο 26χρονος αδελφός του ιδιοκτήτη Νικόλαος Κορδατζάκης, ένα μίλι από την ακτή, αναποδογύρισε μην αντέχοντας το μονόμπατο, όπως λέγεται στην τοπική διάλεκτο, βάρος, και τα παιδιά βρέθηκαν στη θάλασσα.

Τα δίκτυα σκέπασαν τα κορίτσια που άλλα γνώριζαν κολύμπι και άλλα όχι. Όλα τους, όμως, μάταια προσπαθούσαν να βρεθούν στην επιφάνεια. Όλα τους σαν ένα κουβάρι σωμάτων και ψυχών παρά τις προσπάθειές τους βρέθηκαν στο βυθό. Η φωτογραφική μηχανή του Τζανακάκη απαθανάτισε τις τραγικές στιγμές, που παρά τη σιωπή των φωτογραφιών, ακόμα βλέποντάς τις κάποιος «ακούει τις κραυγές», τις εκκλήσεις για βοήθεια και μετέπειτα το θρήνο και τα τεράστια γιατί…

Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, κάποιες άλλες βάρκες που ήταν κοντά και αυτές με μαθητές, φοβούμενοι οι ψαράδες για τα παιδιά που ήταν πάνω, δεν πλησίασαν για να προσφέρουν βοήθεια. Κάποιος ψαράς έβγαλε τα δικά του παιδιά στην ακτή, επέστρεψε να βοηθήσει αλλά είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Μια μαθήτρια, η Παρασκευή Γλυνιαδάκη, κατάφερε και έσωσε δύο συμμαθήτριές της και μετέπειτα βραβεύτηκε για την αυτοθυσία που υπέδειξε από το υπουργείο Παιδείας.

Μέσα σε λίγες ώρες, η Γεωργιούπολη και η θάλασσά της, το νοσοκομείο και οι γειτονιές, γέμισαν οργή, θρήνο, δάκρυα και κατάρες. Μπροστά στον τραγικό απολογισμό και τα ονόματα των μικρών νυφών, όπως τις χαρακτήρισαν τότε, κανείς δεν μπορούσε να βρεθεί να απαντήσει γιατί τόση φρίκη, γιατί τόση ανευθυνότητα γιατί τόσος πόνος. Η τοπική εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρηση» στο φύλλο της 6ης Μαΐου 1972, ημέρα Σάββατο, έγραφε: «Τέτοια συμφορά, τέτοια ομαδική απώλεια σε ανθρώπινες ζωές δεν έχει ξαναγνωρίσει η Επαρχία Αγίου Βασιλείου από τη Γερμανική Κατοχή με τις ομαδικές εκτελέσεις της Κρύας Βρύσης και των Σακτουρίων…». Σαν νεκροί οι ίδιοι οι γονείς ακολουθούσαν τα φέρετρα των παιδιών τους στην τελευταία τους κατοικία, με μισοχαμένες τις αισθήσεις, με βλέμμα απλανές μπροστά στην ασύλληπτη συμφορά, με μάτια στραγγισμένα από τα δάκρυα. Ακόμη και σήμερα, μέλη των οικογενειών των αδικοχαμένων κοριτσιών ζουν σιωπηλή ζωή, κλεισμένη στο δικό τους κόσμο που από τότε έχουν φτιάξει.

Η Δικαιοσύνη έκρινε ένοχο για τον πνιγμό των 21 κοριτσιών τον ψαρά Κορδατζάκη καταδικάζοντάς τον σε φυλάκιση 3 ετών. Ένοχοι κρίθηκαν και οι καθηγητές με άλλους να φυλακίζονται και σε άλλους να επιβάλλεται ποινή με αναστολή.