Αποχαιρετισμός στη Βιργινία…

Για σένα…

Όνειρα όνειρα είχες πολλά,

αξίες μεγάλες, περιστέρια λευκά.

Καθάριο βλέμμα σαν φως αστραπής,

γλυκό χαμογέλιο της αγνής σου ψυχής.

Χαράζεις πορεία με λόγια σοφά,

με δύναμη παίζεις στο δίκιο γροθιά.

Μάχιμη πάντα πηγαίνεις μπροστά,

τα έργα σου μένουν μα φεύγεις ψηλά!

Μοίρασες καρδιές στα δύο με το τελευταίο αντίο,

πως να σου το πω…

Τα αστέρια όταν φεύγουν δεν ξεχνιούνται γιατί μένουν,

άγγελοι στον ουρανό!

Γύρε ξέγνοιαστη κοιμήσου στις πλαγιές του παραδείσου

και μη μας ξεχνάς…

Στου ονείρου μας τα βάθη, χάραξ’ ένα μονοπάτι,

κάθε βράδυ να περνάς!

Τρέξε στα λευκά λιβάδια, της αγάπης μας σημάδια,

σε ακολουθούν.

Στ’ ουρανού τα περιβόλια, καταχείμωνο τα ρόδα,

άνθισαν να σε δεχτούν!

Δε θα σε ξεχάσω ποτέ ανατιλίτισσά μου!