Κώστα Κιάσσος»Η αγάπη μου για τον ΟΦΗ με κρατάει ακόμα στο γήπεδο»
Η αγάπη που έχει για τον ΟΦΗ, κάνει τον Κώστα Κιάσσο να συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο στα 41 του χρόνια!
Ο αρχηγός του ΟΦΗ μίλησε στην ιστοσελίδα grandsport.gr για τον ΟΦΗ, την καριέρα του, αλλά ούτε αυτή τη φορά απάντησε στο ερώτημα για το πότε σκέφτεται να σταματήσει. «Θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση» δήλωσε με χαμόγελο!
Μερικές απο τις αναφορές του Κώστα Κιάσσου στην ιστοσελίδα grandsport.gr :
Για το τι είναι είναι αυτό που τον κρατάει ακόμα στα γήπεδα:
«Η αγάπη μου για αυτό που κάνω είναι το πρώτο. Μετά, πνευματικά είμαι πολύ καλά και αυτό με βοηθά πολύ και επειδή η ποδοσφαιρική μου ηλικία είναι προχωρημένη, πρέπει να προσέχεις τα πάντα. Είναι βέβαια και η αγάπη μου για τον ΟΦΗ. Επίσης μου δίνει κίνητρο η πίεση, δεν μπορώ χωρίς αυτήν, θεωρώ πως λειτουργώ πολύ καλά υπό αυτή.
Η πίεση νομίζω ότι είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα, πως είναι διαμορφωμένος και πως αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αν είσαι ένας χαρακτήρας που δεν μπορείς να το διαχειριστείς αυτό, δεν μπορείς να αποδώσεις. Έχει διαφορά να παίζεις απλά ποδόσφαιρο και διαφορετικό να παίζεις υπό πίεση, και να κάνεις πρωταθλητισμό με μια ομάδα που έχει στόχους.
Νομίζω ότι έχει αλλάξει όλη η δομή του ποδοσφαίρου κάτω από αυτό. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο έχει αλλάξει πλέον και πρέπει να είσαι αθλητικός, γρήγορος, να σκέπτεσαι γρήγορα στη διάρκεια του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με αυτά που προανέφερα. Είναι μια αλυσίδα πραγμάτων που πρέπει να έχεις».
Για το αν του έχει μείνει κάτι «απωθημένο» στο ποδόσφαιρο:
«Δεν έχω απωθημένα, γιατί θα ήταν αχαριστία να το πω. Αυτό που έκανα για χόμπι να παίζω στις αλάνες ως μικρό παιδί, έγινε επάγγελμα. Έφτασα να παίξω σε μεγάλες ομάδες με σπουδαίους παίκτες και θα ήταν αχαριστία να πω πως υπάρχει κάτι που έχω απωθημένο».
Για τον ΟΦΗ του σήμερα: «Γνωρίζουμε όλοι ότι το ξεκίνημά μας δεν ήταν τόσο καλό, από την άλλη ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Χρειάζεται πάνω από όλα να υπάρχει ηρεμία, όπως υπάρχει ήδη, ανάμεσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα και τη διοίκηση.
Πρέπει να έχουμε πίστη, υπομονή, επιμονή και θεωρώ ότι στο τέλος της χρονιάς θα χαμογελάμε όπως πέρσι που ήταν για πολλούς όταν ήρθα εγώ, μια προσπάθεια ξεγραμμένη…».
Για το πέρασμα του απο Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρο, Αγγλία:
«Αυτό μου το έδωσε το ποδόσφαιρο, να βλέπω άλλες κουλτούρες, άλλους χαρακτήρες… Από τη φύση του ποδόσφαιρο επειδή συναναστρέφεσαι με πολλά πρόσωπα, βλέπεις και πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες. Το να γνωρίζεις κάθε διαφορετικό χαρακτήρα ήταν όπλο για εμένα, καθώς ξέρω πώς να αντιμετωπίζω τα πράγματα έπειτα από αρκετά χρόνια.
Δεν υπάρχει καμία ομοιότητα μεταξύ των χωρών. Αν συγκρίνω την Αγγλία με την Ισπανία έχουν κοινό τον τρόπο στο παιχνίδι τους και όχι τον τρόπο προσέγγισης τους αθλήματος. Ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο με αυτές τις χώρες, όχι απλά δεν υπάρχουν ομοιότητες, αλλά χαώδεις διαφορές. Αρχικά στον τρόπο σκέψης του αθλήματος. Πως όλοι προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο, το πόσο οργανωτικοί, μεθοδικοί και ειλικρινής είναι με αυτό που κάνουν».
Για τους προπονητές που έχει συνεργαστεί και ποιόν ξεχωρίζει:
«Ένας ποδοσφαιριστής, όπως και ένας προπονητής, πρέπει να έχει διάρκεια στο πόσο καλός είναι για να μπορέσω να τον ξεχωρίσω. Στο παρελθόν μέχρι και τώρα, είχα προπονητές που μπορώ να αξιολογήσω και μου έκαναν εντύπωση…
Ο συχωρεμένος Γιάννης Κυράστας μου είχε κάνει εντύπωση, τον κατατάσσω ίσως στον πιο έξυπνο Έλληνα προπονητή που είχα. Είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα να σου παίρνει το 100%, το πώς να διαχειριστεί τον αντίπαλο αλλά και το παιχνίδι, ήταν εξαιρετικός σε αυτό. Ο Νίκι Παπαβασιλείου επίσης, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι προπονητές που έχουν συνεχή εξέλιξη και είναι ανάμεσα σε αυτούς έχω ξεχωρίσει».
Για το πως ήρθε στον ΟΦΗ την πρώτη φορά:
«Από την Ιωνία Χανίων όπου έμεινα για λίγο εκεί και μετά με πήρε ο Δημήτρης Αγγελάκης στον Πανιώνιο Χανίων, σε ηλικία 14 ετών. Την επομένη των 14ων γενεθλίων μου έπαιξα Α’ ΕΠΣΧανίων. Για 1 χρόνο έμεινα εκεί όπου μετά μεταπήδησα στον ΑΟΧανιά. Εκεί έπαιξα 2 χρονιά. Κλείνοντας τα 16 και μπαίνοντας στα 17 ήρθα στον ΟΦΗ.
Θυμάμαι τα δύο φιλικά που έπαιξα με την Μάαστριχ και την Ουτρέχτη, μετά από αυτά ολοκληρώθηκε η μετεγγραφή μου στον ΟΦΗ. Οι αγώνες αυτοί ήταν σαν φιέστα, καθώς η ομάδα τότε είχε βγει στην Ευρώπη».
Για το Νίκο Νιόπλια: «Νομίζω πως για έναν προπονητή που έχει υπάρξει συμπαίκτης με κάποιον εν ενεργεία παίκτη, δεν είναι και το πλέον εύκολο πράγμα σε θέματα αποφάσεων και διαχείρισης. Σαν προπονητής ο Νίκος Νιόπλιας δίνει και έχει να δώσει πολύ σημαντικά πράγματα. Εννοείται πως τον θεωρώ έναν πολύ καλό προπονητή, είναι αυτονόητο».
Για τον Γκέραρντ: «Θεωρώ και τον κατατάσσω σαν δεύτερο πατέρα μου, μετά τον βιολογικό μου. Πίστεψε σε εμένα, έκανε ότι έκανε σε εμένα, τα αποδέχθηκα και τελικά μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νοιώθω για αυτόν. Έχουν περάσει από τα χέρια του πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές, κάποιοι βρεθήκαμε τώρα πρόσφατα μαζί του.
Βλέποντάς τον σήμερα, δεν μπορείς παρά να είσαι συγκινημένος και με σφιχτή καρδιά, όμως υπάρχει το κομμάτι της χαράς, του ότι όλα αυτά τα χρόνια ότι έχω κάνει, υπάρχει απέναντί ένας άνθρωπος που χάρη σε αυτόν κάναμε όλοι μας κάποια πράγματα και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά.
Είναι λυπηρό όμως του ότι πάρα πάρα πολλοί άνθρωποι τον έχουν ξεχάσει. Δεν με απασχολεί τι μπορεί να έγινε γενικά στο παρελθόν, αλλά πάνω από όλα αν βγάλουμε το ποδόσφαιρο, είναι ο άνθρωπος. Ξεχωρίζει σε αυτόν, η δυνατότητά του να μπορείς να τον έχεις προπονητή, φίλο, πατέρα, τα πάντα. Και φυσικά το αγωνιστικό κομμάτι που είναι σημαντικό. Μαζί του λειτουργούσες συνέχεια σαν νικητής.
Σου περνούσε αυτό το αίσθημα, ήσουν νικητής μαζί του. Με βοήθησε πάρα πολύ στο πως διαμορφώθηκε στην πορεία ο Κώστας ως χαρακτήρας. Πάρα πολύ με βοήθησε στο να μπορώ να εξαφανίζω από μέσα μου τις δυσκολίες, να νιώθω σαν να μην τις έχω περάσει καθόλου».
Για το τι θα ασχοληθεί μόλις κρεμάσει τα παπούτσια του: «Aσχολούμαι ήδη τα τελευταία χρόνια με την ατομική βελτίωση αθλητών, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά όλων των αθλημάτων. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για εμένα και ένα δύσκολο κομμάτι γιατί έχει να κάνει ειδικά με ατομική δουλειά και είναι πολύ μεγάλη ευθύνη.
Νομίζω ότι δεν σε βοηθάει να έχεις ούτε δημοσιογραφικές γνώσεις, ούτε να βλέπεις από το youtube μια άσκηση και να πας να την κάνεις. Είναι πολύ σημαντικό το εμπειρικό κομμάτι, αλλά πάνω από όλα είναι το επιστημονικό. Χρειάζεται καθημερινή δουλειά και πάρα πολύ διάβασμα. Για αυτό όταν υπάρχει κάποιος αθλητής που απευθύνεται σε εμένα, θα πρέπει να είμαι αφοσιωμένος και να δώσω το 150% με κάθε λεπτομέρεια».
Μια ευχή απo τον Κώστα Κιάσσο: «Θεωρώ πως είναι κάτι που θα πρέπει να γίνεται όλο το χρόνο, όμως λόγω των ημερών που διανύομε, θέλω μέσα από αυτή τη συνέντευξη να πω κάτι στον κόσμο. Σε αυτούς που μπορούν, να βγουν από τα σπίτια τους και να κοιτάξουν γύρω τους πόσους δεν έχουν σπίτι να μείνουν και φαγητό να φάνε, πόσοι κοιμούνται σε παγκάκια και σε δρόμους. Να δώσουν κάτι στους συνανθρώπους τους, ότι μπορούν.
Να μην υπάρχει αυτή η αχαριστία και η λαιμαργία. Να αφαιρέσουμε ένα δώρο ή ένα σάντουιτς από τα δικά μας και να το δώσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Εύχομαι να έχει όλος ο κόσμος καλές γιορτές».
grandsport.gr
