Ξανά στο προσκήνιο το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης

Την ανάγκη ιδιωτικής συμμετοχής στο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα, προκειμένου να υλοποιηθεί σε σχετικά σύντομο διάστημα και με τρόπο ολοκληρωμένο, θέτουν εκ νέου παράγοντες της αγοράς.

Οι αντιδράσεις που καταγράφονται ήδη στην Πελοπόννησο όσον αφορά τις επίγειες γραμμές που είναι απαραίτητες για τη λεγόμενη «μικρή διασύνδεση» της Κρήτης, αλλά και τα δομικά ζητήματα (τεχνικά, χρηματοδοτικά, αδειοδοτικά κ.λπ.) που σχετίζονται με το έργο, φαίνεται ότι επαναφέρουν τον προβληματισμό για τις βέλτιστες λύσεις ενός προβλήματος που «σέρνεται» επί χρόνια δημιουργώντας τεράστια οικονομική αιμορραγία την οποία εν τέλει πληρώνουν οι καταναλωτές μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ).

Σύμφωνα με τους συνομιλητές του energypress, το μοντέλο υλοποίησης της  διασύνδεσης της Κρήτης, θα πρέπει οπωσδήποτε να βασιστεί σε ένα οποιοδήποτε σχήμα ιδιωτικής συμμετοχής, από αυτά που προβλέπει ήδη ο νόμος 4001/2011 και η αντίστοιχη Κοινοτική νομοθεσία, όπως π.χ. ΣΔΙΤ, ανάθεση σε τρίτους, ΑΜΚ ή ανοικτό διαγωνισμό.

Η μεγάλη διασύνδεση

Όπως υποστηρίζουν, με ισχυρή ιδιωτική και Κοινοτική (Σχέδιο Γιούνκερ, ΕΤΕπ)  χρηματοδότηση, το έργο της «μεγάλης διασύνδεσης» που θα συνδέει την Αττική με την Κρήτη, μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα 3-4 χρόνια, και να προσπορίσει το τεράστιο πλήθος θετικών επιπτώσεων και πολλαπλασιαστικών οφελών, για την εθνική οικονομία, την κοινωνία, το περιβάλλον, την τοπική ανάπτυξη και απασχόληση, καθώς και την αξιοποίηση των εγχώριων ενεργειακών πόρων (ΑΠΕ), που κατ΄ επανάληψη έχουν επισημάνει, αναλύσει και τεκμηριώσει όλοι οι φορείς της ενεργειακής αγοράς.

Θα λυθεί το ενεργειακό της Κρήτης ή της Πελοποννήσου;

Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, η «μικρή διασύνδεση» Πελοπόννησος – Κρήτη στην πραγματικότητα δεν λύνει το πρόβλημα της Κρήτης, αλλά απλώς επιλύει την ηλεκτρική υπερεπάρκεια της Πελοποννήσου (μετά τη λειτουργία της μονάδας της Μεγαλόπολης), διοχετεύοντάς την προς την Κρήτη. Αντίθετα, Εθνική Στρατηγική για το 2020 θα αποτελούσε, όχι απλώς η επέκταση του διασυνδεδεμένου συστήματος για την τροφοδότηση των νησιών με ηλεκτρισμό, αλλά η πραγματική διασύνδεση των νησιών αυτών με το ηπειρωτικό σύστημα με το διπλό στόχο, της τροφοδότησης αφ΄ ενός των νησιών, αλλά και ταυτόχρονα της βέλτιστης εκμετάλλευσης των ενδογενών μορφών ενέργειας των νησιών αυτών, εν προκειμένω της αιολικής ενέργειας που είναι πανταχού παρούσα στο Αιγαίο και στην Κρήτη.

Το έργο της διασύνδεσης Μολάοι – Κρήτη

Επιπλέον εκφράζονται αμφιβολίες για το κατά πόσο η διασύνδεση Μολάοι –Κρήτη θα μπορέσει να υλοποιηθεί σε τρία χρόνια, όπως αισιόδοξα προβλέπει το εγκριθέν Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΑΔΜΗΕ. Οι έχοντες γνώση από αδειοδοτικές διαδικασίες διαβεβαιώνουν ότι θα πάρει πολύ καιρό, τόσο η αδειοδότηση των επίγειων γραμμών μήκους 100 km από τη Μεγαλόπολη στους Μολάους, όσο και η ενίσχυση των αντίστοιχων δικτύων επί της Κρήτης.

Η μακρόχρονη εμπειρία ανάλογων έργων, όπως είναι η διασύνδεση των Κυκλάδων και το Ειδικό Έργο Εύβοιας, αλλά και γενικότερα μεγάλα έργα εγκατάστασης νέων γραμμών μεταφοράς και ενίσχυσης του Συστήματος, έχει αποδείξει ότι ο σχεδιασμός, η αδειοδότηση και η κατασκευή των έργων αυτών από δημόσιους φορείς παρουσιάζει πάντα πολυετείς καθυστερήσεις, αφ’ ενός λόγω ισχυρών τοπικών αντιδράσεων και μικροπολιτικών συναλλαγών, αφ’ ετέρου λόγω της γραφειοκρατίας των δημόσιων φορέων.

Ζητούμενο οι ελάχιστες καθυστερήσεις

Αντίθετα, ένα έργο που υλοποιείται με καθοριστική την ιδιωτική συμμετοχή, έχει κάθε συμφέρον να ολοκληρώσει την κατασκευή του γρήγορα και αποδοτικά, με τις ελάχιστες δυνατές καθυστερήσεις, έτσι ώστε να συγκρατήσει το κόστος στα επίπεδα του εγκεκριμένου προϋπολογισμού του, να μειώσει τα χρηματοοικονομικά του ρίσκα και να εξασφαλίσει, το συντομότερο δυνατό, έσοδα από την αποδοτική λειτουργία του.

Ένα από τα επιχειρήματα που διατυπώνουν οι συνομιλητές του energypress είναι ότι με τα ίδια χρήματα που θα διαθέσει ο ΑΔΜΗΕ για τη «μικρή διασύνδεση» θα μπορούσε στην πραγματικότητα να υλοποιηθεί η «μεγάλη διασύνδεση»:  η μικρή διασύνδεση, εκτιμά η ΔΕΗ και ο ΑΔΜΗΕ, κοστίζει 200 εκ.€.  Ένα τέτοιο κονδύλι θα αποτελούσε και τη συμμετοχή grosso modo του ΑΔΜΗΕ σε ένα ΣΔΙΤ με ιδιώτες επενδυτές (οι οποίοι υπάρχουν και έχουν καταθέσει το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν) που θα μπορούσε να διεκδικήσει κεφάλαια τόσο  από το Σχέδιο Γιούνκερ όσο και από την ΕΤΕπ, για τη συνολική χρηματοδότηση της μεγάλης διασύνδεσης Αττικής – Κορακιάς 2x350MW, και με χρόνο υλοποίησης εφάμιλλο εκείνου που εκτιμούν για τη μικρή διασύνδεση ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ, λόγω του ότι δεν υπάρχουν, στη μεγάλη διασύνδεση, σημαντικές σε μήκος επίγειες γραμμές. Ταυτόχρονα, θα περιορίζονταν και η σπατάλη ενέργειας που αναμένεται ότι θα επιφέρει η μικρή διασύνδεση.

Το δεκαετές πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΑΔΜΗΕ

Υπενθυμίζεται ότι στο πρόσφατα (Αύγουστος 2016) εγκριθέν από τη ΡΑΕ Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης 2017-2026 του ΑΔΜΗΕ, ο Διαχειριστής του Συστήματος, επικαλούμενος, σύμφωνα με τη ΡΑΕ, «…δυσχέρεια ή και αδυναμία εξεύρεσης (ανθρώπινων και κεφαλαιακών) πόρων για την κατασκευή μεγάλων έργων που εξελίσσονται παράλληλα», μεταθέτει την ολοκλήρωση της «μεγάλης» διασύνδεσης της Κρήτης (Κορακιά-Αττική) για μετά το 2023, ενώ αντίστοιχη παραπομπή στο μέλλον προγραμματίζει και για τη Γ΄ Φάση της διασύνδεσης των Κυκλάδων.

Η αγορά επισημαίνει, τέλος, την ανάγκη να σχεδιαστεί, παράλληλα, και να προωθηθεί η διασύνδεση και άλλων νησιωτικών συμπλεγμάτων με το ηπειρωτικό σύστημα, ιδιαίτερα αυτών που περιλαμβάνουν νησιά με υψηλές σχετικά ηλεκτρικές καταναλώσεις, όπως είναι η Ρόδος (και η Κως / Νίσυρος). Εφ΄ όσον η διασύνδεση των συγκεκριμένων νησιών αναμένεται να επιφέρει οφέλη παραπλήσια με αυτά της Κρήτης, δεν είναι αντιληπτός ο λόγος που δεν προχωρά ο σχεδιασμός της.

Energypress.gr